Salmi 10

1 Perché, Signore, stai lontano, nel tempo dell'angoscia ti nascondi?

Kāpēc Tu, Kungs, stāvi no tālienes, paslēpies bēdu laikā?

2 Il misero soccombe all'orgoglio dell'empio e cade nelle insidie tramate.

No bezdievīgā lepnības bailes nāk nabagam; lai tie top gūstīti savās blēņās, ko tie izdomājuši.

3 L'empio si vanta delle sue brame, l'avaro maledice, disprezza Dio.

Jo bezdievīgais lielās ar savas dvēseles kārību, plēsējs lād, viņš zaimo To Kungu.

4 L'empio insolente disprezza il Signore: «Dio non se ne cura: Dio non esiste»; questo è il suo pensiero.

Bezdievīgais savā lielā lepnībā nebēdā par nevienu; visas viņa domas ir: Dieva neesam.

5 Le sue imprese riescono sempre. Son troppo in alto per lui i tuoi giudizi: disprezza tutti i suoi avversari.

Viņa ceļi allažiņ izdodas, Tava sodība ir tālu no viņa; šņākdams viņš turas pret visiem saviem pretiniekiem.

6 Egli pensa: «Non sarò mai scosso, vivrò sempre senza sventure».

Viņš saka savā sirdī: es netapšu kustināts, jo ļaunumā es nenākšu līdz radu radiem.

7 Di spergiuri, di frodi e d'inganni ha piena la bocca, sotto la sua lingua sono iniquità e sopruso.

Viņa mute pilna lāstu un viltus un varmācības, apakš viņa mēles ir grūtums un bēdas.

8 Sta in agguato dietro le siepi, dai nascondigli uccide l'innocente.

Viņš, sēž paslēpies aiz sētām, viņš nokauj nenoziedzīgo slepenās vietās, viņa acis glūn uz nabagu.

9 I suoi occhi spiano l'infelice, sta in agguato nell'ombra come un leone nel covo. Sta in agguato per ghermire il misero, ghermisce il misero attirandolo nella rete.

Viņš glūn slepenībā kā lauva savā alā, viņš glūn sakampt bēdīgo, viņš sakampj bēdīgo, to ievilkdams savā tīklā.

10 Infierisce di colpo sull'oppresso, cadono gl'infelici sotto la sua violenza.

Viņš tup un nometās un uzkrīt ar varu nelaimīgiem.

11 Egli pensa: «Dio dimentica, nasconde il volto, non vede più nulla».

Viņš saka savā sirdī: Dievs ir aizmirsis, Viņš Savu vaigu apslēpis, Viņš neredz ne mūžam.

12 Sorgi, Signore, alza la tua mano, non dimenticare i miseri.

Celies, ak Dievs Kungs, pacel Savu roku, neaizmirsti bēdīgos.

13 Perché l'empio disprezza Dio e pensa: «Non ne chiederà conto»?

Kādēļ bezdievīgais Dievu zaimos un sacīs savā sirdī: Tu nemeklēsi?

14 Eppure tu vedi l'affanno e il dolore, tutto tu guardi e prendi nelle tue mani. A te si abbandona il misero, dell'orfano tu sei il sostegno. Spezza il braccio dell'empio e del malvagio;

Tu gan redzi, jo Tu uzlūko mokas un sirdēstus, likdams to Savās rokās; nelaimīgais uz Tevi paļaujas, Tu esi bāriņa palīgs.

15 Punisci il suo peccato e più non lo trovi.

Salauz bezdievīgā elkoni un meklē ļaunā bezdievību, ka to vairs neatrod.

16 Il Signore è re in eterno, per sempre: dalla sua terra sono scomparse le genti.

Tas Kungs ir ķēniņš mūžīgi mūžam; pagāni ir bojā gājuši no Viņa zemes,

17 Tu accogli, Signore, il desiderio dei miseri, rafforzi i loro cuori, porgi l'orecchio

Nabagu ilgošanos Tu klausi, ak Kungs! Tu viņiem sirdi stiprini, Tava auss to liek vērā,

18 per far giustizia all'orfano e all'oppresso; e non incuta più terrore l'uomo fatto di terra.

Tiesu nesdams bāriņam un apspiestam, lai cilvēks, kas no zemes, vairs nedara varas darbus.