Un-unnoy 5
1 Lagipem koma, O Yahweh, ti napasamak kadakami. Kitaem ti pannakaibabainmi.
Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
2 Naiteden kadagiti ganggannaet dagiti tawidmi; naiteden kadagiti sangsangaili dagiti balbalaymi.
Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
3 Nagbalinkamin a bastardo, ta awanen dagiti ammami, ken kasla nabalon dagiti innami.
Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
4 Pirak ti katukad dagiti danum nga inumenmi, ken mailakon kadakami dagiti kayomi.
Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
5 Kamkamatendakami dagiti kabusormi; asidegdan ket uraymi la marikna ti angesda kadagiti teltelmi. Nabannogkamin; awan inanami.
Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
6 Inggaw-atmi dagiti imami kadagiti taga-Egipto ken kadagiti taga-Asiria tapno ikkandakami iti taraonmi.
Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
7 Nagbasol dagiti ammami, ngem awandan, ket dakami ti aglaklak-am kadagiti basolda.
Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
8 Iturturayandakami dagiti tagabu, ket awan mangispal kadakami manipud kadagiti imada.
Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
9 Ipuspustami ti biagmi tapno maalami ti tinapaymi iti sangoanan ti kampilan ti let-ang.
Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
10 Ti kudilmi ket maiyarig iti maysa a pogon, a nakabarbara gapu iti bisin.
Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
11 Indaddadanesda dagiti babbai iti Sion, dagiti birhen kadagiti siudad ti Juda.
De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
12 Imbitinda dagiti prinsipe babaen kadagiti mismo nga imada, ken saanda a rinaraem dagiti panglakayen.
Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
13 Impanda dagiti babbaro iti balay a paggilingan, ken dagiti agtutubo a lallaki ket marigrigatan nga agbakbaklay kadagiti troso.
De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
14 Pinapanawda dagiti panglakayen iti ruangan ti siudad, ken pinapanawda dagiti babbaro manipud iti musikada.
Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
15 Naggibusen ti rag-o iti pusomi; nagbalin a dung-aw ti panagsalsalami.
Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
16 Natinnagen ti korona manipud iti ulomi! Asikami pay! Nagbasolkami gamin!
Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
17 Kimmapsuten dagiti puspusomi, ken nagkudrepen dagiti matami,
Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
18 gapu ta agdakdakiwas dagiti atap nga aso idiay Bantay Sion, a nabaybay-an.
Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
19 Ngem sika ni Yahweh; agturayka iti agnanayon, ken adda iti amin a henerasion ti tronom.
Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
20 Apay a lipatennakami iti agnanayon? Agpaut kadi pay ti pananglipatmo kadakami?
Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
21 Pagsubliennakami kenka, O Yahweh, ket agbabawikami. Isublim dagiti al-aldawmi a kas iti kallabes,
Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
22 malaksid a no talaga a binaybay-annakamin ken kasta unay ti pungtotmo kadakami!
Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
