Zabura 104

1 Yabi Ubangiji, ya raina. Ya Ubangiji Allahna, kana da girma ƙwarai; kana saye da daraja da ɗaukaka.

Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.

2 Ubangiji ya naɗe kansa da haske kamar riga ya shimfiɗa sammai kamar tenti

Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.

3 ya kafa ginshiƙan ɗakin samansa a kan ruwaye. Ya maido da gizagizai suka zama keken yaƙinsa yana hawa a kan fikafikan iska.

Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.

4 Ya mai da iska suka zama’yan saƙonsa harsunan wuta kuma bayinsa.

Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.

5 Ya kafa duniya a kan tussanta; ba za a iya matsar da ita ba.

Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.

6 Ka rufe ta da zurfi kamar da riga ruwaye sun tsaya a bisa duwatsu.

Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.

7 Amma a tsawatawarka ruwaye suka gudu da jin ƙarar tsawanka suka ruga da gudu;

Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.

8 suka gudu a bisa duwatsu, suka gangara zuwa cikin kwaruruka, zuwa wurin da ka shirya musu.

Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.

9 Ka kafa iyakar da ba a iya tsallakawa; ba za su ƙara rufe duniya ba.

Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

10 Ya sa maɓulɓulai suka zuba ruwa cikin kwaruruka; yana gudu tsakanin duwatsu.

Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;

11 Suna ba da ruwa ga dukan namun jeji; jakunan jeji suna kashe ƙishirwansu.

I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.

12 Tsuntsaye sarari suna sheƙunansu kusa da ruwan; suna rera cikin rassa.

Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.

13 Yana wa duwatsu banruwa daga ɗakinsa na sama; ƙasa tana ƙoshiya da amfanin aikinsa.

Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.

14 Yana sa ciyawa tă yi girma saboda shanu, tsire-tsire domin mutum ya nome, suna fid da abinci daga ƙasa,

Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;

15 ruwan inabi yakan sa zuciyar mutum tă yi murna, mai kuwa yakan sa fuska tă yi haske, abinci kuma da yake riƙe zuciyarsa.

I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.

16 Ana yi wa itatuwan Ubangiji banruwa sosai, al’ul na Lebanon da ya shuka.

Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;

17 A can tsuntsaye suke sheƙunnansu; shamuwa tana da gidanta a itatuwan fir.

Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.

18 Manyan duwatsu na awakin jeji ne; tsagaggun duwatsun mafaka ne ga rema.

Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.

19 Wata ne ke ƙididdigar lokuta, rana kuma ta san sa’ad da za tă fāɗi.

Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.

20 Ka yi duhu, sai ya zama dare, sai dukan namun jeji a kurmi suka fito a maƙe.

Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

21 Zakoki sun yi ruri sa’ad da suke farauta suna kuma neman abincinsu daga Allah.

Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.

22 Rana ta fito, sai suka koma shiru; suka koma suka kwanta a kogwanninsu.

Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.

23 Mutum yakan tafi aikinsa, zuwa wurin aikinsa har yamma.

[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.

24 Ina misalin yawan aikinka, ya Ubangiji! Cikin hikima ka yi su duka; duniya ta cika da halittunka.

O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.

25 Akwai teku, babba da kuma fāɗi, cike da halittun da suka wuce ƙirga, abubuwa masu rai babba da ƙarami.

Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.

26 A can jiragen ruwa suna kai komo, kuma dodon ruwan da ka yi, yă yi wasa a can.

Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.

27 Waɗannan duka suna dogara gare ka don ka ba su abincinsu a daidai lokaci.

Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.

28 Sa’ad da ba su da shi, sai su tattara shi; sa’ad da ka buɗe hannunka, sukan ƙoshi da abubuwa masu kyau.

[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.

29 Sa’ad da ka ɓoye fuskarka, sai su razana; sa’ad da ka ɗauke numfashinsu, sai su mutu su kuma koma ga ƙura.

[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.

30 Sa’ad da ka aika da Ruhunka, sai su halittu, su kuma sabunta fuskar duniya.

[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.

31 Bari ɗaukakar Ubangiji ta dawwama har abada; bari Ubangiji yă yi farin ciki cikin aikinsa,

Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.

32 shi wanda ya dubi duniya, sai ta razana, wanda ya taɓa duwatsu, sai suka yi hayaƙi.

Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.

33 Zan rera ga Ubangiji dukan raina; zan rera yabo ga Allahna muddin ina raye.

Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.

34 Bari tunanina yă gamshe shi, yayinda nake farin ciki a cikin Ubangiji.

Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.

35 Amma bari masu zunubi su ɓace daga duniya mugaye kuma kada a ƙara ganinsu. Yabi Ubangiji, ya raina. Yabi Ubangiji.

Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.