Jób 14

1 Az asszonytól született ember rövid életű és háborúságokkal bővelkedő.

Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;

2 Mint a virág, kinyílik és elhervad, és eltünik, mint az árnyék és nem állandó.

Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.

3 Még az ilyen ellen is felnyitod-é szemeidet, tennen magaddal törvénybe állítasz-é engem?

A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.

4 Ki adhat tisztát a tisztátalanból? Senki.

Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.

5 Nincsenek-é meghatározva napjai? Az ő hónapjainak számát te tudod; határt vetettél néki, a melyet nem hághat át.

Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.

6 Fordulj el azért tőle, hogy nyugodalma legyen, hogy legyen napjában annyi öröme, mint egy béresnek.

Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.

7 Mert a fának van reménysége; ha levágják, ismét kihajt, és az ő hajtásai el nem fogynak.

[Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.

8 Még ha megaggodik is a földben a gyökere, és ha elhal is a porban törzsöke:

Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;

9 A víznek illatától kifakad, ágakat hajt, mint a csemete.

[To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.

10 De ha a férfi meghal és elterül; ha az ember kimúlik, hol van ő?

Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?

11 Mint a víz kiapad a tóból, a patak elapad, kiszárad:

Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;

12 Úgy fekszik le az ember és nem kél fel; az egek elmúlásáig sem ébrednek, nem költetnek föl az ő álmukból.

Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.

13 Vajha engem a holtak országában tartanál; rejtegetnél engemet addig, a míg elmúlik a te haragod; határt vetnél nékem, azután megemlékeznél rólam! (Sheol h7585)

Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)

14 Ha meghal az ember, vajjon feltámad-é? Akkor az én hadakozásom minden idejében reménylenék, míglen elkövetkeznék az én elváltozásom.

Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.

15 Szólítanál és én felelnék néked, kivánkoznál a te kezednek alkotása után.

Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.

16 De most számlálgatod az én lépéseimet, és nem nézed el az én vétkeimet!

Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?

17 Gonoszságom egy csomóba van lepecsételve, és hozzáadod bűneimhez.

Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.

18 Még a hegy is szétomlik, ha eldől; a szikla is elmozdul helyéről;

Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.

19 A köveket lekoptatja a víz, a földet elsodorja annak árja: az ember reménységét is úgy teszed semmivé.

Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.

20 Hatalmaskodol rajta szüntelen és ő elmegy; megváltoztatván az arczát, úgy bocsátod el őt.

Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.

21 Ha tisztesség éri is fiait, nem tudja; ha megszégyenülnek, nem törődik velök.

Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.

22 Csak őmagáért fáj még a teste, és a lelke is őmagáért kesereg.

Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.