Ioba 2
1 A I kekahi la hoi i hele na keiki a ke Akua e hoike ia lakou iho imua o Iehova, o Satana hoi kekahi i hele mai iwaena o lakou e hoike ia ia iho imua o Iehova.
I [znowu pewnego] dnia, gdy synowie Boży przybyli, aby stanąć przed PANEM, wśród nich przyszedł też szatan, aby stanąć przed PANEM.
2 Olelo mai la o Iehova ia Satana, Nohea oe i hele mai nei? Olelo aku la o Satana ia Iehova, i aku la, Mai ka auwana ana ma ka honua, a mai ka hele ana io ia nei malaila.
Wtedy PAN powiedział do szatana: Skąd przychodzisz? Szatan odpowiedział PANU: Krążyłem po ziemi i przechadzałem się po niej.
3 Olelo mai la o Iehova ia Satana, Ua noonoo pono anei oe i ka'u kauwa ia Ioba, aohe ona like ma ka honua, he kanaka pono a me ka pololei, ua makau i ke Akua, a ua hookaaokoa i ka hewa? A i keia wa ke hoopaa iho nei ma kona pono, aka, ua koi mai oe ia'u e ku e ia ia, e pepehi hala ole ia ia.
PAN zapytał szatana: Czy zauważyłeś mojego sługę Hioba – że nie ma nikogo mu równego na ziemi? [To] człowiek doskonały i prawy, bojący się Boga i stroniący od zła. On jeszcze trwa w swojej prawości, choć ty mnie pobudziłeś przeciw niemu, abym go niszczył bez powodu.
4 A olelo aku ia o Satana ia Iehova, i aka ia, He ili no ka ili, o ka mea a pau a ke kanaka, oia kana e haawi aku ai no kona ola.
Szatan odpowiedział PANU: Skórę za skórę; wszystko, co człowiek ma, odda za swoje życie;
5 Aka, e kikoo aku oe i kou lima ano, a e hoopa aku i kona iwi a me kona io, a e hoino no oia ia oe imua o kou maka.
Ale wyciągnij tylko swoją rękę i dotknij jego kości i ciała, a [na pewno] będzie ci w twarz złorzeczył.
6 Olelo mai la o Iehova ia Satana, Aia no ia iloko o kou lima; e malama no nae oe i kona ola.
Wtedy PAN powiedział do szatana: Oto jest w twojej ręce, ale jego życie zachowaj.
7 A hele aku la o Satana mai ke alo aku o Iehova, a hahau aku la oia ia Ioba i na mai hehee ehaeha, mai ka poho o kona wawae a kona piko poo.
Wyszedł więc szatan sprzed oblicza PANA i dotknął Hioba bolesnymi wrzodami, od stóp aż po czubek głowy.
8 A lawe aku la ia i ka apana ipu lepo, a wauwau ia ia iho me ia; a noho iho la ia iloko o ka Iehuahi.
A [ten] wziął skorupę, aby się nią skrobać, i siedział w popiele.
9 Alaila olelo mai la kana wahine ia ia, Ke hoopaa nei anei oe ano ma kou pono? E hoino aku i ke Akua a make iho.
Jego żona powiedziała mu: Jeszcze trwasz w swojej prawości? Złorzecz Bogu i umieraj.
10 Aka, i aku la oia ia ia, Ke olelo mai nei oe e like me ka olelo a kekahi o na wahine naaupo. Eia, e loaa anei ia kakou ka maikai mai ke Akua mai, aole anei e loaa ia kakou ka ino kekahi? Ma keia mea a pao, aole o Ioba i hewa me kona mau lehelehe.
I odpowiedział jej: Mówisz, tak jak mówią głupie kobiety. Czy [tylko] dobro będziemy przyjmować od Boga, a zła przyjmować nie będziemy? W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył swymi ustami.
11 A Iohe na makamaka ekolu o Ioba i keia ino i hiki mai maluna ona, hele mai kela mea keia mea mai kona wahi mai; o Elipaza no Temana, a o Biledada no Suha, a o Zopara no Naama: no ka mea, ua kuka pu lakou e halawai e uwe pu me ia a e hooluolu ia ia.
A gdy trzej przyjaciele Hioba usłyszeli o całym nieszczęściu, które spadło na niego, przyszli, każdy ze swego miejsca: Elifaz z Temanu, Bildad z Szuach i Sofar z Naamy. Umówili się bowiem, aby przyjść i wraz z nim lamentować, i pocieszyć go.
12 A nana ao la ko lakou mau maka iluna mai kahi mamao aku, aole hikou i ike ia ia, a hookiekie ae la lakou i ko lakou leo iluna, a auwe iho la; a haehae lakou o kela mea keia mea i kona aahu, a lulu i ka lepo maluna o ko lakou poo ma ka lani.
A gdy z daleka podnieśli swoje oczy, nie poznali go. Podnieśli swój głos i płakali, a potem każdy z nich rozdarł swój płaszcz i rzucał proch w górę na swoją głowę;
13 A noho pu iho lakou me ia ma ka lepo i na la ehiku a me na po ehiko, aole hoi i olelo iki aku kekahi o lakou ia ia: no ka mea, ike no lakou, ua nui loa kona ehaeha.
I siedzieli z nim na ziemi przez siedem dni i siedem nocy i żaden z nich nie przemówił do niego ani słowem. Widzieli bowiem ogrom [jego] bólu.
