Mazmur 137

1 Di tepi sungai-sungai Babel kami duduk dan menangis bila teringat Sion.

Apud la riveroj de Babel Ni sidis kaj ploris, Rememorante Cionon.

2 Pada pohon-pohon gandarusa di negeri itu kami gantungkan kecapi kami.

Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.

3 Orang-orang yang menawan kami menyuruh kami menyanyi untuk mereka. Orang-orang yang menindas kami menyuruh kami menyanyikan lagu-lagu gembira, "Nyanyikanlah bagi kami lagu-lagu dari Sion!"

Ĉar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj ĝojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.

4 Mungkinkah di negeri asing kami menyanyi bagi TUHAN?

Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?

5 Biarlah aku tak bisa lagi menyanyi jika aku melupakan engkau, Yerusalem!

Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesiĝu mia dekstra mano;

6 Biarlah aku tak bisa lagi menyanyi jika aku melupakan engkau dan tidak menjadikan engkau kesukaanku!

Algluiĝu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj ĝojoj.

7 Ya TUHAN, ingatlah perbuatan orang Edom pada waktu Yerusalem dimusnahkan. Mereka berkata, "Robohkanlah, robohkanlah sampai ke dasar-dasarnya!"

Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu ĝis ĝia fundamento.

8 Hai Babel, engkau akan dibinasakan! Berbahagialah orang yang membalas kepadamu kejahatan yang kaulakukan terhadap kami.

Ho ruinigema filino de Babel! Bone estos al tiu, Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.

9 Berbahagialah orang yang mengambil bayi-bayimu dan mencampakkannya ke bukit batu!

Bone estos al tiu, Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur ŝtono.