Ieremia 30

1 KA olelo i hiki mai io Ieremia la, mai o Iehova mai, i mai la,

Det ordet som kom til Jeremia frå Herren; han sagde:

2 Ke olelo mai nei o Iehova, ke Akua o ka Iseraela penei, i mai, E kakau oe i na olelo a pau a'u i olelo ai ia oe iloko o ka buke.

So segjer Herren, Israels Gud: Skriv deg upp i ei bok alle dei ordi eg hev tala til deg!

3 No ka mea, aia hoi, e hiki mai ana na la, wahi a Iehova, e hoihoi no wau i ke pio ana o ko'u poe kanaka, o ka Iseraela, a me ka Iuda, wahi a Iehova; a e hoihoi aku wau ia lakou i ka aina a'u i haawi aku ai i ko lakou poe makua, a e noho lakou ia aina.

For sjå, dagar skal koma, segjer Herren, då eg endar utlægdi åt folket mitt, Israel og Juda, og let deim koma heim att til det landet som eg gav federne deira, so dei kann taka det til eign.

4 Eia no na olelo a Iehova i olelo ai no ka Iseraela, a no ka Iuda.

Og dette er dei ordi som Herren hev tala um Israel og um Juda:

5 No ka mea, ke olelo mai nei o Iehova penei; Ua lohe no makou i ka leo o ka pihoihoi, a me ka makau, aole o ka maluhia.

So segjer Herren: Eit rædslerop hev me høyrt; otte og ingen fred.

6 E ninau hoi oukou, i ike oukou, ina paha e hanau ai ke kane i keiki No ke aha la wau e ike nei i kela kanaka i keia kanaka, e kau ana kona mau lima ma kona puhaka, e like me ka wahine e haakohi ana, a ua nananakea hoi na maka a pau?

Spør og sjå etter um ein karmann føder barn! Kvi ser eg då alle mann med henderne på lenderne liksom kvinna i barnsnaud, og kvi er alle andliti vortne nåbleike?

7 Auwe! no ka mea, he la nui ia, aohe mea e like mea ia, o ka manawa no ia o ka popilikia o ka Iakoba; aka, e hoolaia no oia, mailoko mai o ia.

Å! Stor er den dagen, han hev ikkje sin like. Ja, ei trengsletid er det for Jakob, men han skal verta frelst derifrå.

8 No ka mea, a hiki i kela la, wahi a Iehova o na kaua, e uhai no wau i kona auamo, mai kou a-i aku, a e moku hoi ia'u kou mau mea i paa ai, aole hoi ia e hookauwa hou na na malihini:

Og det skal henda den dagen, segjer Herren, allhers drott, at eg vil brjota oket hans av halsen din, og bandi dine vil eg riva sund. Ja, framande skal ikkje trælka honom lenger.

9 Aka, e hookauwa no lakou na Iehova, ko lakou Akua, a na Davida ko lakou alii, ka mea a'u e hoala'i no lakou.

Men dei skal tena Herren, sin Gud, og David, sin konge, som eg vil reisa upp åt deim.

10 Nolaila, mai makau oe, e kuu kauwa, e Iakoba, wahi a Iehova, mai weliweli hoi, e ka Iseraela; no ka mea, aia hoi, e hoola no wau ia oe, mai kahi loihi aku, a i kau hua hoi, mai ka aina o ko lakou pio ana; a e hoi mai no o Iakoba, a e hoomaha no, a e maluhia, aohe mea e hoomakau ia ia.

So ottast ikkje, du min tenar Jakob, segjer Herren, og ræddast ikkje, Israel! For sjå, eg frelser deg frå det burtlengste land og avkjømet ditt frå det landet som dei var burtførde til. Og Jakob skal snu heim att og vera i ro og trygd, og ingen skal skræma honom.

11 No ka mea, owau pu no me oe, wahi a Iehova, e hoola ia oe. A ina e hooki loa paha wau i ko na aina a pau, kahi a'u i hoopuehu aku ia oukou, aole wau e hooki loa ia oe; aka, e hoopai no wau ia oe ma ka pono, aole wau e kuu wale aku ia oe.

For eg er med deg, segjer Herren, til å frelsa deg. For eg vil gjera ende på alle dei folki som eg hev spreidt deg imillom, det er berre deg eg ikkje vil gjera ende på, men eg vil aga deg med måte, men reint utan refsing kann eg ikkje lata deg vera.

12 No ka mea, ke olelo mai nei o Iehova penei, He mea ola ole kou palapu, ua nui loa hoi kou eha.

For so segjer Herren: Ubøtande er skaden din, ulækjande såret ditt.

13 Aohe mea hooponopono i kou hihia, e wahi ana, aole ou laau e ola'i.

Ingen tek saki di på seg og kreistar verken ut; det bid ikkje helsebot, ikkje plåster for deg.

