איוב 7
| הלא-צבא לאנוש על- (עלי-) ארץ וכימי שכיר ימיו | 1 |
Czy człowiekowi nie jest wyznaczony czas na ziemi? Czy jego dni [nie są] jak dni najemnika?
| כעבד ישאף-צל וכשכיר יקוה פעלו | 2 |
Jak sługa pragnie cienia, jak najemnik oczekuje [zapłaty] za swoją pracę;
| כן הנחלתי לי ירחי-שוא ולילות עמל מנו-לי | 3 |
Tak moim udziałem są miesiące próżne, a przeznaczono mi noce bolesne.
| אם-שכבתי-- ואמרתי מתי אקום ומדד-ערב ושבעתי נדדים עדי-נשף | 4 |
Gdy się kładę, mówię: Kiedy minie noc, abym mógł wstać? I jestem pełny niepokoju aż do świtu.
| לבש בשרי רמה וגיש (וגוש) עפר עורי רגע וימאס | 5 |
Moje ciało pokryte jest robactwem i strupami w prochu, moja skóra pęka i ropieje.
| ימי קלו מני-ארג ויכלו באפס תקוה | 6 |
Moje dni biegną szybciej niż czółenko tkackie i przemijają bez nadziei.
| זכר כי-רוח חיי לא-תשוב עיני לראות טוב | 7 |
Pamiętaj, że moje życie [jest] wiatrem, moje oko już nie zobaczy dobra.
| לא-תשורני עין ראי עיניך בי ואינני | 8 |
Oko, które mnie widziało, już mnie nie zobaczy. Twoje oczy [są zwrócone] na mnie, a mnie [już] nie ma.
| כלה ענן וילך כן יורד שאול לא יעלה (Sheol h7585) | 9 |
[Jak] obłok się rozchodzi i przemija, tak ten, kto zstępuje do grobu, nie wraca. (Sheol h7585)
| לא-ישוב עוד לביתו ולא-יכירנו עוד מקמו | 10 |
Nie wróci już do swego domu ani nie pozna go już jego miejsce.
| גם-אני לא אחשך-פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי | 11 |
Dlatego nie mogę powstrzymać swoich ust, będę mówił w utrapieniu swego ducha, będę narzekał w goryczy swojej duszy.
| הים-אני אם-תנין כי-תשים עלי משמר | 12 |
Czy jestem morzem albo wielorybem, że postawiłeś przy mnie straż?
| כי-אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי | 13 |
Gdy mówię: Pocieszy mnie moje łóżko i moje posłanie ulży mojemu narzekaniu;
| וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני | 14 |
Wtedy straszysz mnie snami i przerażasz mnie widzeniami;
| ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי | 15 |
Tak że moja dusza wybrałaby sobie uduszenie, raczej śmierć niż życie.
| מאסתי לא-לעלם אחיה חדל ממני כי-הבל ימי | 16 |
Uprzykrzyło mi się [życie], nie chcę żyć wiecznie. Zostaw mnie, bo moje dni są marnością.
| מה-אנוש כי תגדלנו וכי-תשית אליו לבך | 17 |
Czym [jest] człowiek, że go tak wywyższasz i że zwracasz ku niemu swoje serce?
| ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו | 18 |
Że nawiedzasz go każdego ranka i w każdej chwili doświadczasz?
| כמה לא-תשעה ממני לא-תרפני עד-בלעי רקי | 19 |
Kiedy odwrócisz się ode mnie i zostawisz mnie, abym mógł przełknąć swoją ślinę?
| חטאתי מה אפעל לך-- נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא | 20 |
Zgrzeszyłem, cóż mam czynić, stróżu człowieka? Czemu mnie wziąłeś za cel, abym był sam dla siebie ciężarem?
| ומה לא-תשא פשעי-- ותעביר את-עוני כי-עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני | 21 |
Czemu nie przebaczysz mojego przestępstwa i nie zmażesz mojej nieprawości? Teraz bowiem położę się w prochu i [gdy] rano będziesz mnie szukał, nie będzie mnie.
