Sálmarnir 54

1 Sálmur eftir Davíð, ortur þegar menn frá Síf reyndu að svíkja hann í hendur Sál konungs. Komdu í mætti þínum, ó Guð, og bjargaðu mér! Verndaðu mig með krafti þínum!

In finem, In carminibus intellectus David, Cum venissent Ziphæi, et dixissent ad Saul: Nonne David absconditus est apud nos? Deus in nomine tuo salvum me fac: et in virtute tua iudica me.

2 Bænheyrðu mig,

Deus exaudi orationem meam: auribus percipe verba oris mei.

3 því að ofbeldismenn hafa risið gegn mér – heiðingjar sem ekki trúa á þig, sækjast eftir lífi mínu.

Quoniam alieni insurrexerunt adversum me, et fortes quæsierunt animam meam: et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.

4 En Guð er minn hjálpari. Hann er vinur minn!

Ecce enim Deus adiuvat me: et Dominus susceptor est animæ meæ.

5 Fyrir hans tilverknað mun illska þeirra koma þeim sjálfum í koll. Efndu loforð þitt, Guð, og þurrkaðu út þessa illvirkja.

Averte mala inimicis meis: et in veritate tua disperde illos.

6 Glaður kem ég fram fyrir þig með fórn mína. Ég lofa nafn þitt, Drottinn, því það er gott.

Voluntarie sacrificabo tibi, et confitebor nomini tuo Domine: quoniam bonum est:

7 Guð hefur frelsað mig frá dauða og yfirbugað óvini mína.

Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me: et super inimicos meos despexit oculus meus.