14 Ua poina kou mau mea aloha a pau ia oe, aole lakou imi ia oe; no ka mea, ua hooeha aku au ia oe i ka eha o ka enemi, me ka paipai ana hoi o ka mea lokoino, no ka nui loa o kou hewa; ua mahuahua no kou hala.

Alle elskarane dine hev gløymt deg, dei spør ikkje etter deg. For eg hev slege deg likeins som ein fiende slær, eg hev aga deg som den miskunnlause, for di at misgjerningi di er stor og synderne dine mange.

15 No keaha la oe i kahea aku ai no kou palapu? He mea ola ole kou eha, no ka mai loa o kou hewa; i ka mahuahua ana o kou mau hala, ua hana no wau i keia mau mea ia oe.

Kvi eiar du deg yver skaden din, yver at plåga di er ulækjande? For di at misgjerningi di er stor og synderne dine mange, hev eg gjort deg dette.

16 Nolaila, o ka poe a pau i hoopau ia oe, e hoopauia lakou; a e hele no kela mea, keia mea o kou poe enemi a iloko o ke pio ana; a o ka poe i lawe pio i kau, e lilo lakou i waiwai pio, a o ka poe i hao i kau, e haawi no wau ia lakou i ka haoia.

Difor skal alle som et på deg, verta upp-etne, og alle som er trengjer deg, verta burtførde, alle saman, og dei som herjar deg, skal verta herja, og alle som ranar frå deg, vil eg gjeva til ran.

17 No ka mea, e hoihoi aku au i ke ola ia oe, a e hoola no wau ia oe i kou mau eha, wahi a Iehova: no ka mea, kapa aku lakou ia oe, he Kuewa, o Ziona hoi keia, ka mea imi ole ia e kekahi.

For eg vil grøda såri dine og lækja deg etter slagi du hev fenge, segjer Herren, av di dei kallar deg «den burtdrivne», «Sion som ingen spør etter».

18 Ke olelo mai nei o Iehova penei; Aia hoi, e hoihoi no wau i ke pio ana o na halelewa o Iakoba, a e lokomaikai aku au i kona mau wahi e noho ai; a e hana hou ia ke kulanakauhale maluna o kona puu iho, a e koe no ka halealii ma kona pono.

So segjer Herren: Sjå, eg endar utlægdi for Jakobs tjeld og miskunnar bustaderne hans, og byen skal atter verta bygd på haugen sin, og slottet skal standa på sin rette stad.

19 A mailoko aku o ia e puka aku ai ka hoomaikai, a me ka leo o ka poe olioli; a e hoomahuahua wau ia lakou, aole lakou e lilo i uuku, a e hoonani wau ia lakou, aole lakou e liilii ana.

Og det skal ljoma av lovsangar og leikstemne-ljod frå deim. Og eg vil lata deim aukast og ikkje minka, og eg vil æra deim, og dei skal ikkje verta mismætte.

20 A e like auanei ka lakou poe keiki me ka wa mamua, a e hookupaaia ko lakou anaina imua o'u, a e hoopai no wau i ka poe a pau e hookaumaha ia lakou.

Og sønerne hans skal vera som fordom, og lyden hans skal standa grunnfest framfor mi åsyn, og eg vil heimsøkja alle som trengjer honom.

21 A no lakou iho auanei ko lakou poe luna, a e laha aku no ko lakou kiaaina mailoko aku o lakou; a e lawe mai no wau ia ia a kokoke, a e hookokoke mai no oia ia'u; no ka mea, owai keia i hooikaika i kona naau e hookokoke mai ia'u? wahi a Iehova.

Og hans herlege skal vera utstokken frå honom sjølv, og drotten hans skal ganga fram or hans eigen flokk. Og eg vil lata honom nærra seg åt meg, so han fær koma til meg; for kven kunde elles vera so hjartug, at han kom meg nær? segjer Herren.

22 A o oukou auanei ko'u poe kanaka, a owau auanei ko oukou Akua.

Og de skal vera mitt folk, og eg skal vera dykkar Gud.

23 Aia hoi, ke puka aku nei ka puahiohio o Iehova me ka huhu, he puahiohio e hoopau ana; me ka eha no ia e kau ai maluna o ke poo o ka poe hewa.

Sjå, ein storm frå Herren - vreide bryt fram - ein rjukande storm: ned på hovudet åt dei ugudlege kjem han i kvervlar.

24 Aole e hoi hou ka huhu nui o Iehova, a hana oia, a hooko oia i ka makemake o kona naau. I na la mahope, e noonoo no oukou ia.

Herrens brennande vreide skal ikkje halda upp fyrr han hev gjort og sett i verk sitt hjartans tankar. I dagarne som kjem, skal de skyna det.