< Proverbi 21 >

1 Il cuore del re è un canale d'acqua in mano al Signore: lo dirige dovunque egli vuole.
Sicut divisiones aquarum, ita cor regis in manu Domini: quocumque voluerit, inclinabit illud.
2 Agli occhi dell'uomo tutte le sue vie sono rette, ma chi pesa i cuori è il Signore.
Omnis via viri recta sibi videtur: appendit autem corda Dominus.
3 Praticare la giustizia e l'equità per il Signore vale più di un sacrificio.
Facere misericordiam et iudicium, magis placet Domino quam victimæ.
4 Occhi alteri e cuore superbo, lucerna degli empi, è il peccato.
Exaltatio oculorum est dilatatio cordis: lucerna impiorum peccatum.
5 I piani dell'uomo diligente si risolvono in profitto, ma chi è precipitoso va verso l'indigenza.
Cogitationes robusti semper in abundantia: omnis autem piger semper in egestate est.
6 Accumular tesori a forza di menzogne è vanità effimera di chi cerca la morte.
Qui congregat thesauros lingua mendacii, vanus et excors est, et impingetur ad laqueos mortis.
7 La violenza degli empi li travolge, perché rifiutano di praticare la giustizia.
Rapinæ impiorum detrahent eos, quia noluerunt facere iudicium.
8 La via dell'uomo criminale è tortuosa, ma l'innocente è retto nel suo agire.
Perversa via viri, aliena est: qui autem mundus est, rectum opus eius.
9 E' meglio abitare su un angolo del tetto che avere una moglie litigiosa e casa in comune.
Melius est sedere in angulo domatis, quam cum muliere litigiosa, et in domo communi.
10 L'anima del malvagio desidera far il male e ai suoi occhi il prossimo non trova pietà.
Anima impii desiderat malum, non miserebitur proximo suo.
11 Quando il beffardo vien punito, l'inesperto diventa saggio e quando il saggio viene istruito, accresce il sapere.
Mulctato pestilente sapientior erit parvulus: et si sectetur sapientem, sumet scientiam.
12 Il Giusto osserva la casa dell'empio e precipita gli empi nella sventura.
Excogitat iustus de domo impii, ut detrahat impios a malo.
13 Chi chiude l'orecchio al grido del povero invocherà a sua volta e non otterrà risposta.
Qui obturat aurem suam ad clamorem pauperis, et ipse clamabit, et non exaudietur.
14 Un regalo fatto in segreto calma la collera, un dono di sotto mano placa il furore violento.
Munus absconditum extinguit iras: et donum in sinu indignationem maximam.
15 E' una gioia per il giusto che sia fatta giustizia, mentre è un terrore per i malfattori.
Gaudium iusto est facere iudicium: et pavor operantibus iniquitatem.
16 L'uomo che si scosta dalla via della saggezza, riposerà nell'assemblea delle ombre dei morti.
Vir, qui erraverit a via doctrinæ, in cœtu gigantum commorabitur.
17 Diventerà indigente chi ama i piaceri e chi ama vino e profumi non arricchirà.
Qui diligit epulas, in egestate erit: qui amat vinum, et pinguia, non ditabitur.
18 Il malvagio serve da riscatto per il giusto e il perfido per gli uomini retti.
Pro iusto datur impius: et pro rectis iniquus.
19 Meglio abitare in un deserto che con una moglie litigiosa e irritabile.
Melius est habitare in terra deserta, quam cum muliere rixosa et iracunda.
20 Tesori preziosi e profumi sono nella dimora del saggio, ma lo stolto dilapida tutto.
Thesaurus desiderabilis, et oleum in habitaculo iusti: et imprudens homo dissipabit illud.
21 Chi segue la giustizia e la misericordia troverà vita e gloria.
Qui sequitur iustitiam et misericordiam, inveniet vitam, iustitiam, et gloriam.
22 Il saggio assale una città di guerrieri e abbatte la fortezza in cui essa confidava.
Civitatem fortium ascendit sapiens, et destruxit robur fiduciæ eius.
23 Chi custodisce la bocca e la lingua preserva se stesso dai dispiaceri.
Qui custodit os suum, et linguam suam, custodit ab angustiis animam suam.
24 Il superbo arrogante si chiama beffardo, egli agisce nell'eccesso dell'insolenza.
Superbus et arrogans vocatur indoctus, qui in ira operatur superbiam.
25 I desideri del pigro lo portano alla morte, perché le sue mani rifiutano di lavorare.
Desideria occidunt pigrum: noluerunt enim quidquam manus eius operari:
26 Tutta la vita l'empio indulge alla cupidigia, mentre il giusto dona senza risparmiare.
tota die concupiscit et desiderat: qui autem iustus est, tribuet, et non cessabit.
27 Il sacrificio degli empi è un abominio, tanto più se offerto con cattiva intenzione.
Hostiæ impiorum abominabiles, quia offeruntur ex scelere.
28 Il falso testimone perirà, ma l'uomo che ascolta potrà parlare sempre.
Testis mendax peribit: vir obediens loquetur victoriam.
29 L'empio assume un'aria sfrontata, l'uomo retto controlla la propria condotta.
Vir impius procaciter obfirmat vultum suum: qui autem rectus est, corrigit viam suam.
30 Non c'è sapienza, non c'è prudenza, non c'è consiglio di fronte al Signore.
Non est sapientia, non est prudentia, non est consilium contra Dominum.
31 Il cavallo è pronto per il giorno della battaglia, ma al Signore appartiene la vittoria.
Equus paratur ad diem belli: Dominus autem salutem tribuit.

< Proverbi 21 >