< Luca 19 >

1 Entrato in Gerico, attraversava la città.
Et ingressus perambulabat Iericho.
2 Ed ecco un uomo di nome Zaccheo, capo dei pubblicani e ricco,
Et ecce vir nomine Zachaeus: et hic princeps erat publicanorum, et ipse dives:
3 cercava di vedere quale fosse Gesù, ma non gli riusciva a causa della folla, poiché era piccolo di statura.
et quaerebat videre Iesum, quis esset: et non poterat prae turba, quia statura pusillus erat.
4 Allora corse avanti e, per poterlo vedere, salì su un sicomoro, poiché doveva passare di là.
Et praecurrens ascendit in arborem sycomorum ut videret eum: quia inde erat transiturus.
5 Quando giunse sul luogo, Gesù alzò lo sguardo e gli disse: «Zaccheo, scendi subito, perché oggi devo fermarmi a casa tua».
Et cum venisset ad locum, suspiciens Iesus vidit illum, et dixit ad eum: Zachaee festinans descende: quia hodie in domo tua oportet me manere.
6 In fretta scese e lo accolse pieno di gioia.
Et festinans descendit, et excepit illum gaudens.
7 Vedendo ciò, tutti mormoravano: «E' andato ad alloggiare da un peccatore!».
Et cum viderent omnes, murmurabant, dicentes quod ad hominem peccatorem divertisset.
8 Ma Zaccheo, alzatosi, disse al Signore: «Ecco, Signore, io do la metà dei miei beni ai poveri; e se ho frodato qualcuno, restituisco quattro volte tanto».
Stans autem Zachaeus, dixit ad Iesum: Ecce dimidium bonorum meorum, Domine, do pauperibus: et si quid aliquem defraudavi, reddo quadruplum.
9 Gesù gli rispose: «Oggi la salvezza è entrata in questa casa, perché anch'egli è figlio di Abramo;
Ait Iesus ad eum: Quia hodie salus domui huic facta est: eo quod et ipse filius sit Abrahae.
10 il Figlio dell'uomo infatti è venuto a cercare e a salvare ciò che era perduto».
Venit enim Filius hominis quaerere, et salvum facere quod perierat.
11 Mentre essi stavano ad ascoltare queste cose, Gesù disse ancora una parabola perché era vicino a Gerusalemme ed essi credevano che il regno di Dio dovesse manifestarsi da un momento all'altro.
Haec illis audientibus adiiciens, dixit parabolam, eo quod esset prope Ierusalem: et quia existimarent quod confestim regnum Dei manifestaretur.
12 Disse dunque: «Un uomo di nobile stirpe partì per un paese lontano per ricevere un titolo regale e poi ritornare.
Dixit ergo: Homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam accipere sibi regnum, et reverti.
13 Chiamati dieci servi, consegnò loro dieci mine, dicendo: Impiegatele fino al mio ritorno.
Vocatis autem decem servis suis, dedit eis decem mnas, et ait ad illos: Negotiamini dum venio.
14 Ma i suoi cittadini lo odiavano e gli mandarono dietro un'ambasceria a dire: Non vogliamo che costui venga a regnare su di noi.
Cives autem eius oderant eum: et miserunt legationem post illum, dicentes: Nolumus hunc regnare super nos.
15 Quando fu di ritorno, dopo aver ottenuto il titolo di re, fece chiamare i servi ai quali aveva consegnato il denaro, per vedere quanto ciascuno avesse guadagnato.
Et factum est ut rediret accepto regno: et iussit vocari servos, quibus dedit pecuniam, ut sciret quantum quisque negotiatus esset.
16 Si presentò il primo e disse: Signore, la tua mina ha fruttato altre dieci mine.
Venit autem primus dicens: Domine, mna tua decem mnas acquisivit.
17 Gli disse: Bene, bravo servitore; poiché ti sei mostrato fedele nel poco, ricevi il potere sopra dieci città.
Et ait illi: Euge bone serve, quia in modico fuisti fidelis, eris potestatem habens super decem civitates.
18 Poi si presentò il secondo e disse: La tua mina, signore, ha fruttato altre cinque mine.
Et alter venit, dicens: Domine, mna tua fecit quinque mnas.
19 Anche a questo disse: Anche tu sarai a capo di cinque città.
Et huic ait: Et tu esto super quinque civitates.
20 Venne poi anche l'altro e disse: Signore, ecco la tua mina, che ho tenuta riposta in un fazzoletto;
Et alter venit, dicens: Domine, ecce mna tua, quam habui repositam in sudario:
21 avevo paura di te che sei un uomo severo e prendi quello che non hai messo in deposito, mieti quello che non hai seminato.
timui enim te, quia homo austerus es: tollis quod non posuisti, et metis quod non seminasti.
22 Gli rispose: Dalle tue stesse parole ti giudico, servo malvagio! Sapevi che sono un uomo severo, che prendo quello che non ho messo in deposito e mieto quello che non ho seminato:
Dicit ei: De ore tuo te iudico serve nequam. sciebas quod ego homo austerus sum, tollens quod non posui, et metens quod non seminavi:
23 perché allora non hai consegnato il mio denaro a una banca? Al mio ritorno l'avrei riscosso con gli interessi.
quare non dedisti pecuniam meam ad mensam, ut ego veniens cum usuris utique exegissem illam?
