Sálmarnir 109

1 Þú Guð sem ég lofa, vertu ekki þögull

למנצח לדוד מזמור אלהי תהלתי אל תחרש׃

2 því að óguðlegir baktala mig og ljúga á mig sökum.

כי פי רשע ופי מרמה עלי פתחו דברו אתי לשון שקר׃

3 Án saka hata þeir mig og ráðast á mig.

ודברי שנאה סבבוני וילחמוני חנם׃

4 Ég elska þá, en jafnvel meðan ég bið fyrir þeim, ofsækja þeir mig.

תחת אהבתי ישטנוני ואני תפלה׃

5 Þeir gjalda gott með illu og ást mína með hatri.

וישימו עלי רעה תחת טובה ושנאה תחת אהבתי׃

6 Leyfðu þeim að finna hvernig mér líður! Leyfðu óvini mínum að þola sama óréttlæti og hann beitir mig – vera dæmdur af ranglátum dómara.

הפקד עליו רשע ושטן יעמד על ימינו׃

7 Og þegar úrskurður fellur, lát hann þá verða honum til tjóns. Líttu á bænir hans eins og innantómt raus.

בהשפטו יצא רשע ותפלתו תהיה לחטאה׃

8 Styttu æviár hans. Skipaðu annan í embætti hans.

יהיו ימיו מעטים פקדתו יקח אחר׃

9 Börn hans verði föðurlaus og kona hans ekkja

יהיו בניו יתומים ואשתו אלמנה׃

10 og rektu þau burt úr rústum heimilis þeirra.

ונוע ינועו בניו ושאלו ודרשו מחרבותיהם׃

11 Lánardrottnarnir taki landareign hans og ókunnugir fái allt sem hann hafði aflað.

ינקש נושה לכל אשר לו ויבזו זרים יגיעו׃

12 Enginn sýni honum miskunn né aumki sig yfir föðurlausu börnin hans.

אל יהי לו משך חסד ואל יהי חונן ליתומיו׃

13 Afkomendur hans verði afmáðir og ætt hans eins og hún leggur sig.

יהי אחריתו להכרית בדור אחר ימח שמם׃

14 Refsaðu fyrir syndir föður hans og móður og dragðu ekki af.

יזכר עון אבתיו אל יהוה וחטאת אמו אל תמח׃

15 Láttu misgjörðir hans aldrei falla í gleymsku, en minningu ættarinnar að engu verða.

יהיו נגד יהוה תמיד ויכרת מארץ זכרם׃

16 Hann sýndi engum manni miskunn, en ofsótti nauðstadda og steypti aðþrengdum í dauðann.

יען אשר לא זכר עשות חסד וירדף איש עני ואביון ונכאה לבב למותת׃

17 Hann formælti öðrum, bölvunin komi honum sjálfum í koll. Að blessa lét hann ógert, blessun sé því fjarri honum.

ויאהב קללה ותבואהו ולא חפץ בברכה ותרחק ממנו׃

18 Að bölva, það átti við hann, það var honum eðlilegt eins og að éta og drekka.

וילבש קללה כמדו ותבא כמים בקרבו וכשמן בעצמותיו׃

19 Formælingar hans bitni á honum sjálfum, hylji hann, eins og fötin sem hann er í og beltið um mitti hans.

תהי לו כבגד יעטה ולמזח תמיד יחגרה׃

20 Þetta séu laun andstæðinga minna frá Drottni – þeirra sem ljúga á mig og hóta mér dauða.

זאת פעלת שטני מאת יהוה והדברים רע על נפשי׃

21 En Drottinn, farðu með mig eins og barnið þitt! Eins og þann sem ber þitt eigið nafn. Frelsaðu mig Drottinn, vegna elsku þinnar.

ואתה יהוה אדני עשה אתי למען שמך כי טוב חסדך הצילני׃

22 Það hallar undan fæti, ég finn að dauðinn nálgast.

כי עני ואביון אנכי ולבי חלל בקרבי׃

23 Ég er hristur til jarðar eins og padda af ermi!

כצל כנטותו נהלכתי ננערתי כארבה׃

24 Ég skelf í hnjánum – fastan var erfið, ég er ekkert nema skinn og bein.

ברכי כשלו מצום ובשרי כחש משמן׃

25 Ég er eins og minnisvarði um mistök og þegar menn sjá mig hrista þeir höfuðið.

ואני הייתי חרפה להם יראוני יניעון ראשם׃

26 Hjálpaðu mér Drottinn Guð minn! Frelsaðu mig sakir elsku þinnar og kærleika.

עזרני יהוה אלהי הושיעני כחסדך׃

27 Gerðu það svo að allir sjái, svo að enginn efist um að það var þitt verk,

וידעו כי ידך זאת אתה יהוה עשיתה׃

28 – þá mega þeir formæla mér ef þeir vilja, sama er mér, aðeins að þú blessir mig. Þá munu illráð þeirra gegn mér mistakast og ég ganga mína leið, glaður í bragði.

יקללו המה ואתה תברך קמו ויבשו ועבדך ישמח׃

29 Ónýttu áform þeirra! Sveipaðu þá skömm!

ילבשו שוטני כלמה ויעטו כמעיל בשתם׃

30 Þá mun ég ekki láta af að þakka Drottni, lofa hann í allra áheyrn.

אודה יהוה מאד בפי ובתוך רבים אהללנו׃

31 Því að hann er athvarf fátækra og þeirra sem líða skort. Hann frelsar þá undan óvinum þeirra.

כי יעמד לימין אביון להושיע משפטי נפשו׃