Jób 27

1 Jób pedig folytatá az ő beszédét, monda:

Hiob ciągnął dalej swoją odpowiedź:

2 Él az Isten, a ki az én igazamat elfordította, és a Mindenható, a ki keserűséggel illette az én lelkemet,

Jak żyje Bóg, [który] odrzucił mój sąd, i Wszechmocny, [który] rozgoryczył moją duszę;

3 Hogy mindaddig, a míg az én lelkem én bennem van, és az Istennek lehellete van az én orromban;

Dopóki jest we mnie tchnienie i duch Boży w moich nozdrzach;

4 Az én ajakim nem szólnak álnokságot, és az én nyelvem nem mond csalárdságot!

Moje wargi nie będą mówiły niegodziwości, a mój język nie wypowie fałszu.

5 Távol legyen tőlem, hogy igazat adjak néktek! A míg lelkemet ki nem lehelem, ártatlanságomból magamat ki nem tagadom.

Nie daj Boże, abym miał was usprawiedliwiać; do śmierci nie odstąpię od swej niewinności.

6 Igazságomhoz ragaszkodom, róla le nem mondok; napjaim miatt nem korhol az én szívem.

Będę trzymał się swojej sprawiedliwości i nie puszczę jej; moje serce nie oskarży mnie, póki żyję.

7 Ellenségem lesz olyan, mint a gonosz, és a ki ellenem támad, mint az álnok.

Niech mój wróg będzie jak niegodziwiec, a ten, który powstaje przeciwko mnie, jak niesprawiedliwy.

8 Mert micsoda reménysége lehet a képmutatónak, hogy telhetetlenkedett, ha az Isten mégis elragadja az ő lelkét?

Jaka bowiem jest nadzieja obłudnika, choćby zysk osiągnął, gdy Bóg zabiera mu duszę?

9 Meghallja-é kiáltását az Isten, ha eljő a nyomorúság reá?

Czy Bóg usłyszy jego wołanie, gdy spadnie na niego nieszczęście?

10 Vajjon gyönyörködhetik-é a Mindenhatóban; segítségül hívhatja-é mindenkor az Istent?

Czy będzie się rozkoszować Wszechmocnym? Czy będzie wciąż wzywał Boga?

11 Megtanítlak benneteket Isten dolgaira; a mik a Mindenhatónál vannak, nem titkolom el.

Pouczę was, [będąc] w ręce Boga, nie zataję niczego o Wszechmocnym.

12 Ímé, ti is mindnyájan látjátok: miért van hát, hogy hiábavalósággal hivalkodtok?!

Oto wy wszyscy [to] widzicie; po co więc te próżne słowa?

13 Ez a gonosz embernek osztályrésze Istentől, és a kegyetlenek öröksége a Mindenhatótól, a melyet elvesznek:

Taki jest dział niegodziwca u Boga i takie dziedzictwo, które otrzymają od Wszechmocnego ciemięzcy.

14 Ha megsokasulnak is az ő fiai, a kardnak sokasulnak meg, és az ő magzatai nem lakhatnak jól kenyérrel sem.

Jeśli rozmnożą się jego synowie, [pójdą] pod miecz; a jego potomstwo nie nasyci się chlebem.

15 Az ő maradékai dögvész miatt temettetnek el, és az ő özvegyeik meg sem siratják.

Ci, którzy po nim pozostaną, będą pogrzebani w śmierci, a jego wdowy nie będą [go] opłakiwały;

16 Ha mint a port, úgy halmozná is össze az ezüstöt, és úgy szerezné is össze ruháit, mint a sarat:

Choćby nagromadził srebra jak prochu i przygotował sobie szat jak gliny;

17 Összeszerezheti ugyan, de az igaz ruházza magára, az ezüstön pedig az ártatlan osztozik.

To choć je przygotuje, włoży je sprawiedliwy, a niewinny będzie dzielić srebro.

18 Házát pók módjára építette föl, és olyanná, mint a csősz-csinálta kunyhó.

Zbuduje swój dom jak mól, jak szałas, który stawia stróż.

19 Gazdagon fekszik le, mert nincsen kifosztva; felnyitja szemeit és semmije sincsen.

Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebany; otworzy oczy, ale [już] go nie ma.

20 Meglepi őt, mint az árvíz, a félelem, éjjel ragadja el a zivatar.

Ogarnie go strach jak wody, w nocy porwie go wicher.

21 Felkapja őt a keleti szél és elviszi, elragadja őt helyéről.

Uniesie go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher wyrwie go z jego miejsca.

22 Nyilakat szór reá és nem kiméli; futva kell futnia keze elől.

To bowiem [Bóg] rzuci na niego i nie oszczędzi [go], choć bardzo chciał uciekać przed jego ręką.

23 Csapkodják felette kezeiket, és kisüvöltik őt az ő lakhelyéből.

Będą klaskać nad nim w dłonie i wygwizdywać go z jego miejsca.