Ioba 19

1 A LAILA olelo mai o Ioba, i mai la,

Då svara Job og sagde:

2 Pehea la ka loihi e hoeha mai ai oukou i kuu uhane, A e haihai mai ia'u ma na olelo?

«Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?

3 Eia ka umi o ka oukou olelo ino mai ia'u; Aole oukou i hilahila, ke hookulikuli oukou ia'u;

Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.

4 Ina he oiaio, he lalau ko'u, Ke waiho nei me au kuu lalau ana.

Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.

5 Ina he oiaio, e hookiekie oukou e ku e ia'u, A e ao mai ia'u i kuu hoinoia:

Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?

6 E ike oukou ano, ua hookahuli mai ke Akua ia'u, A ua hoopuni mai ia'u i kana upena.

Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.

7 Aia hoi, ke kahea aku nei au no ka hana ino ia, aole au i hooloheia mai; Ke hea nui aku nei an, aohe hooponopono.

Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.

8 Ua alalai mai ia i ko'u ala, aole au e hiki ke hele aku, A ua kau no ia i ka pouli ma kuu mau alanui.

Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.

9 Ua hao mai ia ia'u i kuu nani, Ua lawe hoi i ka leialii mai kuu poo aku.

Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.

10 Ua luku mai ia ia'u a puni, a ua pau hoi au; A ua uhuki ae ia i kuu manaolana, me he laau la,

Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.

11 Ua hoaa no ia i kona inaina ia'u, A ua manao no ia'u me kona poe enemi.

Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.

12 Hoakoakoaia kona poe koa, A hoouka ae lakou i ko lakou kuamoo ia'u, A hoomoana lakou a puni ko'u halelewa.

Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.

13 Ua hoomamao aku ia i ko'u mau hoahanau mai o'u aku la, A o ko'u mau hoalauna, ua hoomaka e lakou ia'u.

Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.

14 Ua haalele kuu mau hoa pili ia'u, A o kuu poe makamaka, ua hoopoina lakou ia'u.

Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.

15 O ka poe e noho ana ma kuu hale, a me na kauwawahine a'u, manao mai lakou ia'u he malihini: He kanaka e no wau i ko lakou mau maka.

For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.

16 Kahea aku au i ka'u kauwa, aole ia e o mai; Nonoi aku au ia ia me kuu waha.

Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;

17 Ua ano e kuu hanu i ka'u wahine, A me kuu uwe ana i na keiki o kuu kino.

min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.

18 O na keiki liilii, hoowahawaha lakou ia'u; Ku no wau iluna, a olelo ku e mai lakou ia'u.

Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.

19 O na hoa kuka o'u a pau, ua hoopailua lakou ia'u; A o ka poe a'u i aloha i, ua huli lakou e ku e ia'u.

Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.

20 Ke pili nei kuu iwi i ko'u ili a me ko'u io, A ua pakele au me ka ili o ko'u mau niho.

Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.

21 E aloha mai ia'u, e aloha mai ia'u, e oukou ko'u poe makamaka; No ka mea, ua hahau mai ka lima o ke Akua ia'u!

Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.

22 No ko aha la oukou e hahai mai ai ia'u, me he Akua la, Aole hoi oukou i maona i kuu io?

Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?

23 Ina paha ano e kakauia ka'u mau olelo! Ina e palapalaia lakou iloko o ka buke!

Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,

24 Me ka peni hao a me ke kepau, E kahakaha mau ia lakou iloko o ka pohaku!

ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!

25 No ka mea, ua ike au e ola ana kuu Mea hoola, A i ka wa mahope e ku no ia maluna o ka honua.

Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.

26 A mahope o kuu ili, e hoopau na ilo i keia kino, Aka, ma kuu io e ike aku au i ke Akua.

Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,

27 Oia ka'u e ike aku no'u iho, A e ike ko'u mau maka, aole ko hai; Ua kaniuhu kuu naau iloko o'u.

eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!

28 Aka, e olelo oukou, No ke aha kakou e hoomaau ia ia, No ka mea, ua loaa ko kumu o ka mea iloko o'u?

De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!

29 E makau oukou i ka pahikaua; No ka mea, o ka huhu, oia ka hewa no ka pahikaua, I ike oukou, he hoopai ana no.

Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»