איוב 29

1 ויסף איוב שאת משלו ויאמר

Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:

2 מי-יתנני כירחי-קדם כימי אלוה ישמרני

Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;

3 בהלו נרו עלי ראשי לאורו אלך חשך

Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;

4 כאשר הייתי בימי חרפי בסוד אלוה עלי אהלי

Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;

5 בעוד שדי עמדי סביבותי נערי

Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;

6 ברחץ הליכי בחמה וצור יצוק עמדי פלגי-שמן

Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

7 בצאתי שער עלי-קרת ברחוב אכין מושבי

Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.

8 ראוני נערים ונחבאו וישישים קמו עמדו

Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.

9 שרים עצרו במלים וכף ישימו לפיהם

Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.

10 קול-נגידים נחבאו ולשונם לחכם דבקה

Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.

11 כי אזן שמעה ותאשרני ועין ראתה ותעידני

Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;

12 כי-אמלט עני משוע ויתום ולא-עזר לו

Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.

13 ברכת אבד עלי תבא ולב אלמנה ארנן

Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.

14 צדק לבשתי וילבשני כמעיל וצניף משפטי

Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.

15 עינים הייתי לעור ורגלים לפסח אני

Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.

16 אב אנכי לאביונים ורב לא-ידעתי אחקרהו

Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.

17 ואשברה מתלעות עול ומשניו אשליך טרף

I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.

18 ואמר עם-קני אגוע וכחול ארבה ימים

Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.

19 שרשי פתוח אלי-מים וטל ילין בקצירי

Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.

20 כבודי חדש עמדי וקשתי בידי תחליף

Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.

21 לי-שמעו ויחלו וידמו למו עצתי

Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.

22 אחרי דברי לא ישנו ועלימו תטף מלתי

Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.

23 ויחלו כמטר לי ופיהם פערו למלקוש

Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.

24 אשחק אלהם לא יאמינו ואור פני לא יפילון

[Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.

25 אבחר דרכם ואשב ראש ואשכון כמלך בגדוד כאשר אבלים ינחם

Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.