< Sòm 124 >

1 Se yon chante David pou yo chante lè y'ap moute lavil Jerizalèm. Si Seyè a pa t' kanpe pou nou, ki jan sa ta ye! Se pou pèp Izrayèl la rekonèt sa.
Ein Loblied im höhern Chor. Wo der HERR nicht bei uns wäre, so sage Israel,
2 Wi, si Seyè a pa t' kanpe pou nou, lè moun yo te leve dèyè nou an,
wo der HERR nicht bei uns wäre, wenn die Menschen sich wider uns setzen:
3 yo ta vale nou tou vivan, lè yo te move sou nou an.
so verschlängen sie uns lebendig, wenn ihr Zorn über uns ergrimmte;
4 Dlo ta kouvri nou, lavalas ta pase sou nou.
so ersäufte uns Wasser, Ströme gingen über unsre Seele;
5 Wi, lavalas ta pote nou ale.
es gingen Wasser allzu hoch über unsre Seele.
6 Ann fè lwanj Seyè a ki pa kite lènmi nou yo devore nou.
Gelobet sei der HERR, daß er uns nicht gibt zum Raub in ihre Zähne!
7 Nou chape tankou yon ti zwezo ki chape soti nan pèlen chasè. Fil pèlen an kase. Nou chape, n' ale.
Unsre Seele ist entronnen wie ein Vogel dem Stricke des Voglers; der Strick ist zerrissen, wir sind los.
8 Se Seyè a k'ap pote nou sekou, se li menm ki fè syèl la ak latè a.
Unsre Hilfe steht im Namen des HERRN, der Himmel und Erden gemacht hat.

< Sòm 124 >