Jób 19

1 Felele pedig Jób, és monda:

Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

2 Meddig búsítjátok még a lelkemet, és kínoztok engem beszéddel?

“Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

3 Tízszer is meggyaláztatok már engem; nem pirultok, hogy így erősködtök ellenem?

U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

4 Még ha csakugyan tévedtem is, tévedésem énmagamra hárul.

Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

5 Avagy csakugyan pöffeszkedni akartok ellenem, és feddődni az én gyalázatom felett?

Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

6 Tudjátok meg hát, hogy Isten alázott meg engem, és az ő hálójával ő vett engem körül.

mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

7 Ímé, kiáltozom az erőszak miatt, de meg nem hallgattatom, segélyért kiáltok, de nincsen igazság.

Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

8 Utamat úgy elgátolta, hogy nem mehetek át rajta, és az én ösvényemre sötétséget vetett.

Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

9 Tisztességemből kivetkőztetett, és fejemnek koronáját elvevé.

Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

10 Megronta köröskörül, hogy elveszszek, és reménységemet, mint a fát, letördelé.

Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

11 Felgerjesztette haragját ellenem, és úgy bánt velem, mint ellenségeivel.

Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

12 Seregei együtt jövének be és utat csinálnak ellenem, és az én sátorom mellett táboroznak.

Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

13 Atyámfiait távol űzé mellőlem, barátaim egészen elidegenedtek tőlem.

Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

14 Rokonaim visszahúzódtak, ismerőseim pedig elfelejtkeznek rólam.

Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

15 Házam zsellérei és szolgálóim idegennek tartanak engem, jövevény lettem előttök.

Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

16 Ha a szolgámat kiáltom, nem felel, még ha könyörgök is néki.

Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

17 Lehelletem idegenné lett házastársam előtt, s könyörgésem az én ágyékom magzatai előtt.

Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

18 Még a kisdedek is megvetnek engem, ha fölkelek, ellenem szólnak nékem.

Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

19 Megútált minden meghitt emberem; a kiket szerettem, azok is ellenem fordultak.

Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

20 Bőrömhöz és húsomhoz ragadt az én csontom, csak fogam húsával menekültem meg.

Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

21 Könyörüljetek rajtam, könyörüljetek rajtam, oh ti barátaim, mert az Isten keze érintett engem!

Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

22 Miért üldöztök engem úgy, mint az Isten, és mért nem elégesztek meg a testemmel?

Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

23 Oh, vajha az én beszédeim leirattatnának, oh, vajha könyvbe feljegyeztetnének!

Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

24 Vasvesszővel és ónnal örökre kősziklába metszetnének!

sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

25 Mert én tudom, hogy az én megváltóm él, és utoljára az én porom felett megáll.

Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

26 És miután ezt a bőrömet megrágják, testem nélkül látom meg az Istent.

Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

27 A kit magam látok meg magamnak; az én szemeim látják meg, nem más. Az én veséim megemésztettek én bennem;

Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

28 Mert ezt mondjátok: Hogyan fogjuk őt üldözni! látva, hogy a dolog gyökere én bennem rejlik.

Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

29 Féljetek a fegyvertől, mert a fegyver a bűnök miatt való büntetés, hogy megtudjátok, hogy van ítélet!

ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.