Ioba 9
1 A LAILA olelo mai la o Ioba, i mai la,
Då tok Job til ords og sagde:
2 Ua ike no au, he oiaio no: A, pehea la e hoaponoia'i ke kanaka imua o ke Akua?
«Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?
3 Ina makemake oia e hoopaapaa me ia, Aole e hiki ke hoapono imua ona i kekahi hapa tausani.
Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.
4 He akamai ia ma ka naau, a ua nui ka ikaika: Owai la ka mea hoopaakiki ku e ia ia, a ua pomaikai?
Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,
5 Oia ka mea hoonee aku i na mauna, aole lakou i ike; Ka mea hoohiolo ia lakou ma kona inaina;
som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,
6 Ka mea hoonaue i ka honua mai kona wahi aku, A haalulu kona mau kukulu;
som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,
7 Ka mea olelo aku i ka la, aole ia i puka mai, A hoopaa aku hoi ia i na hoku;
som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,
8 O ka mea wale no nana i hohola na lani, A hele hoi maluna o na ale kiekie o ke kai;
som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,
9 O ka mea nana i hana o Uresa nui, me Oriona, A me Peleiade, a me ke kukuluhema loa aku;
hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?
10 O ka mea i hana i na mea nui hiki ole ke huliia; A me na mea kupanaha hiki ole ke heluia.
Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?
11 Aia hoi, maalo ae ia ma o'u nei, aole au i ike: Hele mai hoi oia, aka, aole au i hoomaopopo ia ia.
Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.
12 Aia hoi, lawe wale aku no ia, owai la ke pale aku ia ia? Owai la ka mea e olelo aku ia ia, Heaha kau e hana nei?
Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»
13 I hoopau ole ae ke Akua i kona inaina, Kulou iho na kokua haaheo malalo ona.
Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.
14 Pehea la hoi wau e olelo aku ai ia ia, A e wae ae i na huaolelo imua ona?
Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?
15 Ina he pono ko'u, aole au e olelo aku ia ia, E nonoi aku no wau i kuu lunakanawai.
Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.
16 Ina ua kahea aku au, a ua lohe mai kela; Aole au e hooiaio, na hoolohe mai ia i ko'u leo.
Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.
17 O ka mea e ulupa mai ia'u me ka ino, A hoonui wale mai ia i ko'u mau palapu.
Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,
18 Aole ia e ae mai ia'u e hanu i kuu hanu, Aka, hoopiha mai no ia ia'u i na mea awaawa.
han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.
19 Ina [e olelo iho au] no ka ikaika, aia hoi, oia ka ikaika: A ina no ka hooponopono ana, Owai la ke hai mai i ka manawa?
Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?
20 Ina owau e hoapono ia'u iho, hoohewa mai kuu waha ia'u; Ina [olelo iho au, ] Ua hala ole, ina ua hookahuli mai ia ia'u.
Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.
21 Ina ua hala ole au, aole hoi au e ike i kuu uhane: E hoowahawaha no au i kuu ola.
Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.
22 Ua hookahi no ia, nolaila e olelo aku au, Ke luku nei no ia i ka mea hala ole a me ka mea hewa.
Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.
23 Ina e pepehi koke mai ka mea uhau, E akaaka mai no ia i ka eha ana o ka poe hala ole.
Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.
24 Ua haawiia'ku ka honua iloko o ka lima o ka poe hewa: Ua uhi mai ia i na maka o kona mau lunakanawai; A i ole ia, auhea la, owai la hoi oia?
Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?
25 Ua oi ka mama o kuu mau la mamua o ka mea holo: Ke holo ae nei lakou, Ke ike ole nei lakou i ka maikai.
Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;
26 Ua hala aku la lakou e like me na moku holo: E like me ka aeto e lele ana i ka mea ai.
Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.
27 Ina olelo iho au, e hoopoina no wau i kuu kanikau ana, E waiho aku au i kuu maka kaumaha, a e hooluolu ia'u iho;
Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,
28 Makau iho la au i kuu mea ehaeha a pau, Ua ike au, aole oe e hoapono mai ia'u, he hala ole.
då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.
29 Ina ua hewa au, No ke aha la hoi wau e luhi make hewa nei?
For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?
30 Ina e holoi au ia'u iho i ka wai hau, A e hoomaemae au i kuu mau lima i ka sopa;
Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.
31 Alaila, e kiola iho oe ia'u iloko o ka lua lepo, A e hoopailua ko'u mau kapa ia'u.
Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.
32 No ka mea, aole ia he kanaka e like me au, e paio aku ai au ia ia, A halawai maua i ka hookolokolo ana.
Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;
33 Aole hoi he mea nana e uwao iwaena o maua, I kau mai ai ia i kona lima maluna o maua elua.
d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.
34 E lawe aku ia i kona kookoo mai o'u aku nei, A mai hooweliweli mai kona makau ia'u.
Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,
35 Alaila e olelo aku au, aole hoi wau e makau ia ia, Aka, aole pela wau ia'u iho.
eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.
