Job 18

1 Ket simmungbat ni Bildad a Suhita ket kinunana,

Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:

2 “Kaano nga isardengmo ti panagsaom? Utobem, ket kalpasanna, agsaokaminto.

Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;

3 Apay a naibilangkami a kas narungsot nga ay-ayup; apay a nagbalinkami a maag iti imatangmo?

Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?

4 Sika a mangdangdangran iti bagim iti pungtotmo, rumbeng kadi a malipatan ti daga gapu kenka wenno rumbeng kadi a maikkat dagiti bato kadagiti lug-lugarda?

Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?

5 Pudno, maiddepto ti silaw ti nadangkes a tao; saanto nga agraniag ti ressak ti apuyna.

Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;

6 Sumipngetto ti silaw iti toldana; maiddepto ti pagsilawanna iti ngatoenna.

Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.

7 Umababanto dagiti addang ti pigsana; ipababanto isuna dagiti bukodna a panggep.

Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;

8 Ta maipuruakto isuna iti iket babaen kadagiti bukodna a saka; magnanto isuna iti nauneg nga abut.

Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.

9 Mapalab-oganto isuna babaen iti mukodna; tenglento isuna iti silo.

Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.

10 Adda nakalemmeng a silo para kenkuana iti daga; ken palab-og a para kenkuana iti dalan.

Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;

11 Butbutngento isuna dagiti nakabutbuteng iti aglawlawna; kamatendanto isuna kadagiti mukodna.

Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.

12 Agbalinto a bisin ti kinabaknangna, ken nakasagananto ti didigra iti sibayna.

Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;

13 Maalun-onto dagiti paset ti bagina; wen, alun-onento ti umuna nga anak ti patay dagiti pasetna.

Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.

14 Marangkayto isuna iti ruar ti toldana, ti pagtaenganna a pagtaltalekanna ita; maipanto isuna iti patay, ti ari dagiti nakabutbuteng.

Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking

15 Agnaedto dagiti saanna a bukod a tattao iti toldana kalpasan a makitada a naiwaras ti asupre iti uneg ti pagtaenganna.

Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.

16 Magangonto dagiti ramutna iti baba; maputedto ti sangana iti ngato.

Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;

17 Mapukawto ti pakalaglagipanna manipud iti daga; awanto ti naganna iti kalsada.

Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.

18 Maipanto isuna iti sipnget manipud iti lawag ken mapatalawto iti daytoy a lubong.

Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;

19 Awanto ti anakna wenno anak ti anak kadagiti tattaona, wenno aniaman a nabatbati a kabagyan iti lugar a nagnaedanna.

Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.

20 Agbutengto iti maysa nga aldaw dagiti agnanaed iti laud iti mapasamak kenkuana; agbutengto dagiti agnanaed iti daya babaen iti daytoy.

Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:

21 Awan duadua a kastoy dagiti pagtaengan dagiti saan a nalinteg a tattao, dagiti lugar dagiti saan a makaam-ammo iti Dios.”

Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!