Job 3

1 Kalpasan daytoy, nagsao ni Job ket inlunodna ti aldaw a pannakaiyanakna.

Alors Job ouvrit la bouche et maudit le jour de sa naissance.

2 Kinunana:

Job prit la parole et dit:

3 “Mapukaw koma ti aldaw a pannakaiyanakko, ti rabii a nagkuna, 'Adda ubing a lalaki a naisikog.'

Périsse le jour où je suis né, et la nuit qui a dit: « Un homme est conçu! »

4 Agbalin koma a kinasipnget dayta nga aldaw; saan koma a malagip ti Dios manipud iti ngato daytoy, wenno saan koman a lawagan ti init daytoy.

Ce jour, qu’il se change en ténèbres, que Dieu d’en haut n’en ait pas souci, que la lumière ne brille pas sur lui!

5 Tagikuaen koma daytoy iti kinasipnget ken ti anniniwan ti patay; agnaed koma ti ulep iti daytoy; butbutngen koma nga agpayso daytoy dagiti amin a banag a mangpaspasipnget iti aldaw.

Que les ténèbres et l’ombre de la mort le revendiquent, qu’un nuage épais le couvre, que l’éclipse de sa lumière jette l’épouvante!

6 Maipapan iti dayta a rabii, tiliwen koma daytoy iti nakaro a kinasipnget: saan koma nga agrag-o dayta kadagiti aldaw ti tawen; saan koma nga umay daytoy iti bilang dagiti bulan.

Cette nuit, que les ténèbres en fassent leur proie, qu’elle ne compte pas dans les jours de l’année, qu’elle n’entre pas dans la supputation des mois!

7 Adtoy, aglupes koma dayta a rabii; awan koma ti naragsak a timek a dumteng iti daytoy.

Que cette nuit soit un désert stérile, qu’on n’y entende pas de cri d’allégresse!

8 Ilunodda koma dayta nga aldaw, dagiti makaammo no kasano ti mangriing iti Leviatan.

Que ceux-là la maudissent, qui maudissent les jours, qui savent évoquer Léviathan!

9 Sumipnget koma dagiti bituen ti sardam iti dayta nga aldaw. Agsapul koma dayta nga aldaw iti lawag, ngem awan ti masarakanna; wenno saanna koma makita dagiti kalub ti mata ti parbangon,

Que les étoiles de son crépuscule s’obscurcissent, qu’elle attende la lumière, sans qu’elle vienne, et qu’elle ne voie pas les paupières de l’aurore,

10 gapu ta saanna nga inrikep ti aanakan ti inak, wenno saanna nga inlemmeng ti riribuk manipud kadagiti matak.

parce qu’elle ne m’a pas fermé les portes du sein, et n’a pas dérobé la souffrance à mes regards!

11 Apay a saanak a natay idi rimuarak manipud iti aanakan? Apay a saanko nga inyawat ti espirituk idi impasngaynak ti inak?

Que ne suis-je mort dès le ventre de ma mère, au sortir de ses entrailles que n’ai-je expiré!

12 Apay nga inawatnak dagiti tumengna? Wenno apay a pinasangbaynak dagiti susona tapno agsusoak kadagitoy?

Pourquoi ai-je trouvé deux genoux pour me recevoir, et pourquoi deux mamelles à sucer?

13 Ta nakaiddaak koma itan a siuulimek; nakaturogak koman ken agin-inana

Maintenant je serais couché et en paix, je dormirais et je me reposerais

14 a kadua dagiti ari ken dagiti mammagbaga iti daga, a nangipatakder kadagiti pagitaneman a para kadagiti bagida a madaddadaelen ita.

avec les rois et les grands de la terre, qui se sont bâti des mausolées;

15 Wenno nakaiddaak koman a kaduak dagiti prinsipe nga addaan idi iti balitok, a nangpunno kadagiti balbalayda iti pirak.

avec les princes qui avaient de l’or, et remplissaient d’argent leur demeures.

16 Wenno mabalin a natayak koman iti tiyan ti inak, kasla kadagiti maladaga a saan pulos a nakakita iti lawag.

Ou bien, comme l’avorton ignoré, je n’existerais pas, comme ces enfants qui n’ont pas vu la lumière.

17 Sadiay, agsardeng dagiti nadangkes manipud iti panangriribuk; agin-inana sadiay dagiti nabannog.

Là les méchants n’exercent plus leurs violences, là se repose l’homme épuisé de forces;

18 Natalna a sangsangkamaysa sadiay dagiti balud; saanda a mangmangngeg ti timek ti agmanmando.

les captifs y sont tous en paix, ils n’entendent plus la voix de l’exacteur.

19 Adda sadiay dagiti nanumo ken natan-ok a tattao; nawaya sadiay ti adipen manipud iti amona.

Là se trouvent le petit et le grand, l’esclave affranchi de son maître.

20 Apay a naited ti lawag kenkuana nga agrigrigat; apay a naited ti biag iti maysa a tao a nanpnoan ti pait ti kararruana;

Pourquoi donner la lumière aux malheureux, et la vie à ceux dont l’âme est remplie d’amertume,

21 iti maysa a tao nga agkalkalikagum iti patay, ngem saan a dumteng; iti maysa a tao nga ad-adda nga agsapsapul iti patay ngem kadagiti agsapsapul iti nakalemmeng a gameng?

qui espèrent la mort, et la mort ne vient pas, qui la cherchent plus ardemment que les trésors,

22 Apay a naited ti lawag iti maysa a tao nga agragrag-o iti kasta unay ket maragsakan inton masarakanna ti tanem?

qui sont heureux, qui tressaillent d’aise et se réjouissent quand ils ont trouvé le tombeau;

23 Apay a naited ti lawag iti maysa a tao a ti dalanna ket nakalemmeng, iti maysa a tao nga inaladan ti Dios?

à l’homme dont la route est cachée et que Dieu enferme de toutes parts?

24 Ta napasamak ti panagsenna-ayko imbes a ti pannangan; ti panagasogko ket naibukbok a kasla danum.

Mes soupirs sont comme mon pain et mes gémissements se répandent comme l’eau.

25 Ta ti banag a pagbutbutngak ket immay kaniak; ti pagbutbutngak ket immay kaniak.

Ce que je crains, c’est ce qui m’arrive; ce que je redoute fond sur moi.

26 Saanak a makatalna, saanak a makaulimek, awan ti inanak; immay ketdi ti riribuk.”

Plus de tranquillité, plus de paix, plus de repos, et le trouble m’a saisi.