Sálmarnir 66
1 Allur heimurinn gleðjist með Guði!
In finem, Canticum Psalmi resurrectionis. Iubilate Deo omnis terra,
2 Lofið nafn hans, það er undursamlegt! Segið öllum frá máttarverkum hans!
psalmum dicite nomini eius: date gloriam laudi eius.
3 Guð, hversu undursamleg eru verk þín! Máttur þinn er stórkostlegur! Ekki er að furða þótt óvinir þínir smjaðri fyrir þér.
Dicite Deo quam terribilia sunt opera tua Domine! in multitudine virtutis tuæ mentientur tibi inimici tui.
4 Lofaður sért þú um víða veröld!
Omnis terra adoret te, et psallat tibi: psalmum dicat nomini tuo.
5 Komið og sjáið máttarverk Guðs! Mikil eru þau undur sem fólk hans fær að sjá og reyna.
Venite, et videte opera Dei: terribilis in consiliis super filios hominum.
6 Hann opnaði þeim veg í gegnum hafið! Þar gengu þeir yfir þurrum fótum. Hvílík gleði og fögnuður ríkti þann dag!
Qui convertit mare in aridam, in flumine pertransibunt pede: ibi lætabimur in ipso.
7 Drottinn mun ríkja að eilífu vegna máttar síns. Hann virðir vandlega fyrir sér mennina. Engir uppreisnarmenn þora að láta á sér bæra.
Qui dominatur in virtute sua in æternum, oculi eius super gentes respiciunt: qui exasperant non exaltentur in semetipsis.
8 Sérhver maður lofi Drottin og vegsami nafn hans.
Benedicite Gentes Deum nostrum: et auditam facite vocem laudis eius,
9 Hann gaf okkur lífið og hann verndar frá hrösun.
Qui posuit animam meam ad vitam: et non dedit in commotionem pedes meos.
10 Þú, ó Guð, hreinsaðir okkur í eldi eins og silfur er hreinsað.
Quoniam probasti nos Deus: igne nos examinasti, sicut examinatur argentum.
11 Þú hefur fjötrað okkur og lokað inni og lagt á okkur byrðar.
Induxisti nos in laqueum, posuisti tribulationes in dorso nostro:
12 Þú lést hersveitir troða okkur fótum og við urðum að fara gegnum eld og vatn, en að lokum leiddir þú okkur út og inn í yndislegt land.
imposuisti homines super capita nostra. Transivimus per ignem et aquam: et eduxisti nos in refrigerium.
13 Nú kem ég í helgidóm þinn, fórna og efni þannig heit mitt.
Introibo in domum tuam in holocaustis: reddam tibi vota mea,
14 Manstu, þegar ég var í nauðum staddur, þá gaf ég þér heit?
quæ distinxerunt labia mea. Et locutum est os meum, in tribulatione mea.
15 Nú ber ég fram fórn mína: Hrúta, naut og kiðling. Megi reykurinn af fórnum þessum stíga upp til þín.
Holocausta medullata offeram tibi cum incenso arietum: offeram tibi boves cum hircis.
16 Komið og hlustið, þið sem óttist Drottin, og ég skal segja ykkur hvað hann hefur gert fyrir mig!:
Venite, audite, et narrabo, omnes qui timetis Deum, quanta fecit animæ meæ.
17 Ég hrópaði til hans um hjálp, – og víst bjó lofgjörðin undir!
Ad ipsum ore meo clamavi, et exaltavi sub lingua mea.
18 En fyrst játaði ég synd mína, annars hefði ég ekki fengið svar.
Iniquitatem si aspexi in corde meo, non exaudiet Dominus.
19 En hann heyrði bæn mína og hlustaði, gaf gaum að því sem ég sagði.
Propterea exaudivit Deus, et attendit voci deprecationis meæ.
20 Lof sé Guði! Hann vísaði ekki bæn minni á bug né tók miskunn sína frá mér.
Benedictus Deus, qui non amovit orationem meam, et misericordiam suam a me.
