Giobbe 31
1 Avevo stretto con gli occhi un patto di non fissare neppure una vergine.
Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?
2 Che parte mi assegna Dio di lassù e che porzione mi assegna l'Onnipotente dall'alto?
Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?
3 Non è forse la rovina riservata all'iniquo e la sventura per chi compie il male?
Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?
4 Non vede egli la mia condotta e non conta tutti i miei passi?
Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?
5 Se ho agito con falsità e il mio piede si è affrettato verso la frode,
Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;
6 mi pesi pure sulla bilancia della giustizia e Dio riconoscerà la mia integrità.
To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.
7 Se il mio passo è andato fuori strada e il mio cuore ha seguito i miei occhi, se alla mia mano si è attaccata sozzura,
Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;
8 io semini e un altro ne mangi il frutto e siano sradicati i miei germogli.
Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.
9 Se il mio cuore fu sedotto da una donna e ho spiato alla porta del mio prossimo,
Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;
10 mia moglie macini per un altro e altri ne abusino;
To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.
11 difatti quello è uno scandalo, un delitto da deferire ai giudici,
[Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;
12 quello è un fuoco che divora fino alla distruzione e avrebbe consumato tutto il mio raccolto.
To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.
13 Se ho negato i diritti del mio schiavo e della schiava in lite con me,
Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;
14 che farei, quando Dio si alzerà, e, quando farà l'inchiesta, che risponderei?
Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?
15 Chi ha fatto me nel seno materno, non ha fatto anche lui? Non fu lo stesso a formarci nel seno?
Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?
16 Mai ho rifiutato quanto brama il povero, né ho lasciato languire gli occhi della vedova;
Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;
17 mai da solo ho mangiato il mio tozzo di pane, senza che ne mangiasse l'orfano,
Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;
18 poiché Dio, come un padre, mi ha allevato fin dall'infanzia e fin dal ventre di mia madre mi ha guidato.
(Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);
19 Se mai ho visto un misero privo di vesti o un povero che non aveva di che coprirsi,
Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;
20 se non hanno dovuto benedirmi i suoi fianchi, o con la lana dei miei agnelli non si è riscaldato;
Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;
21 se contro un innocente ho alzato la mano, perché vedevo alla porta chi mi spalleggiava,
Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;
22 mi si stacchi la spalla dalla nuca e si rompa al gomito il mio braccio,
Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.
23 perché mi incute timore la mano di Dio e davanti alla sua maestà non posso resistere.
Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].
24 Se ho riposto la mia speranza nell'oro e all'oro fino ho detto: «Tu sei la mia fiducia»;
Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;
25 se godevo perché grandi erano i miei beni e guadagnava molto la mia mano;
Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;
26 se vedendo il sole risplendere e la luna chiara avanzare,
Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;
27 si è lasciato sedurre in segreto il mio cuore e con la mano alla bocca ho mandato un bacio,
A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;
28 anche questo sarebbe stato un delitto da tribunale, perché avrei rinnegato Dio che sta in alto.
I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.
29 Ho gioito forse della disgrazia del mio nemico e ho esultato perché lo colpiva la sventura,
Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;
30 io che non ho permesso alla mia lingua di peccare, augurando la sua morte con imprecazioni?
(Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);
31 Non diceva forse la gente della mia tenda: «A chi non ha dato delle sue carni per saziarsi?».
Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.
32 All'aperto non passava la notte lo straniero e al viandante aprivo le mie porte.
Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.
33 Non ho nascosto, alla maniera degli uomini, la mia colpa, tenendo celato il mio delitto in petto,
Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;
34 come se temessi molto la folla, e il disprezzo delle tribù mi spaventasse, sì da starmene zitto senza uscire di casa.
Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?
Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.
Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?
Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.
Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;
Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;
Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.
