Zsoltárok 139
1 A karmesternek. Zsoltár Dávidtól. Örökkévaló, átkutattál engem és megismertél.
Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. PANIE, przeniknąłeś [mnie] i znasz mnie.
2 Te ismered ültemet és keltemet, érted gondolatomat messziről.
Wiesz, kiedy siedzę i wstaję, z daleka znasz moje myśli.
3 Jártamat és fektemet meghánytad, s mind az útjaimat kitapasztaltad,
Otaczasz moją ścieżkę i spoczynek, wszystkie moje drogi są ci znane.
4 mert nincs szó nyelvemen; immár Örökkévaló, ismered azt egészen.
Zanim na [moim] języku pojawi się słowo, ty, PANIE, już je znasz.
5 Hátul és elől körülzártál engem és reám tetted kezedet.
Otaczasz mnie z tyłu i z przodu i położyłeś na mnie twoją rękę.
6 Csodálatos nekem a megismerése, túlmagas, nem birom meg.
Zbyt cudowna jest dla mnie [twoja] wiedza; jest wzniosła, nie mogę jej pojąć.
7 Hová menjek szellemedtől, s hová szökjem színed elől?
Dokąd ujdę przed twoim duchem? Dokąd ucieknę przed twoim obliczem?
Jeśli wstąpię do nieba, [jesteś] tam; jeśli przygotuję sobie posłanie w piekle, tam też jesteś. (Sheol h7585)
9 Venném hajnalnak szárnyait, laknám tengernek végén:
Gdybym wziął skrzydła zorzy porannej, aby zamieszkać na krańcu morza;
10 ott is kezed vezet engem, és megragad a te jobbod.
I tam twoja ręka prowadziłaby mnie i twoja prawica by mnie podtrzymała.
11 Ha mondom: bizony, sötétség borit el engem és éjjellé válik a világosság körülöttem:
Jeśli powiem: Na pewno zakryją mnie ciemności, to i noc [będzie] dokoła mnie światłem.
12 a sötétség sem sötét neked, s az éjjel világít mint a nappal, akár sötétség akár világosság!
Nawet ciemność [nic] przed tobą nie skryje, dla ciebie noc świeci jak dzień, ciemność jest jak światłość.
13 Mert te szerzetted veséimet, szöttél engem anyám testében.
Ty bowiem panujesz nad moimi nerkami; okryłeś mnie w łonie mojej matki.
14 Magasztallak azért, hogy félelmetesen csodás lettem; csodásak a műveid és lelkem tudja nagyon.
Wysławiam cię, bo zostałem stworzony w sposób zadziwiający i cudowny; przedziwne są twoje dzieła, a moja dusza zna [je] bardzo dobrze.
15 Nem volt rejtve előtted csontozatom, a hogy alkottattam titokban, himeztettem földnek aljaiban.
Żadna moja kość nie była zakryta przed tobą, gdy zostałem stworzony w skrytości i misternie złożony w głębiach ziemi.
16 Idomtalan testemet látták szemeid; a könyvedben mind be vannak irva-e a napok, melyek alkotandók, midőn egy sem volt még közülök.
Twoje oczy widziały niedoskonały płód mego [ciała]; w twojej księdze są zapisane wszystkie [moje] członki i dni, w [które] były kształtowane, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
17 Nekem pedig mi drágák a gondolataid, oh Isten, mi tetemesek az összegeik!
Jak drogie są dla mnie twoje myśli, Boże! Jak wielka jest ich liczba!
18 Megolvasnám – számosabbak a fövenynél; fölébredek és még veled vagyok.
Gdybym chciał je zliczyć, byłoby ich więcej niż piasku; gdy się budzę, jeszcze jestem z tobą.
19 Vajha megölnéd, oh Isten, a gonoszt! És vérontás emberei ti, távozzatok tölem!
Zgładzisz, Boże, niegodziwego; niech odstąpią ode mnie ludzie krwawi;
20 Kik téged megemlítenek fondorlatnál, hamisan ejtették ki nevedet ellenségeid.
[Którzy] mówią obrzydliwości przeciwko tobie, twoi wrogowie nadaremnie biorą [twoje imię].
21 Nemde gyűlölőidet, oh Örökkévaló, gyülölöm és az ellened támadóktól elundorodom.
Czy nie nienawidzę tych, PANIE, którzy nienawidzą ciebie? I nie brzydzę się tymi, którzy przeciwko tobie powstają?
22 Teljes gyűlölettel gyűlölöm őket, ellenségeimmé lettek nekem!
Nienawidzę ich pełnią nienawiści i mam [ich] za wrogów.
23 Kutass át engem, Isten s ismerd meg szivemet; vizsgálj meg, s ismerd meg tépelődésemet!
Przeniknij mnie, Boże, i poznaj moje serce; wypróbuj mnie i poznaj moje myśli;
24 S lásd, van-e bennem bosszantásnak útja, s vezess engem az örök útra!
I zobacz, czy [jest] we mnie droga nieprawości, a prowadź mnie drogą wieczną.
