Sálmarnir 49
1 Hlustið nú háir og lágir, ríkir og fátækir.
In finem, filiis Core Psalmus. Audite hæc omnes Gentes: auribus percipite omnes, qui habitatis orbem:
2 Allir heimsbúar hlýðið á.
Quique terrigenæ, et filii hominum: simul in unum dives et pauper.
3 Ég tala til ykkar vísdómsorð.
Os meum loquetur sapientiam: et meditatio cordis mei prudentiam.
4 Með undirleik hörpu kveð ég um hyggindi, veiti svör við spurningum lífsins:
Inclinabo in parabolam aurem meam: aperiam in psalterio propositionem meam.
5 Láttu ekki ógæfuna hræða þig, né óvini sem umkringja þig með illsku!
Cur timebo in die mala? iniquitas calcanei mei circumdabit me:
6 Auðæfum sínum treysta þeir og stæra sig af miklu ríkidæmi
Qui confidunt in virtute sua: et in multitudine divitiarum suarum gloriantur.
7 en þó gæti enginn þeirra greitt Guði lausnargjald fyrir bróður sinn, keypt hann lausan.
Frater non redimit, redimet homo: non dabit Deo placationem suam.
8 Sál mannsins er dýrmætari en svo að hún verði keypt fyrir fé.
Et pretium redemptionis animæ suæ: et laborabit in æternum,
9 Auður alls heimsins hrekkur ekki til að kaupa einum manni líf og forða honum frá gröfinni.
et vivet adhuc in finem.
10 Þið auðmenn og vitringar og aðrir sem hreykið ykkur hátt, þið munuð farast eins og aðrir menn. Þið hafið enga kröfu til lífsins fremur en fífl og fáráðlingar. Þið verðið að eftirláta öðrum auð ykkar.
Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes: simul insipiens, et stultus peribunt. Et relinquent alienis divitias suas:
11 Hús og eignir bera nöfn ykkar rétt eins og þið ætlið að búa þar að eilífu!
et sepulchra eorum domus illorum in æternum. Tabernacula eorum in progenie, et progenie: vocaverunt nomina sua in terris suis.
12 Nei, maðurinn verður að deyja. Hann er eins og skepnurnar, þrátt fyrir frægð sína og frama.
Et homo, cum in honore esset, non intellexit: comparatus est iumentis insipientibus, et similis factus est illis.
13 Slík verða afdrif hinna hrokafullu en samt mun þeirra getið með virðingu þegar þeir eru dauðir.
Hæc via illorum scandalum ipsis: et postea in ore suo complacebunt.
14 En þeir fá ekki umflúið dauðann. Þegar upp er staðið verða hinir vondu að þjóna hinum góðu. Vald auðsins er þeim gagnslaust í dauðanum og ekki taka þeir auðæfi sín með sér. (Sheol h7585)
Sicut oves in inferno positi sunt: mors depascet eos. Et dominabuntur eorum iusti in matutino: et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum. (Sheol h7585)
Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me. (Sheol h7585)
16 Vertu ekki gramur þótt einhver verði ríkur og reisi sér glæsihöll.
Ne timueris cum dives factus fuerit homo: et cum multiplicata fuerit gloria domus eius.
17 Ekkert af því mun hann taka með sér í gröfina, ekki einu sinni frægð sína!
Quoniam cum interierit, non sumet omnia: neque descendet cum eo gloria eius.
18 Í lifanda lífi telur hann sig heppinn og heimurinn klappar honum lof í lófa,
Quia anima eius in vita ipsius benedicetur: confitebitur tibi cum benefeceris ei.
19 en þó deyr hann eins og aðrir og hverfur inn í myrkrið.
Introibit usque in progenies patrum suorum: et usque in æternum non videbit lumen.
20 Sá sem elskar eigin lofstír deyr eins og skepnan, þrátt fyrir frægð sína og frama.
Homo, cum in honore esset, non intellexit: comparatus est iumentis insipientibus, et similis factus est illis.
