Giobbe 13

1 Ecco, tutto questo ha visto il mio occhio, l'ha udito il mio orecchio e l'ha compreso.

Ιδού, ταύτα πάντα είδεν ο οφθαλμός μου· το ωτίον μου ήκουσε και ενόησε ταύτα.

2 Quel che sapete voi, lo so anch'io; non sono da meno di voi.

Καθώς γνωρίζετε σεις, γνωρίζω και εγώ· δεν είμαι κατώτερος υμών.

3 Ma io all'Onnipotente vorrei parlare, a Dio vorrei fare rimostranze.

Αλλ' όμως θέλω λαλήσει προς τον Παντοδύναμον, και επιθυμώ να διαλεχθώ μετά του Θεού.

4 Voi siete raffazzonatori di menzogne, siete tutti medici da nulla.

Σεις δε είσθε εφευρεταί ψεύδους· είσθε πάντες ιατροί ανωφελείς.

5 Magari taceste del tutto! sarebbe per voi un atto di sapienza!

Είθε να εσιωπάτε παντάπασι και τούτο ήθελεν είσθαι εις εσάς σοφία.

6 Ascoltate dunque la mia riprensione e alla difesa delle mie labbra fate attenzione.

Ακούσατε τώρα τους λόγους μου, και προσέξατε εις τας δικαιολογίας των χειλέων μου.

7 Volete forse in difesa di Dio dire il falso e in suo favore parlare con inganno?

Θέλετε λαλεί άδικα υπέρ του Θεού; και θέλετε προφέρει δόλια υπέρ αυτού;

8 Vorreste trattarlo con parzialità e farvi difensori di Dio?

Θέλετε κάμει προσωποληψίαν υπέρ αυτού; θέλετε δικολογήσει υπέρ του Θεού;

9 Sarebbe bene per voi se egli vi scrutasse? Come s'inganna un uomo, credete di ingannarlo?

Είναι καλόν να σας εξιχνιάση; ή καθώς άνθρωπος περιγελά άνθρωπον, θέλετε περιγελά αυτόν;

10 Severamente vi redarguirà, se in segreto gli siete parziali.

Εξάπαντος θέλει σας εξελέγξει, εάν κρυφίως προσωποληπτήτε.

11 Forse la sua maestà non vi incute spavento e il terrore di lui non vi assale?

Το μεγαλείον αυτού δεν θέλει σας τρομάξει, και ο φόβος αυτού πέσει εφ' υμάς;

12 Sentenze di cenere sono i vostri moniti, difese di argilla le vostre difese.

τα απομνημονεύματά σας ισοδυναμούσι με κονιορτόν, τα προπύργιά σας με προπύργια χώματος.

13 Tacete, state lontani da me: parlerò io, mi capiti quel che capiti.

Σιωπήσατε, αφήσατέ με, διά να λαλήσω εγώ, και ας έλθη επ' εμέ ό, τι δήποτε.

14 Voglio afferrare la mia carne con i denti e mettere sulle mie mani la mia vita.

διά τι πιάνω τας σάρκας μου με τους οδόντας μου και βάλλω την ζωήν μου εις την χείρα μου;

15 Mi uccida pure, non me ne dolgo; voglio solo difendere davanti a lui la mia condotta!

Και αν με θανατόνη, εγώ θέλω ελπίζει εις αυτόν· πλην θέλω υπερασπισθή τας οδούς μου ενώπιον αυτού.

16 Questo mi sarà pegno di vittoria, perché un empio non si presenterebbe davanti a lui.

Αυτός μάλιστα θέλει είσθαι η σωτηρία μου· διότι δεν θέλει ελθεί ενώπιον αυτού υποκριτής.

17 Ascoltate bene le mie parole e il mio esposto sia nei vostri orecchi.

Ακροάσθητε προσεκτικώς τον λόγον μου, και την παράστασίν μου με τα ώτα σας.

18 Ecco, tutto ho preparato per il giudizio, son convinto che sarò dichiarato innocente.

Ιδού τώρα, διέταξα την κρίσιν μου· εξεύρω ότι εγώ θέλω δικαιωθή.

19 Chi vuol muover causa contro di me? Perché allora tacerò, pronto a morire.

Τις είναι εκείνος όστις θέλει αντιδιαλεχθή μετ' εμού, διά να σιωπήσω τώρα και να εκπνεύσω;

20 Solo, assicurami due cose e allora non mi sottrarrò alla tua presenza;

Μόνον δύο μη κάμης εις εμέ· τότε δεν θέλω κρυφθή από του προσώπου σου·

21 allontana da me la tua mano e il tuo terrore più non mi spaventi;

την χείρα σου απομάκρυνον απ' εμού· και ο φόβος σου ας μη με τρομάξη.

22 poi interrogami pure e io risponderò oppure parlerò io e tu mi risponderai.

Έπειτα κάλεσον, και εγώ θέλω αποκριθή· ή ας λαλήσω, και αποκρίθητί μοι.

23 Quante sono le mie colpe e i miei peccati? Fammi conoscere il mio misfatto e il mio peccato.

Πόσαι είναι αι ανομίαι μου και αι αμαρτίαι μου; φανέρωσόν μοι το έγκλημά μου και την αμαρτίαν μου.

24 Perché mi nascondi la tua faccia e mi consideri come un nemico?

Διά τι κρύπτεις το πρόσωπόν σου και με θεωρείς ως εχθρόν σου;

25 Vuoi spaventare una foglia dispersa dal vento e dar la caccia a una paglia secca?

Θέλεις κατατρίψει φύλλον φερόμενον υπό του ανέμου; και θέλεις κατατρέξει άχυρον ξηρόν;

26 Poiché scrivi contro di me sentenze amare e mi rinfacci i miei errori giovanili;

Διότι γράφεις πικρίας εναντίον μου, και αποδίδεις εις εμέ τας ανομίας της νεότητός μου·

27 tu metti i miei piedi in ceppi, spii tutti i miei passi e ti segni le orme dei miei piedi.

και βάλλεις τους πόδας μου εις δεσμά, και παραφυλάττεις πάσας τας οδούς μου· σημειόνεις τα ίχνη των ποδών εμού·

28 Intanto io mi disfò come legno tarlato o come un vestito corroso da tignola.

όστις φθείρεται ως πράγμα σεσηπός, ως ένδυμα σκωληκόβρωτον.