< איכה 5 >
זְכֹר יְהוָה מֶֽה־הָיָה לָנוּ הביט הַבִּיטָה וּרְאֵה אֶת־חֶרְפָּתֵֽנוּ׃ | 1 |
Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
נַחֲלָתֵנוּ נֶֽהֶפְכָה לְזָרִים בָּתֵּינוּ לְנָכְרִֽים׃ | 2 |
Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
יְתוֹמִים הָיִינוּ אין וְאֵין אָב אִמֹּתֵינוּ כְּאַלְמָנֽוֹת׃ | 3 |
Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
מֵימֵינוּ בְּכֶסֶף שָׁתִינוּ עֵצֵינוּ בִּמְחִיר יָבֹֽאוּ׃ | 4 |
Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
עַל צַוָּארֵנוּ נִרְדָּפְנוּ יָגַעְנוּ לא וְלֹא הֽוּנַח לָֽנוּ׃ | 5 |
Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.
מִצְרַיִם נָתַנּוּ יָד אַשּׁוּר לִשְׂבֹּעַֽ לָֽחֶם׃ | 6 |
Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
אֲבֹתֵינוּ חָֽטְאוּ אינם וְאֵינָם אנחנו וַאֲנַחְנוּ עֲוֺנֹתֵיהֶם סָבָֽלְנוּ׃ | 7 |
Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
עֲבָדִים מָשְׁלוּ בָנוּ פֹּרֵק אֵין מִיָּדָֽם׃ | 8 |
Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
בְּנַפְשֵׁנוּ נָבִיא לַחְמֵנוּ מִפְּנֵי חֶרֶב הַמִּדְבָּֽר׃ | 9 |
Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.
עוֹרֵנוּ כְּתַנּוּר נִכְמָרוּ מִפְּנֵי זַלְעֲפוֹת רָעָֽב׃ | 10 |
Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
נָשִׁים בְּצִיּוֹן עִנּוּ בְּתֻלֹת בְּעָרֵי יְהוּדָֽה׃ | 11 |
Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
שָׂרִים בְּיָדָם נִתְלוּ פְּנֵי זְקֵנִים לֹא נֶהְדָּֽרוּ׃ | 12 |
Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
בַּחוּרִים טְחוֹן נָשָׂאוּ וּנְעָרִים בָּעֵץ כָּשָֽׁלוּ׃ | 13 |
Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.
זְקֵנִים מִשַּׁעַר שָׁבָתוּ בַּחוּרִים מִנְּגִינָתָֽם׃ | 14 |
Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.
שָׁבַת מְשׂוֹשׂ לִבֵּנוּ נֶהְפַּךְ לְאֵבֶל מְחֹלֵֽנוּ׃ | 15 |
Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
נָֽפְלָה עֲטֶרֶת רֹאשֵׁנוּ אֽוֹי־נָא לָנוּ כִּי חָטָֽאנוּ׃ | 16 |
Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
עַל־זֶה הָיָה דָוֶה לִבֵּנוּ עַל־אֵלֶּה חָשְׁכוּ עֵינֵֽינוּ׃ | 17 |
Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
עַל הַר־צִיּוֹן שֶׁשָּׁמֵם שׁוּעָלִים הִלְּכוּ־בֽוֹ׃ | 18 |
Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
אַתָּה יְהוָה לְעוֹלָם תֵּשֵׁב כִּסְאֲךָ לְדֹר וָדֽוֹר׃ | 19 |
Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
לָמָּה לָנֶצַח תִּשְׁכָּחֵנוּ תַּֽעַזְבֵנוּ לְאֹרֶךְ יָמִֽים׃ | 20 |
Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
הֲשִׁיבֵנוּ יְהוָה ׀ אֵלֶיךָ ונשוב וְֽנָשׁוּבָה חַדֵּשׁ יָמֵינוּ כְּקֶֽדֶם׃ | 21 |
Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
כִּי אִם־מָאֹס מְאַסְתָּנוּ קָצַפְתָּ עָלֵינוּ עַד־מְאֹֽד׃ 154 5 4 4 | 22 |
Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?