Zsoltárok 104

1 Áldjad én lelkem az Urat! Uram én Istenem, nagy vagy te igen, ékességet és fenséget öltöztél magadra!

Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.

2 A ki körülvette magát világossággal, mint egy öltözettel, és kiterjesztette az egeket, mint egy kárpitot;

Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.

3 A ki vizeken építi fel az ő palotáját, a felhőket rendeli az ő szekerévé, jár a szeleknek szárnyain;

Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.

4 A ki a szeleket teszi követeivé, a lángoló tüzet szolgáivá.

Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.

5 Ő fundálta a földet az ő oszlopain, nem mozdul az meg soha örökké.

Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.

6 Vízáradattal, mint egy ruhával borítottad be azt, a hegyek felett is vizek állottak vala.

Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.

7 Egy kiáltásodtól eloszlának, és mennydörgésednek szavától szétriadának.

Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.

8 Hegyek emelkedének fel és völgyek szállának alá arra a helyre, a melyet fundáltál nékik.

Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.

9 Határt vetettél, a melyet át nem hágnak, nem térnek vissza a földnek elborítására.

Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

10 A ki elbocsátja a forrásokat a völgyekbe, hogy folydogáljanak a hegyek között;

Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;

11 Megitassák a mezőnek minden állatát; a vadszamarak is megoltsák szomjúságukat.

I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.

12 Mellettök lakoznak az égnek madarai, az ágak közül hangicsálnak.

Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.

13 A ki megöntözi a hegyeket az ő palotájából; a te munkáidnak gyümölcséből megelégíttetik a föld.

Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.

14 A ki füvet sarjaszt a barmoknak és növényeket az embereknek hasznára, hogy eledelt vegyenek a földből,

Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;

15 És bort, a mely megvidámítja a halandónak szívét, fényesebbé teszi az orczát az olajnál; és kenyeret, a mely megerősíti a halandónak szívét.

I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.

16 Megelégíttetnek az Úrnak fái, a Libánonnak czédrusai, a melyeket plántált;

Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;

17 A melyeken madarak fészkelnek: az eszterág, a melynek a cziprusok a háza.

Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.

18 A magas hegyek a vadkecskéknek, a sziklák hörcsögöknek menedéke.

Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.

19 Teremtett holdat ünnepeknek mutatására; a napot, a mely lenyugovását tudja.

Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.

20 Szerzett setétséget, hogy éjszaka legyen, a melyben szétjárjanak a mezőnek összes vadai;

Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

21 Az oroszlánkölykök, a melyek ordítanak a prédáért, sürgetvén Istentől eledelöket.

Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.

22 Ha felkél a nap, elrejtőznek és hajlékaikban heverésznek;

Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.

23 Az ember munkájára megy ki, és az ő dolgára mind estvéig.

[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.

24 Mily számtalanok a te műveid, Uram! Mindazokat bölcsen alkottad meg, és betelt a föld a te gazdagságoddal.

O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.

25 Ez a nagy és széles tenger! Itt vannak benne a megszámlálhatatlan csúszók; apró állatok nagyokkal együtt.

Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.

26 Amott gályák járnak s czethal, a melyet azért formáltál, hogy játszadozzék benne.

Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.

27 Mindazok te reád néznek, hogy megadjad eledelüket alkalmas időben.

Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.

28 Adsz nékik és ők takarnak; megnyitod kezedet, és megtelnek a te jóvoltoddal.

[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.

29 Elfordítod orczádat, megháborodnak; elveszed a lelköket, kimulnak és porrá lesznek újra.

[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.

30 Kibocsátod a te lelkedet, megújulnak, és újjá teszed a földnek színét.

[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.

31 Legyen az Úrnak dicsőség örökké; örvendezzen az Úr az ő teremtményeiben;

Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.

32 A ki, ha rátekint e földre, megrendül az; megilleti a hegyeket, és füstölögnek azok.

Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.

33 Éneklek az Úrnak egész életemben; zengedezek az én Istenemnek, a míg vagyok!

Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.

34 Legyen kedves néki az én rebegésem; örvendezem én az Úrban;

Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.

35 Veszszenek el a bűnösök a földről, és a hitetlenek ne legyenek többé! Áldjad én lelkem az Urat; dicsérjétek az Urat!

Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.