שיר השירים 7

1 מה יפו פעמיך בנעלים בת נדיב חמוקי ירכיך--כמו חלאים מעשה ידי אמן

Како су лепе ноге твоје у обући, кћери кнежевска; саставци су бедара твојих као гривне, дело руку уметничких.

2 שררך אגן הסהר אל יחסר המזג בטנך ערמת חטים סוגה בשושנים

Пупак ти је као чаша округла, који није никад без пића; трбух ти је као стог пшенице ограђен љиљанима;

3 שני שדיך כשני עפרים תאמי צביה

Две дојке твоје као два близанца срнчета;

4 צוארך כמגדל השן עיניך ברכות בחשבון על שער בת רבים--אפך כמגדל הלבנון צופה פני דמשק

Врат ти је као кула од слонове кости; очи су ти као језера у Есевону на вратима ватравимским; нос ти је као кула ливанска која гледа према Дамаску;

5 ראשך עליך ככרמל ודלת ראשך כארגמן מלך אסור ברהטים

Глава је твоја на теби као Кармил, и коса на глави твојој као царска порфира у боре набрана.

6 מה יפית ומה נעמת--אהבה בתענוגים

Како си лепа и како си љупка, о љубави у милинама!

7 זאת קומתך דמתה לתמר ושדיך לאשכלות

Узраст ти је као палма, и дојке као гроздови.

8 אמרתי אעלה בתמר אחזה בסנסניו ויהיו נא שדיך כאשכלות הגפן וריח אפך כתפוחים

Рекох: Попећу се на палму, дохватићу гране њене; и биће дојке твоје као гроздови на виновој лози, и мирис носа твог као јабуке;

9 וחכך כיין הטוב הולך לדודי למישרים דובב שפתי ישנים

И грло твоје као добро вино, које иде право драгом мом и чини да говоре усне оних који спавају.

10 אני לדודי ועלי תשוקתו

Ја сам драгог свог, и њега је жеља за мном.

11 לכה דודי נצא השדה נלינה בכפרים

Ходи, драги мој, да идемо у поље, да ноћујемо у селима.

12 נשכימה לכרמים--נראה אם פרחה הגפן פתח הסמדר הנצו הרמונים שם אתן את דדי לך

Ранићемо у винограде да видимо цвате ли винова лоза, замеће ли се грожђе, цвату ли шипци; онде ћу ти дати љубав своју.

13 הדודאים נתנו ריח ועל פתחינו כל מגדים--חדשים גם ישנים דודי צפנתי לך

Мандрагоре пуштају мирис, и на вратима је нашим свакојако красно воће, ново и старо, које за те дохраних, драги мој.