Zsoltárok 22

1 Az éneklőmesternek az ajjelethassakhar szerint; Dávid zsoltára. Én Istenem, én Istenem, miért hagytál el engemet? Távol van megtartásomtól jajgatásomnak szava.

Przewodnikowi chóru, na Ajjelet haszahar. Psalm Dawida. Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś? [Czemu] jesteś [tak] daleki od wybawienia mnie, od słów mego jęku?

2 Én Istenem, kiáltok nappal, de nem hallgatsz meg; éjjel is és nincs nyugodalmam.

Boże mój, wołam we dnie, a nie odzywasz się do mnie; w nocy, a nie mogę się uspokoić.

3 Pedig te szent vagy, a ki Izráel dícséretei között lakozol.

Ale ty jesteś Święty, mieszkający wśród chwały Izraela.

4 Benned bíztak atyáink; bíztak és te megszabadítottad őket.

Tobie ufali nasi ojcowie, ufali i wyzwoliłeś ich.

5 Hozzád kiáltottak és megmenekültek; benned bíztak és nem szégyenültek meg.

Do ciebie wołali i zostali wybawieni, tobie ufali i się nie zawiedli.

6 De én féreg vagyok s nem férfiú; embereknek csúfja és a nép útálata.

Ja zaś jestem robakiem, a nie człowiekiem, pośmiewiskiem ludzi i wzgardą ludu.

7 A kik engem látnak, mind csúfolkodnak rajtam, félrehúzzák ajkaikat és hajtogatják fejöket:

Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, wykrzywiają usta, potrząsają głową, [mówiąc]:

8 Az Úrra bízta magát, mentse meg őt; szabadítsa meg őt, hiszen gyönyörködött benne!

Zaufał PANU, niech go wyzwoli; niech go ocali, skoro go kocha.

9 Mert te hoztál ki engem az anyám méhéből, és biztattál engem anyámnak emlőin.

Ale to ty mnie wydobyłeś z łona, napełniłeś mnie ufnością jeszcze u piersi mojej matki.

10 Születésem óta a te gondod voltam; anyám méhétől fogva te voltál Istenem.

Na ciebie byłem zdany od narodzenia, od łona matki ty jesteś moim Bogiem.

11 Ne légy messze tőlem, mert közel a nyomorúság, és nincs, a ki segítsen.

Nie oddalaj się ode mnie, bo utrapienie bliskie, a nie ma nikogo, kto by [mnie] wspomógł.

12 Tulkok sokasága kerített be engem, körülfogtak engem Básán bikái.

Otoczyło mnie mnóstwo cielców, osaczyły mnie byki Baszanu.

13 Feltátották rám szájokat, mint a ragadozó és ordító oroszlán.

Rozwarły na mnie swe paszcze jak lew drapieżny i ryczący.

14 Mint a víz, úgy kiöntettem; csontjaim mind széthullottak; szívem olyan lett, mint a viasz, megolvadt belső részeim között.

Rozpłynąłem się jak woda i rozłączyły się wszystkie moje kości; moje serce stało się jak wosk, roztopiło się w moim wnętrzu.

15 Erőm kiszáradt, mint cserép, nyelvem ínyemhez tapadt, és a halál porába fektetsz engemet.

Moja siła wyschła jak skorupa, a mój język przylgnął do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci.

16 Mert ebek vettek körül engem, a gonoszok serege körülfogott; átlyukasztották kezeimet és lábaimat.

Psy bowiem mnie osaczyły, obległa mnie zgraja złoczyńców; przebili moje ręce i nogi.

17 Megszámlálhatnám minden csontomat, ők pedig csak néznek s bámulnak rám.

Mogę policzyć wszystkie moje kości; a oni patrzą na mnie, przypatrują się.

18 Megosztoznak ruháimon, és köntösömre sorsot vetnek.

Dzielą między siebie moje szaty i o moją tunikę rzucają losy.

19 De te, Uram, ne légy messze tőlem; én erősségem, siess segítségemre.

Ale ty, PANIE, nie oddalaj się; mocy moja, spiesz mi na ratunek.

20 Szabadítsd meg lelkemet a kardtól, s az én egyetlenemet a kutyák körmeiből.

Ocal od miecza moją duszę, od mocy psów cenną [duszę] moją.

21 Ments meg engem az oroszlán torkából, és a bivalyok szarvai közül hallgass meg engem.

Wybaw mnie z lwiej paszczy, [bo] i od rogów jednorożców mnie ocaliłeś.

22 Hadd hirdessem nevedet atyámfiainak, és dicsérjelek téged a gyülekezetben.

Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.

23 Ti, a kik félitek az Urat, dicsérjétek őt! Jákób minden ivadékai dicsőítsétek őt, és féljétek őt Izráel minden magzata!

Chwalcie PANA, wy, którzy się go boicie; wysławiajcie go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się go, wszyscy potomkowie Izraela.

24 Mert nem veti meg és nem útálja meg a szegény nyomorúságát; és nem rejti el az ő orczáját előle, és mikor kiált hozzá, meghallgatja.

Bo nie wzgardził ani się nie brzydził utrapieniem ubogiego, ani nie ukrył przed nim swego oblicza, lecz gdy [ten] do niego wołał, wysłuchał go.

25 Felőled lesz dicséretem a nagy gyülekezetben. Az én fogadásaimat megadom azok előtt, a kik félik őt.

Od ciebie [pochodzi] moja chwała w wielkim zgromadzeniu; wypełnię swoje śluby wobec tych, którzy się ciebie boją.

26 Esznek a nyomorultak és megelégesznek, dicsérik az Urat, a kik őt keresik. Éljen szívetek örökké!

Ubodzy będą jeść i nasycą się, chwalić PANA będą ci, którzy go szukają; wasze serce będzie żyć na wieki.

27 Megemlékeznek és megtérnek az Úrhoz a föld minden határai, és leborul előtted a pogányok minden nemzetsége.

Przypomną sobie i nawrócą się do PANA wszystkie krańce ziemi i oddadzą pokłon przed twoim obliczem wszystkie rodziny narodów.

28 Mert az Úré a királyi hatalom, uralkodik a pogányokon is.

Do PANA bowiem należy królestwo i on panuje nad narodami.

29 Esznek és leborulnak a föld gazdagai mind; ő előtte hajtanak térdet, a kik a porba hullanak, és a ki életben nem tarthatja lelkét.

Wszyscy bogaci ziemi będą jeść i oddawać mu pokłon, upadną przed jego obliczem wszyscy, którzy zstępują w proch, którzy nie mogą swej duszy zachować przy życiu.

30 Őt szolgálják a fiak, az Úrról beszélnek az utódoknak.

Potomstwo będzie mu służyć i będzie poczytane Panu za pokolenie.

31 Eljőnek s hirdetik az ő igazságát az ő utánok való népnek, hogy ezt cselekedte!

Przyjdą i ludowi, który się narodzi, opowiedzą jego sprawiedliwość – że on tak uczynił.