Sálmarnir 22

1 Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?

Per il Capo de’ musici. Su “Cerva dell’aurora”. Salmo di Davide. Dio mio, Dio mio, perché mi hai abbandonato? Perché te ne stai lontano, senza soccorrermi, senza dare ascolto alle parole del mio gemito?

2 Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!

Dio mio, io grido di giorno, e tu non rispondi; di notte ancora, e non ho posa alcuna.

3 – En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.

Eppur tu sei il Santo, che siedi circondato dalle lodi d’Israele.

4 Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.

I nostri padri confidarono in te; confidarono e tu li liberasti.

5 Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.

Gridarono a te, e furon salvati; confidarono in te, e non furon confusi.

6 En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.

Ma io sono un verme e non un uomo; il vituperio degli uomini, e lo sprezzato dal popolo.

7 Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.

Chiunque mi vede si fa beffe di me; allunga il labbro, scuote il capo, dicendo:

8 „Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“

Ei si rimette nell’Eterno; lo liberi dunque; lo salvi, poiché lo gradisce!

9 Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.

Sì, tu sei quello che m’hai tratto dal seno materno; m’hai fatto riposar fidente sulle mammelle di mia madre.

10 Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.

A te fui affidato fin dalla mia nascita, tu sei il mio Dio fin dal seno di mia madre.

11 Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!

Non t’allontanare da me, perché l’angoscia è vicina, e non v’è alcuno che m’aiuti.

12 Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.

Grandi tori m’han circondato; potenti tori di Basan m’hanno attorniato;

13 Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.

apron la loro gola contro a me, come un leone rapace e ruggente.

14 Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér

Io son come acqua che si sparge, e tutte le mie ossa si sconnettono; il mio cuore è come la cera, si strugge in mezzo alle mie viscere.

15 og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.

Il mio vigore s’inaridisce come terra cotta, e la lingua mi s’attacca al palato; tu m’hai posto nella polvere della morte.

16 Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.

Poiché cani m’han circondato; uno stuolo di malfattori m’ha attorniato; m’hanno forato le mani e i piedi.

17 Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.

Posso contare tutte le mie ossa. Essi mi guardano e m’osservano;

18 Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.

spartiscon fra loro i miei vestimenti e tirano a sorte la mia veste.

19 Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!

Tu dunque, o Eterno, non allontanarti, tu che sei la mia forza, t’affretta a soccorrermi.

20 Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.

Libera l’anima mia dalla spada, l’unica mia, dalla zampa del cane;

21 Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!

salvami dalla gola del leone. Tu mi risponderai liberandomi dalle corna dei bufali.

22 Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.

Io annunzierò il tuo nome ai miei fratelli, ti loderò in mezzo all’assemblea.

23 Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,

O voi che temete l’Eterno, lodatelo! Glorificatelo voi, tutta la progenie di Giacobbe, e voi tutta la progenie d’Israele, abbiate timor di lui!

24 því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“

Poich’egli non ha sprezzata né disdegnata l’afflizione dell’afflitto, e non ha nascosta la sua faccia da lui; ma quand’ha gridato a lui, ei l’ha esaudito.

25 Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.

Tu sei l’argomento della mia lode nella grande assemblea; io adempirò i miei voti in presenza di quelli che ti temono.

26 Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.

Gli umili mangeranno e saranno saziati; quei che cercano l’Eterno lo loderanno; il loro cuore vivrà in perpetuo.

27 Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.

Tutte le estremità della terra si ricorderan dell’Eterno e si convertiranno a lui; e tutte le famiglie delle nazioni adoreranno nel tuo cospetto.

28 Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.

Poiché all’Eterno appartiene il regno, ed egli signoreggia sulle nazioni.

29 Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.

Tutti gli opulenti della terra mangeranno e adoreranno; tutti quelli che scendon nella polvere e non possono mantenersi in vita s’inchineranno dinanzi a lui.

30 Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.

La posterità lo servirà; si parlerà del Signore alla ventura generazione.

31 Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.

Essi verranno e proclameranno la sua giustizia, al popolo che nascerà diranno come egli ha operato.