Jòb 7

1 “Èske lòm pa oblije fè kòve sou latè? Èske jou li yo pa tankou jou a yon ouvriye jounalye?

Czy człowiekowi nie jest wyznaczony czas na ziemi? Czy jego dni [nie są] jak dni najemnika?

2 Tankou esklav ki rale souf pou rive nan lonbraj, tankou jounalye k ap tann kòb li,

Jak sługa pragnie cienia, jak najemnik oczekuje [zapłaty] za swoją pracę;

3 se konsa mwen jwenn mwa yo plen mizè, e nwit plen ak gwo twoub k ap dezinyen pou mwen.

Tak moim udziałem są miesiące próżne, a przeznaczono mi noce bolesne.

4 Lè m kouche mwen di: ‘Se kilè m ap leve?’ Men nwit lan kontinye; m ap vire tounen jis rive nan maten.

Gdy się kładę, mówię: Kiedy minie noc, abym mógł wstać? I jestem pełny niepokoju aż do świtu.

5 Chè m abiye ak vè ak kal ki fèt ak pousyè. Po m vin di e li koule pij.

Moje ciało pokryte jest robactwem i strupami w prochu, moja skóra pęka i ropieje.

6 Jou m yo mache pi vit ke mach aparèy tise a. Yo fini sanzespwa.

Moje dni biegną szybciej niż czółenko tkackie i przemijają bez nadziei.

7 Sonje byen ke lavi m pa plis ke yon souf; zye m p ap wè sa ki bon ankò.

Pamiętaj, że moje życie [jest] wiatrem, moje oko już nie zobaczy dobra.

8 Zye a sila ki wè m yo, p ap wè m ankò. Zye Ou va sou mwen, men mwen p ap la ankò.

Oko, które mnie widziało, już mnie nie zobaczy. Twoje oczy [są zwrócone] na mnie, a mnie [już] nie ma.

9 Jan yon nwaj vin disparèt, li ale nèt. Konsa sila ki desann nan sejou lanmò a pa p monte ankò. (Sheol h7585)

[Jak] obłok się rozchodzi i przemija, tak ten, kto zstępuje do grobu, nie wraca. (Sheol h7585)

10 Li p ap retounen ankò lakay li, ni plas li p ap rekonèt li ankò.

Nie wróci już do swego domu ani nie pozna go już jego miejsce.

11 “Akoz sa a, mwen p ap met fren nan bouch mwen. Mwen va pale nan doulè lespri m; mwen va plenyen nan lespri anmè mwen.

Dlatego nie mogę powstrzymać swoich ust, będę mówił w utrapieniu swego ducha, będę narzekał w goryczy swojej duszy.

12 Èske se lanmè mwen ye, oswa bèt jeyan lanmè a, pou Ou te mete gad sou mwen?

Czy jestem morzem albo wielorybem, że postawiłeś przy mnie straż?

13 Si mwen di: ‘Kabann mwen va ban m repo, sofa m va soulaje plent mwen,’

Gdy mówię: Pocieszy mnie moje łóżko i moje posłanie ulży mojemu narzekaniu;

14 answit, Ou fè m krent ak rèv, e teworize m ak vizyon;

Wtedy straszysz mnie snami i przerażasz mnie widzeniami;

15 jiskaske nanm mwen ta chwazi mouri toufe; pito lanmò olye doulè mwen yo.

Tak że moja dusza wybrałaby sobie uduszenie, raczej śmierć niż życie.

16 Mwen fin epwize nèt; mwen p ap viv tout tan. Kite mwen sèl, paske jou mwen yo pa plis ke yon souf.

Uprzykrzyło mi się [życie], nie chcę żyć wiecznie. Zostaw mnie, bo moje dni są marnością.

17 Kisa lòm ye pou Ou reflechi sou li e pou Ou bay ka li enpòtans,

Czym [jest] człowiek, że go tak wywyższasz i że zwracasz ku niemu swoje serce?

18 pou Ou fè l pase egzamen chak maten e fè l pase eprèv chak moman?

Że nawiedzasz go każdego ranka i w każdej chwili doświadczasz?

19 Èske Ou p ap janm sispann gade m, ni kite mwen anpè jiskaske m fin vale krache m?

Kiedy odwrócisz się ode mnie i zostawisz mnie, abym mógł przełknąć swoją ślinę?

20 Èske mwen te peche? Kisa mwen te fè Ou, Ou menm, ki gadyen lòm? Poukisa Ou te fè m objè tiraj Ou jiskaske mwen vin yon fado pou pwòp tèt mwen?

Zgrzeszyłem, cóż mam czynić, stróżu człowieka? Czemu mnie wziąłeś za cel, abym był sam dla siebie ciężarem?

21 Poukisa konsa Ou pa padone transgresyon mwen yo, e retire inikite mwen yo? Paske koulye a, mwen va kouche nan pousyè a; Ou va chache pou mwen, men m p ap la ankò.”

Czemu nie przebaczysz mojego przestępstwa i nie zmażesz mojej nieprawości? Teraz bowiem położę się w prochu i [gdy] rano będziesz mnie szukał, nie będzie mnie.