Zsoltárok 73

1 Aszáf zsoltára. Bizony jó Izráelhez az Isten, azokhoz, a kik tiszta szívűek.

Psalm Asafa. Doprawdy Bóg [jest] dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.

2 De én?! Már-már meghanyatlottak lábaim; és kis híjja, hogy lépteim el nem iszamodtak.

Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;

3 Mert irígykedtem a kevélyekre, látván a gonoszok jó szerencséjét.

Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.

4 Mert halálukig nincsenek kínjaik, és az ő erejök állandó.

Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.

5 A halandók nyomorúságában nincs részök, és az emberekkel nem ostoroztatnak.

Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.

6 Ezért nyakuknak ékessége kevélység, ruha gyanánt erőszak borítja őket.

Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.

7 A kövérség miatt kinn ülnek az ő szemeik, elméjök gondolatjai csaponganak.

Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.

8 Gúnyolódnak és gonoszságot szólnak; elnyomásról beszélnek fennhéjázással.

Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.

9 Az égre tátogatják szájokat, és nyelvök eljárja a földet.

Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.

10 Azért fordul az ő népe ide, hogy tele pohár vizet szürcsölnek;

Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;

11 És mondják: Mint tudhatná ezt az Isten, s van-é a Magasságosban értelem?

Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?

12 Ímé, ezek gonoszok, és örök biztonságban vagyont gyűjtenek!

Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.

13 Bizony hiába tartottam én tisztán szívemet, és mostam ártatlanságban kezeimet;

A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.

14 Mert nyomorgattatom minden napon, és ostoroztatom minden reggel!

Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.

15 Ha azt mondom: Ilyen módon szólok: Ímé, a te fiaid nemzedékét árulom el.

Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.

16 Gondolkodom, hogy ezt megérthessem; de nehéz dolog ez szemeimben.

Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;

17 Mígnem bemenék az Isten szent helyébe: megértém azoknak sorsát.

Aż wszedłem do świątyni Bożej [i] tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.

18 Bizony síkos földön helyezted el őket; pusztaságokra vetetted ki őket.

Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.

19 Mind elpusztulnak egy szempillantásban! Elvesznek, elenyésznek a rettegéstől.

[Oto] jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.

20 Mint álmot, ha felserkenünk: te Uram, ha felserkensz, úgy veted meg képöket.

Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.

21 Hogyha keseregne szívem, és háborognának veséim:

Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;

22 Akkor balgatag és tudatlan volnék én, oktalan állat volnék te irántad.

Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą [jak] zwierzę.

23 De én mindenkor veled vagyok, te fogod az én jobb kezemet.

A jednak zawsze [jestem] z tobą, [bo] mnie trzymałeś za prawą rękę.

24 Tanácsoddal igazgatsz engem, és azután dicsőségbe fogadsz be engem.

Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.

25 Kicsodám van az egekben? Náladnál egyébben nem gyönyörködöm e földön!

Kogo [innego] mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim [innym] nie mam upodobania.

26 Ha elfogyatkozik is testem és szívem: szívemnek kősziklája és az én örökségem te vagy, oh Isten, mindörökké!

Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.

27 Mert ímé, a kik eltávoznak tőled, elvesznek; mind kiirtod azokat, a kik elhajolnak tőled.

Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, [odstępując] od ciebie.

28 De én? Isten közelsége oly igen jó nékem. Az Úr Istenben vetem reménységemet, hogy hirdessem minden te cselekedetedet.

Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.