Ayub 4
1 Lalu berbicaralah Elifas, katanya: "Ayub, kesalkah engkau bila aku bicara? Tak sanggup aku berdiam diri lebih lama.
Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
“Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? Kim konuşmadan durabilir?
3 Banyak orang telah kauberi pelajaran, dan mereka yang lemah telah kaukuatkan.
Evet, pek çoklarına sen ders verdin, Zayıf elleri güçlendirdin,
4 Kata-katamu yang memberi semangat, membangunkan orang yang tersandung, lemas dan penat.
Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekiştirdin.
5 Tetapi kini engkau sendiri ditimpa duka; kau terkejut, dan menjadi putus asa.
Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.
6 Bukankah engkau setia kepada Allah; bukankah hidupmu tiada cela? Jika begitu, sepantasnyalah engkau yakin dan tak putus asa.
Senin güvendiğin Tanrı'dan korkun değil mi, Umudun kusursuz yaşamında değil mi?
7 Pikirlah, pernahkah orang yang tak bersalah ditimpa celaka dan musibah?
“Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede doğrular yıkıma uğradı?
8 Aku tahu dari pengamatan bahwa orang yang membajak ladang kejahatan, dan menabur benih bencana bagai biji tanaman, akan menuai celaka dan kesusahan!
Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.
9 Bagai badai, begitulah murka Allah membinasakan mereka hingga punah!
Tanrı'nın soluğuyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.
10 Orang jahat mengaum dan meraung, bagaikan singa mereka menggerung. Tetapi Allah membungkam mereka serta mematahkan gigi-giginya.
Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, Dişleri kırıldı genç aslanların.
11 Mereka mati seperti singa kekurangan makanan, sehingga anak-anaknya bercerai-berai tak keruan.
Aslan av bulamadığı için yok oluyor, Dişi aslanın yavruları dağılıyor.
12 Pernah suatu wahyu sampai kepadaku, bagaikan bisikan halus dalam telingaku.
“Bir söz gizlice erişti bana, Fısıltısı kulağıma ulaştı.
13 Tidurku terganggu dan terusik olehnya, seperti mendapat mimpi yang buruk di malam buta.
Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, İnsanları ağır uyku bastığı zaman,
14 Aku pun terkejut dan menggigil gentar; seluruh tubuhku bergundang, gemetar.
Beni dehşet ve titreme aldı, Bütün kemiklerimi sarstı.
15 Angin sepoi menyentuh wajahku, maka tegaklah bulu romaku.
Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.
16 Suatu sosok berdiri di hadapanku; kutatap, tetapi ia asing bagiku. Lalu kudengar bunyi suara memecah heningnya suasana,
Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çıt çıkmazken bir ses duydum:
17 'Mungkinkah manusia tanpa salah di hadapan Allah? Mungkinkah ia tidak bercela di mata Penciptanya?
‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?
18 Bahkan hamba-hamba Allah di surga, tak dapat dipercayai oleh-Nya. Bahkan pada malaikat-malaikat-Nya didapati-Nya kesalahan dan cela.
Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,
19 Apalagi makhluk dari tanah liat makhluk debu yang dapat dipencet seperti ngengat!
Çamur evlerde oturanlara, Mayası toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?
20 Makhluk itu hidup di waktu pagi, lalu mati terlantar di senja hari, dan untuk selamanya ia tak diingat lagi.
Ömürleri sabahtan akşama varmaz, Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.
21 Maka hilanglah segala yang dimiliki; ia pun mati tanpa beroleh akal budi.'
İçlerindeki çadır ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’
