Jób 29

1 És továbbá előadta Jób a példázatát és mondta:

Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:

2 Vajha úgy volnék, mint a múltnak hónapjaiban, mint a napokban, mikor Isten megőrzött engem;

Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;

3 mikor ragyogott fejem fölött a mécsese s világosságánál sötétben jártam!

Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;

4 Mint a hogy voltam férfikorom napjaiban, midőn Isten meghittsége volt sátorom felett;

Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;

5 midőn még velem volt a Mindenható, körülöttem gyermekeim;

Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;

6 midőn lépteim tejfölben fürödtek; s a szikla ontott mellettem olajpatakokat.

Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

7 Midőn a kapuhoz mentem a városba, a piaczon választottam ülőhelyemet:

Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.

8 megláttak ifjak s elbújtak, aggastyánok fölkeltek, megállottak;

Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.

9 vezérek visszatartották beszédjöket és kezüket tették szájukra;

Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.

10 előkelőknek hangja elbújt és nyelvök inyökhöz tapadt.

Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.

11 Mert fül, mely hallott, boldognak mondott engem és szem, mely látott, tanúskodott mellettem.

Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;

12 Mert megmentettem a szegényt, ki esedezett, és az árvát, kinek nem volt segítője.

Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.

13 Bujdosónak áldása reám szállt és özvegynek szívét ujjongtattam.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.

14 Igazságot öltöttem fel s az felöltött engem, mint köpeny és süveg volt jogosságom.

Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.

15 Szeme voltam a vaknak és lába én a sántának;

Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.

16 apjuk én a szűkölködőknek, és annak, kit nem ismertem, pörét átkutattam.

Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.

17 Összetörtem a jogtalannak zápfogait, és fogai közül vetettem ki a ragadmányt.

I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.

18 Mondtam: fészkemmel együtt fogok kimúlni s mint a főnix sokasítom napjaimat;

Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.

19 gyökerem nyitva van a víznek, és harmat időz gallyamon;

Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.

20 dicsőségem szinte új nálam s íjam a kezemben megifjodik.

Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.

21 Rám hallgattak és várakoztak és csendben figyeltek tanácsomra.

Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.

22 Szavam után nem szóltak többet, rájuk cseppegett beszédem;

Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.

23 s mint esőre várakoztak: reám, és szájukat tátották tavaszi esőre.

Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.

24 Mosolyogtam rájuk, nem hitték; de arczom világosságát nem sötétítették el.

[Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.

25 Választottam útjokat s fejtől ültem s ott időztem, mint király a csapatban mint a ki gyászolókat vigasztal.

Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.