Jób 31
1 Szövetségre léptem szemeimmel, és hajadonra mit sem ügyeltem.
Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?
2 És mi volt jutalmam Istentől felülről; vagy örökségem a Mindenhatótól a magasságból?
Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?
3 Avagy nem az istentelent illeti-é romlás, és nem a gonosztevőt-é veszedelem?
Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?
4 Avagy nem láthatta-é utaimat, és nem számlálhatta-é meg lépéseimet?
Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?
5 Ha én csalárdsággal jártam, vagy az én lábam álnokságra sietett:
Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;
6 Az ő igazságának mérlegével mérjen meg engem, és megismeri Isten az én ártatlanságomat!
To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.
7 Ha az én lépésem letért az útról és az én lelkem követte szemeimet, vagy kezeimhez szenny tapadt:
Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;
8 Hadd vessek én és más egye meg, és tépjék ki az én maradékaimat gyökerestől!
Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.
9 Ha az én szívem asszony után bomlott, és leselkedtem az én felebarátomnak ajtaján:
Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;
10 Az én feleségem másnak őröljön, és mások hajoljanak rája.
To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.
11 Mert gyalázatosság volna ez, és birák elé tartozó bűn.
[Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;
12 Mert tűz volna ez, a mely pokolig emésztene, és minden jövedelmemet tövestől kiirtaná. (questioned)
To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.
13 Ha megvetettem volna igazát az én szolgámnak és szolgálómnak, mikor pert kezdtek ellenem:
Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;
14 Mi tevő lennék, ha felkelne az Isten, és ha meglátogatna: mit felelnék néki?
Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?
15 Nem az teremtette-é őt is, a ki engem teremtett anyám méhében; nem egyugyanaz formált-é bennünket anyánk ölében?
Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?
16 Ha a szegények kivánságát megtagadtam, és az özvegy szemeit epedni engedtem;
Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;
17 És ha falatomat egymagam ettem meg, és az árva abból nem evett;
Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;
18 Hiszen ifjúságom óta, mint atyánál nevekedett nálam, és anyámnak méhétől kezdve vezettem őt!
(Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);
19 Ha láttam a ruhátlant veszni indulni, és takaró nélkül a szegényt;
Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;
20 Hogyha nem áldottak engem az ő ágyékai, és az én juhaim gyapjából fel nem melegedett;
Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;
21 Ha az árva ellen kezemet felemeltem, mert láttam a kapuban az én segítségemet;
Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;
22 A lapoczkájáról essék ki a vállam, és a forgócsontról szakadjon le karom!
Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.
23 Hiszen úgy rettegtem Isten csapásától, és fensége előtt tehetetlen valék!
Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].
24 Ha reménységemet aranyba vetettem, és azt mondtam az olvasztott aranynak: Én bizodalmam!
Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;
25 Ha örültem azon, hogy nagy a gazdagságom, és hogy sokat szerzett az én kezem;
Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;
26 Ha néztem a napot, mikor fényesen ragyogott, és a holdat, mikor méltósággal haladt,
Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;
27 És az én szívem titkon elcsábult, és szájammal megcsókoltam a kezemet:
A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;
28 Ez is biró elé tartozó bűn volna, mert ámítottam volna az Istent oda fent!
I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.
29 Ha örvendeztem az engem gyűlölőnek nyomorúságán, és ugráltam örömömben, hogy azt baj érte;
Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;
30 (De nem engedtem, hogy szájam vétkezzék azzal, hogy átkot kérjek az ő lelkére!)
(Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);
31 Ha nem mondták az én sátorom cselédei: Van-é, a ki az ő húsával jól nem lakott?
Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.
32 (A jövevény nem hált az utczán, ajtóimat az utas előtt megnyitám.)
Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.
33 Ha emberi módon eltitkoltam vétkemet, keblembe rejtve bűnömet:
Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;
34 Bizony akkor tarthatnék a nagy tömegtől, rettegnem kellene nemzetségek megvetésétől; elnémulnék és az ajtón sem lépnék ki!
Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?
35 Oh, bárcsak volna valaki, a ki meghallgatna engem! Ímé, ez a végszóm: a Mindenható feleljen meg nékem; és írjon könyvet ellenem az én vádlóm.
Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.
36 Bizony én azt a vállamon hordanám, és korona gyanánt a fejemre tenném!
Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?
37 Lépteimnek számát megmondanám néki, mint egy fejedelem, úgy járulnék hozzá!
Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.
38 Ha földem ellenem kiáltott és annak barázdái együtt siránkoztak;
Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;
39 Ha annak termését fizetés nélkül ettem, vagy gazdájának lelkét kioltottam:
Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;
40 Búza helyett tövis teremjen és árpa helyett konkoly! Itt végződnek a Jób beszédei.
Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.
