איוב 17

1 רוחי חבלה ימי נזעכו קברים לי׃

۱ «روح من تلف شده، و روزهایم تمام گردیده، و قبر برای من حاضر است.

2 אם לא התלים עמדי ובהמרותם תלן עיני׃

۲ به درستی که استهزاکنندگان نزد منند، و چشم من در منازعت ایشان دائم می‌ماند.

3 שימה נא ערבני עמך מי הוא לידי יתקע׃

۳ الان گرو بده و به جهت من نزد خود ضامن باش. والا کیست که به من دست دهد؟

4 כי לבם צפנת משכל על כן לא תרמם׃

۴ چونکه دل ایشان را از حکمت منع کرده‌ای، بنابراین ایشان را بلند نخواهی ساخت.

5 לחלק יגיד רעים ועיני בניו תכלנה׃

۵ کسی‌که دوستان خود را به تاراج تسلیم کند، چشمان فرزندانش تار خواهد شد.

6 והצגני למשל עמים ותפת לפנים אהיה׃

۶ مرا نزدامت‌ها مثل ساخته است، و مثل کسی‌که بر رویش آب دهان اندازند شده‌ام.

7 ותכה מכעש עיני ויצרי כצל כלם׃

۷ چشم من از غصه کاهیده شده است، و تمامی اعضایم مثل سایه گردیده.

8 ישמו ישרים על זאת ונקי על חנף יתערר׃

۸ راستان به‌سبب این، حیران می‌مانند وصالحان خویشتن را بر ریاکاران برمی انگیزانند.

9 ויאחז צדיק דרכו וטהר ידים יסיף אמץ׃

۹ لیکن مرد عادل به طریق خود متمسک می‌شود، و کسی‌که دست پاک دارد، در قوت ترقی خواهدنمود.

10 ואולם כלם תשבו ובאו נא ולא אמצא בכם חכם׃

۱۰ «اما همه شما برگشته، الان بیایید و در میان شما حکیمی نخواهم یافت.

11 ימי עברו זמתי נתקו מורשי לבבי׃

۱۱ روزهای من گذشته، و قصدهای من و فکرهای دلم منقطع شده است.

12 לילה ליום ישימו אור קרוב מפני חשך׃

۱۲ شب را به روز تبدیل می‌کنند و باوجود تاریکی می‌گویند روشنایی نزدیک است.

13 אם אקוה שאול ביתי בחשך רפדתי יצועי׃ (Sheol h7585)

۱۳ وقتی که امید دارم هاویه خانه من می‌باشد، وبستر خود را در تاریکی می‌گسترانم، (Sheol h7585)

14 לשחת קראתי אבי אתה אמי ואחתי לרמה׃

۱۴ و به هلاکت می‌گویم تو پدر من هستی و به کرم که تومادر و خواهر من می‌باشی.

15 ואיה אפו תקותי ותקותי מי ישורנה׃

۱۵ پس امید من کجااست؟ و کیست که امید مرا خواهد دید؟

16 בדי שאל תרדנה אם יחד על עפר נחת׃ (Sheol h7585)

۱۶ تابندهای هاویه فرو می‌رود، هنگامی که با هم درخاک نزول (نماییم ).» (Sheol h7585)