< מִשְׁלֵי 1 >

משלי שלמה בן דוד מלך ישראל׃ 1
Przysłowia Salomona, syna Dawida, króla Izraela;
לדעת חכמה ומוסר להבין אמרי בינה׃ 2
Do poznania mądrości i karności, do zrozumienia słów roztropnych;
לקחת מוסר השכל צדק ומשפט ומישרים׃ 3
Do zdobycia pouczenia w mądrości, w sprawiedliwości, w sądzie i w prawości;
לתת לפתאים ערמה לנער דעת ומזמה׃ 4
Do udzielenia prostym rozwagi, a młodemu – wiedzy i roztropności.
ישמע חכם ויוסף לקח ונבון תחבלות יקנה׃ 5
Mądry posłucha i przybędzie mu wiedzy, a rozumny nabędzie rad;
להבין משל ומליצה דברי חכמים וחידתם׃ 6
Aby rozumieć przysłowia i [ich] wykładnię, słowa mądrych i ich zagadki.
יראת יהוה ראשית דעת חכמה ומוסר אוילים בזו׃ 7
Bojaźń PANA jest początkiem wiedzy, ale głupcy gardzą mądrością i karnością.
שמע בני מוסר אביך ואל תטש תורת אמך׃ 8
Synu mój, słuchaj pouczenia swego ojca i nie odrzucaj nauki swojej matki;
כי לוית חן הם לראשך וענקים לגרגרתיך׃ 9
Bo one będą wdzięczną ozdobą na twojej głowie i [kosztownym] łańcuchem na szyi.
בני אם יפתוך חטאים אל תבא׃ 10
Synu mój, jeśli grzesznicy cię namawiają, nie pozwalaj.
אם יאמרו לכה אתנו נארבה לדם נצפנה לנקי חנם׃ 11
Jeśli mówią: Chodź z nami, czyhajmy na krew, zaczajmy się na niewinnego bez powodu;
נבלעם כשאול חיים ותמימים כיורדי בור׃ (Sheol h7585) 12
Pożremy ich żywcem jak grób, całych, jak zstępujących do dołu; (Sheol h7585)
כל הון יקר נמצא נמלא בתינו שלל׃ 13
Znajdziemy wszelkie kosztowności, napełnimy swoje domy łupem;
גורלך תפיל בתוכנו כיס אחד יהיה לכלנו׃ 14
Dziel z nami swój los; miejmy wszyscy jedną sakiewkę.
בני אל תלך בדרך אתם מנע רגלך מנתיבתם׃ 15
Synu mój, nie wyruszaj z nimi w drogę; powstrzymaj swoją nogę od ich ścieżki.
כי רגליהם לרע ירוצו וימהרו לשפך דם׃ 16
Ich nogi bowiem biegną do zła i spieszą się do przelania krwi.
כי חנם מזרה הרשת בעיני כל בעל כנף׃ 17
Na próżno zastawia się sieci na oczach wszelkiego ptactwa.
והם לדמם יארבו יצפנו לנפשתם׃ 18
Oni też czyhają na własną krew, czają się na własne życie.
כן ארחות כל בצע בצע את נפש בעליו יקח׃ 19
Takie są ścieżki każdego, który jest chciwy zysku; swojemu właścicielowi [taki zysk] odbiera życie.
חכמות בחוץ תרנה ברחבות תתן קולה׃ 20
Mądrość woła na dworze, podnosi swój głos na ulicach.
בראש המיות תקרא בפתחי שערים בעיר אמריה תאמר׃ 21
Woła w największym zgiełku, u wrót bram, w mieście wygłasza swoje słowa:
עד מתי פתים תאהבו פתי ולצים לצון חמדו להם וכסילים ישנאו דעת׃ 22
Jak długo, prości, będziecie kochać głupotę, szydercy – lubować się w swoim szyderstwie, a głupi – nienawidzić wiedzy?
תשובו לתוכחתי הנה אביעה לכם רוחי אודיעה דברי אתכם׃ 23
Nawróćcie się na moje upomnienie; oto wyleję na was mojego ducha, oznajmię wam moje słowa.
יען קראתי ותמאנו נטיתי ידי ואין מקשיב׃ 24
Ponieważ wołałam, a odmawialiście; wyciągałam rękę, a nikt nie zważał;
ותפרעו כל עצתי ותוכחתי לא אביתם׃ 25
Owszem, odrzuciliście całą moją radę i nie chcieliście [przyjąć] mojego upomnienia;
גם אני באידכם אשחק אלעג בבא פחדכם׃ 26
Dlatego będę się śmiać z waszego nieszczęścia, będę szydzić z was, gdy przyjdzie to, czego się boicie.
בבא כשאוה פחדכם ואידכם כסופה יאתה בבא עליכם צרה וצוקה׃ 27
Gdy nadejdzie jak spustoszenie to, czego się boicie, i [gdy] wasze nieszczęście nadciągnie jak wicher, gdy nadejdzie na was ucisk i cierpienie;
אז יקראנני ולא אענה ישחרנני ולא ימצאנני׃ 28
Wtedy będą mnie wzywać, a nie wysłucham; będą mnie szukać pilnie, lecz mnie nie znajdą.
תחת כי שנאו דעת ויראת יהוה לא בחרו׃ 29
Bo znienawidzili wiedzę i nie wybrali bojaźni PANA;
לא אבו לעצתי נאצו כל תוכחתי׃ 30
Ani nie chcieli mojej rady, [ale] gardzili każdym moim upomnieniem.
ויאכלו מפרי דרכם וממעצתיהם ישבעו׃ 31
Dlatego spożyją owoc swoich dróg i będą nasyceni swymi radami.
כי משובת פתים תהרגם ושלות כסילים תאבדם׃ 32
Bo odstępstwo prostych zabije ich i szczęście głupich zgubi ich.
ושמע לי ישכן בטח ושאנן מפחד רעה׃ 33
[Ale] kto mnie słucha, będzie mieszkać bezpiecznie i będzie wolny od strachu przed złem.

< מִשְׁלֵי 1 >