Zsoltárok 73

1 Zsoltár Ászáftól. Bizony, jóságos Izraélhez az Isten, a tisztult szívűekhez.

Psalm Asafa. Doprawdy Bóg [jest] dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.

2 Én pedig, kevés híja elhajlottak lábaim, semmi híja megcsúsztak lépteim.

Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;

3 Mert megirígyeltem a, kevélykedőket, midőn a gonoszok jólétét láttam.

Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.

4 Mert nincsenek kínjaik halálukig, hízott az erejük.

Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.

5 Halandónak szenvedésében nincsenek benne s emberekkel együtt nem sújtatnak.

Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.

6 Azért nyakukat díszíti gőgösség, ruhaként borítja őket erőszak.

Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.

7 Kidülledt kövérségtől szemük, túlcsapongtak szívük képzelődései.

Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.

8 Csúfolódnak és gonoszúl fosztogatásról beszélnek, szinte a magasból beszélnek:

Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.

9 az egekbe helyezték szájukat, de nyelvük a földön jár.

Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.

10 Azért erre felé tér az ő népe, s tele szürcsölik magukat vízzel;

Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;

11 és mondják: Miként tudhatja Isten, s van-e tudás a legfelsőbben?

Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?

12 Íme, gonoszok ezek és mint örökkön gondtalanok gyarapítottak vagyont.

Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.

13 Bizony, hiába tisztítottam szivemet és mostam ártatlanságban kezeimet;

A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.

14 de sújtva vagyok egész nap s reggelenként itt a fenyítésem.

Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.

15 Ha mondanám, hadd beszélek olykép, íme gyermekeid nemzedékét elárulnám.

Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.

16 Gondolkodtam is, hogy megtudjam ezt, gyötrődés volt az szemeimben

Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;

17 míg be nem mentem Isten szentélyébe, s figyelhettem az ő végükre.

Aż wszedłem do świątyni Bożej [i] tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.

18 Bizony, sikamlós térre helyezted őket, ledöntöd őket romokká.

Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.

19 Miként lettek pusztulássá egy pillanat alatt; eltüntek, végük lett a rémülettől.

[Oto] jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.

20 Mint álmot ébredés után, Uram, fölserkenvén képüket megveted.

Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.

21 Midőn elkeseredett szívem és töprenkedtem veséimben:

Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;

22 oktalan voltam és tudásom nem volt, akár a barom voltam veled szemben.

Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą [jak] zwierzę.

23 De én mindig veled vagyok, megragadod jobb kezemet;

A jednak zawsze [jestem] z tobą, [bo] mnie trzymałeś za prawą rękę.

24 tanácsoddal vezetsz engem, és aztán dicsőséggel magadhoz veszel engem.

Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.

25 Kim van nekem az egekben? S melletted mit sem kivánok a földön.

Kogo [innego] mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim [innym] nie mam upodobania.

26 Elfogyott bár húsom és szivem – szívem sziklája és osztályrészem az Isten örökké.

Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.

27 Mert íme a tőled eltávolodók elvesznek, megsemmisítesz mindenkit, ki elparáználkodik tőled.

Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, [odstępując] od ciebie.

28 Én pedig – Isten közelsége jó nekem; az Úrba, az Örökkévalóba helyeztem bizalmamat, hogy elbeszéljem mind a te műveidet.

Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.