Solomona 12

1 O KA mea makemake i ke aoia mai, oia ka i makemake i ka ike; O ka mea hoowahawaha i ke aoia mai, he holoholona ia.

Den som elskar age, elskar kunnskap, men den som hatar refsing, han er fåvis.

2 O ka mea maikai, e loaa ia ia ka lokomaikai no Iehova mai; A e hoohewa mai oia i ke kanaka hoopunipuni.

Den gode vinn seg hugnad hjå Herren, men den meinsløge fordømer han.

3 Aole ma ka hewa e ku paa'i ke kanaka; O ka hookumu ana o ka poe pono, aole ia e neenee ae.

Ingen mann vert stød av gudløysa, men roti åt rettferdige kann ingen rikka.

4 O ka wahine noho pono he papale alii oia i kana kane; Aka, me he mea popopo la i kona mau iwi ka wahine e hoohilahila aku.

Ei fagna kona er ein krans for mannen sin, eit skjemda ting er fæl som ròt i beini hans.

5 O ka manao ana o ka poe pono, aia ma ka hoopono; O ke kuka ana o ka poe hewa, aia ma ka hoopunipuni.

Tankar hjå rettferdige tenkjer er det som rett er, dei råder som ugudlege legg upp, er svik.

6 O ka olelo a ka poe hewa, he hoohalua ia i ke koko; Aka, o ka waha o ka poe pololei, oia ka lakou e hoopakele aku.

Ordi hjå ugudlege gjeng ut på luring etter blod, men ærlege vert berga ved sin munn.

7 Ua hooauhulihia ka poe hewa, a nalowale; E ku mau ana hoi ka hale o ka poe pono.

Ugudlege vert kasta i koll, og so er det ute med deim, men rettferdige folks hus stend fast.

8 E hoomaikaiia ke kanaka e like me kona akamai; Aka, o ka mea naau lokoino, e hoowahawahaia oia.

Ein mann fær ros alt etter som vitet hans er, men den ranglyndte kjem i vanvyrdnad.

9 O ka mea i hoowahawahaia, a he kauwa nana, Oi aku oia i ka mea hoohanohano ia ia iho, a nele i ka ai ole.

Betre småmann med ein tenar enn låst vera storkar og ikkje ha mat.

10 Manao no ke kanaka pono i ka ola o kona holoholona; Aka, o ke aloha o ka poe hewa, he lokoino no ia.

Den rettferdige veit korleis buskapen har det, men hardt er hjarta hjå ugudlege folk.

11 O ka mea i mahi i kona aina, e maona no i ka ai; Aka, o ka hoopili mea ai me ka poe palaualelo, he lapuwale ia.

Den som dyrkar si jord, fær mette av brød, den som fer etter fåfengde ting, er fåvis.

12 He lealea i ka mea hewa ka punihei ino ana; O ke kumu o ka poe pono e hua mai no ia.

Ein gudlaus hev hug til vonde folks garn, men roti åt rettferdige gjev frukt.

13 Ma ka ino o na lehelehe i puniheiia'i ka mea hewa; E puka mai no hoi ka mea pono noloko ae o ka pilikia.

Lippe-synd er snara vond, men den rettferdige slepp ut or trengsla.

14 Ma ka hua o ka waha, e maona ai ke kanaka i ka maikai; O ka uku o ko ke kanaka lima e haawiia ia ia.

Av sin munns frukt fær ein mann sin gode mette, og eit menneskje fær att det han hev gjort med sine hender.

15 O ka aoao o ka mea naaupo, ua pololei ia i kona manao iho; Aka, o ka mea hoolohe i ke aoia mai, ua naauao oia.

Uvitingen held sin eigen veg for den rette, men den vise høyrer på råd.

16 O ka huhu o ka naaupo o ike koke ia; Hoonalowale ka mea maalea i ka mea e hilahila'i.

Når uvitingen er vreid, vert det kjent same dagen, men den kloke løyner skjemsla.

17 O ka mea hai aku i ka oiaio, hoike oia i ka pono; A o ka hoike wahahee hoi, hoike oia i ka hoopunipuni.

Den som andar ærlegskap, segjer det som rett er, men det falske vitnet talar svik.

18 Olelo kekahi e like me ka hou ana o ka pahikaua; A o ke elelo o ka poe naauao, ma ka hoola ia.

Mang ein fer med svall som sverdstyng; men tunga åt dei vise, ho er lækjedom.

19 O na lehelehe oiaio, e mau ana no ia; O ke elelo wahahee e pau koke no ia.

Sanningslippa held seg æveleg, men falske tunga berre i ein augneblink.

20 He hoopunipuni ma ka naau o ka poe manao ino; A no ka poe kukakuka i ka maluhia, he olioli.

Svik er i deira hjarta som smider vondt i hop, men dei som rå’r til fred, hev gleda.

21 Aole e loohia mai ka mea pono e ka poino; Aka, piha no ka poe hewa i na mea e ino ai.

Inkje vondt den rettferdige råkar, men gudlause fær ulukka i fullaste mål.

22 He mea hoopailua ia Iehova na lehelehe hoopunipuni; O ka poe hana ma ka oiaio, oia kona olioli.

Ei stygja for Herren er ljugarlippor, men han likar deim som fer fram med truskap.

23 O ke kanaka noeau, e waiho ana ia ia ka ike; O ka naau o na naaupo, hoike wale no ia i ka lapuwale.

Ein klok mann løynar kunnskap, men dåre-hjarta ropar ut vitløysa.

24 O ka lima o ka poe hana mau e lilo oia i haku; O ka mea hoomolowa, malalo no ia o ka hookupu.

Strævsam hand kjem upp til herrevelde, men leta fører til trældom.

25 O ke kaumaha iloko o ka naau o ka kanaka, he mea e kulou iho ai; Aka, ma ka olelo maikai ia e hooluoluia'i.

Sorg i mannens hjarta bøygjer det ned, men eit godt ord gjev det gleda.

26 Ua maikai ka mea pono mamua o kona hoanoho; O ka aoao o ka poe hewa, e hoowalewale oia ia lakou.

Den rettferdige rettleider næsten sin, men vegen åt gudlause fører deim vilt.

27 Aole o hopu ka molowa i kana mea ai; Aka, o ka waiwai o ke kanaka maikai, he gula ia.

Letingen steikjer ikkje si veidn, men annsemd er rikdom so dyr for menneskja.

28 Ma ke ala pono ke ola, Ma kolaila kuamoo no hoi, aole e make.

På rettferds stig er liv, og gonga på vegen gjeng ikkje til dauden.