Ioba 27

1 A OLELO hou mai la o Ioba i kana olelonane, i mai la,

Job heldt fram med talen sin og sagde:

2 Ma ke ola o ke Akua, nana i lawe aku kuu pono; A ma ka Mea mana, nana i hooawahia kuu uhane;

«So sant Gud liver, som meg sveik, og Allvalds som meg volde sorg

3 I ka manawa a pau o kuu hanu iloko o'u, A o ke ola o ke Akua iloko o kuu mau puka ihu;

- for endå eg min ande dreg; i nosi mi er guddomspust -:

4 Aole e olelo kuu lehelehe i ka hewa, A o kuu elelo aole e hoike aku i ka wahahee.

Urett ligg ei på mine lippor; mi tunga talar ikkje svik.

5 Aole loa wau e hoapono aku ia oukou, a make au; Aole owau e lawe aku i kuu pono mai o'u aku la.

D’er langt frå meg å gje’ dykk rett, mi uskyld held eg fast til dauden.

6 Ma kuu pono ke hoopaa nei au, aole au e hookuu aku; Aole e hoino mai ia'u kuu naau i kekahi o kuu mau la.

Mi rettferd held eg fast uskjepla, eg ingen dag treng skjemmast ved.

7 E hoohalikeia kuu enemi me ka mea hewa, A o ka mea ku e mai ia'u me he mea pono ole la.

Min fiend’ skal seg syna gudlaus, min motstandar som urettferdig.

8 No ka mea, heaha ka manaelana o ka aia, i ka wa e hoopau ai ia ia, I ku wa e kaili aku ai ke Akua i kona uhane?

Kva von hev en gudlaus att, når Gud vil sjæli or han draga?

9 E hoolohe mai anei ke Akua i kona auwe ana, I ka manawa e hiki mai ai ka popilikia maluna ona?

Vil Gud vel høyra skriket hans, når trengsla bryt innyver honom?

10 E hauoli anei ia i ka Mea mana? E kahea mau loa anei ia i ke Akua?

Kann han i Allvald vel seg gleda? Kann han kvar tid påkalla Gud?

11 E ao aku au ia oukou ma ka lima o ke Akua: Aole au e huna i ka mea me ka Mea mana.

Eg um Guds hand vil læra dykk; kva Allvald vil, det dyl eg ikkje.

12 Aia hoi, o oukou a pau, ua hoomaopopo oukou ia; No ke aha la oukou i manao lapuwale ai pela?

Sjå dette hev det alle set; kvi talar de då tome ord?

13 Eia ka uku no ke kanaka hewa imua o ke Akua, O ka hooilina a ka poe hookaumaha e loaa'i, mai ka Mea mana mai.

Den lut fær gudlause av Gud, den arven valdsmann fær av Allvald.

14 Ina e hoonuiia kana poe keiki, no ka pahikaua no; A o kana poe mamo, aole e maona i ka berena.

Til sverdet veks hans søner upp; hans avkom mettast ei med brød;

15 O kona poe e koe ana, e kanuia i ka make: Aole hoi e kanikau kana mau wahinekanemake.

dei siste legst i grav ved pest, og enkjorne held ingi klaga.

16 Ina e hoiliili oia i ke kala e like me ka lepo, A e hoomakaukau i ka lolekomo e like me ka palolo;

Og um han dyngjer sylv som dust og samlar klæde liksom leir:

17 E hoomakaukau no, aka, na ka mea pono e hookomo, A o ke kala, na ka mea hala ole e puunaue.

Den rettvise tek klædi på; skuldlause skifter sylvet hans.

18 Kukulu no ia i kona hale me he mu la, A e like me ke kamala a ke kiai i hana'i.

Han byggjer huset sitt som molen, likt hytta vaktmannen set upp.

19 Moe iho ilalo ka mea waiwai, aole e kanuia; Wehe ae ia i kona maka, aole iho la ia.

Rik legg han seg - men aldri meir; han opnar augo - og er burte.

20 Kau mai la na weliweli ia ia, e like me na wai, I ka po, lawe aku ka puahiohio ia ia.

Som vatsflaum rædsla honom tek, ved natt riv stormen honom burt.

21 Na ka makani hikina ia e lawe aku, a hele aku ia, A o ka ino e lawe ia ia mai kona wahi aku.

Han driv av stad for austanvind, som blæs han frå hans heimstad burt.

22 E hoolei aku [ke Akua] ia ia, aole ia e minamina: I ka holo ana, e holo no ia mai kona lima aku.

Han utan miskunn på han skyt; frå handi hans han røma må.

23 E pai lakou i ko lakou lima ia ia, A e kipaku ia ia mai kona wahi aku.

Med hender klappar dei åt han og pip han frå hans heimstad burt.