24 Disse poi ai presenti: Toglietegli la mina e datela a colui che ne ha dieci
Et astantibus, dixit: Auferte ab illo mnam, et date illi, qui decem mnas habet.
25 Gli risposero: Signore, ha gia dieci mine!
Et dixerunt ei: Domine, habet decem mnas.
26 Vi dico: A chiunque ha sarà dato; ma a chi non ha sarà tolto anche quello che ha.
Dico autem vobis, quia omni habenti dabitur, et abundabit: ab eo autem, qui non habet, et quod habet auferetur ab eo.
27 E quei miei nemici che non volevano che diventassi loro re, conduceteli qui e uccideteli davanti a me».
Verumtamen inimicos meos illos, qui noluerunt me regnare super se, adducite huc: et interficite ante me.
28 Dette queste cose, Gesù proseguì avanti agli altri salendo verso Gerusalemme.
Et his dictis, praecedebat ascendens Ierosolymam.
29 Quando fu vicino a Bètfage e a Betània, presso il monte detto degli Ulivi, inviò due discepoli dicendo:
Et factum est, cum appropinquasset ad Bethphage, et Bethaniam ad montem, qui vocatur Oliveti, misit duos discipulos suos,
30 «Andate nel villaggio di fronte; entrando, troverete un puledro legato, sul quale nessuno è mai salito; scioglietelo e portatelo qui.
dicens: Ite in castellum, quod contra vos est: in quod introeuntes, invenietis pullum asinae alligatum, cui nemo umquam hominum sedit: solvite illum, et adducite.
31 E se qualcuno vi chiederà: Perché lo sciogliete?, direte così: Il Signore ne ha bisogno».
Et si quis vos interrogaverit: Quare solvitis? sic dicetis ei: Quia Dominus operam eius desiderat.
32 Gli inviati andarono e trovarono tutto come aveva detto.
Abierunt autem qui missi erant: et invenerunt, sicut dixit illis, stantem pullum.
33 Mentre scioglievano il puledro, i proprietari dissero loro: «Perché sciogliete il puledro?».
Solventibus autem illis pullum, dixerunt domini eius ad illos: Quid solvitis pullum?
34 Essi risposero: «Il Signore ne ha bisogno».
At illi dixerunt: Quia Dominus eum necessarium habet.
35 Lo condussero allora da Gesù; e gettati i loro mantelli sul puledro, vi fecero salire Gesù.
Et duxerunt illum ad Iesum. Et iacentes vestimenta sua supra pullum, imposuerunt Iesum.
36 Via via che egli avanzava, stendevano i loro mantelli sulla strada.
Eunte autem illo, substernebant vestimenta sua in via.
37 Era ormai vicino alla discesa del monte degli Ulivi, quando tutta la folla dei discepoli, esultando, cominciò a lodare Dio a gran voce, per tutti i prodigi che avevano veduto, dicendo:
Et cum appropinquaret iam ad descensum Montis oliveti, coeperunt omnes turbae descendentium gaudentes laudare Deum voce magna super omnibus, quas viderant, virtutibus,
38 « Benedetto colui che viene, nel nome del Signore. Pace in cielo e gloria nel più alto dei cieli!».
dicentes: Benedictus, qui venit rex in nomine Domini, pax in caelo, et gloria in excelsis.
39 Alcuni farisei tra la folla gli dissero: «Maestro, rimprovera i tuoi discepoli».
Et quidam Pharisaeorum de turbis, dixerunt ad illum: Magister, increpa discipulos tuos.
40 Ma egli rispose: «Vi dico che, se questi taceranno, grideranno le pietre».
Quibus ipse ait: Dico vobis, quia si hi tacuerint, lapides clamabunt.
41 Quando fu vicino, alla vista della città, pianse su di essa, dicendo:
Et ut appropinquavit, videns civitatem flevit super illam, dicens:
42 «Se avessi compreso anche tu, in questo giorno, la via della pace. Ma ormai è stata nascosta ai tuoi occhi.
Quia si cognovisses et tu, et quidem in hac die tua, quae ad pacem tibi, nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis.
43 Giorni verranno per te in cui i tuoi nemici ti cingeranno di trincee, ti circonderanno e ti stringeranno da ogni parte;
Quia venient dies in te: et circumdabunt te inimici tui vallo, et circumdabunt te: et coangustabunt te undique:
44 abbatteranno te e i tuoi figli dentro di te e non lasceranno in te pietra su pietra, perché non hai riconosciuto il tempo in cui sei stata visitata».
et ad terram prosternent te, et filios tuos, qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super lapidem: eo quod non cognoveris tempus visitationis tuae.
45 Entrato poi nel tempio, cominciò a cacciare i venditori,
Et ingressus in templum, coepit eiicere vendentes in illo, et ementes,
46 La mia casa sarà casa di preghiera. una spelonca di ladri! ». dicendo: «Sta scritto:
dicens illis: Scriptum est: Quia domus mea domus orationis est. Vos autem fecistis illam speluncam latronum.
47 Ogni giorno insegnava nel tempio. I sommi sacerdoti e gli scribi cercavano di farlo perire e così anche i notabili del popolo;
Et erat docens quotidie in templo. Principes autem sacerdotum, et Scribae, et Princeps plebis quaerebant illum perdere:
48 ma non sapevano come fare, perché tutto il popolo pendeva dalle sue parole.
et non inveniebant quid facerent illi. Omnis enim populus suspensus erat, audiens illum.

< Luca 19 >