Plenn 5

1 Seyè, gade sa ki te rive nou non! Voye je gade nou. Wè nan ki mizè nou ye!

Згадай, Господи, що́ з нами сталося, — зглянься й побач нашу га́ньбу, —

2 Peyi nou an nan men moun lòt nasyon! Yo pran kay nou pou yo.

наша спа́дщина діста́лась чужим, доми наші — чужи́нцям!

3 Nou se timoun san papa. Manman nou tankou fanm ki pèdi mari yo.

Поставали ми си́ротами: нема ба́тька, а ма́тінки наші — неначе ті вдо́ви!

4 Se achte pou n' achte dlo pou nou bwè. Si nou pa gen lajan, nou pa jwenn bwa pou nou boule.

Свою воду за срі́бло ми п'ємо́, наші дро́ва за гроші оде́ржуємо.

5 N'ap travay di tankou bourik, tankou bèf kabwa. Nou bouke, nou pa ka pran kanpo.

У поти́лицю нас поганяють, помучені ми, і споко́ю не маємо!

6 Pou nou ka jwenn manje pou nou manje nou blije ap lonje men bay peyi Lejip ak peyi Lasiri.

До Єгипту й Асирії ру́ку витя́гуємо, — щоб наси́титись хлібом!

7 Zansèt nou yo fè peche. Yo pa la ankò! Se nou menm k'ap peye pou sa yo te fè.

Батьки наші грішили, але їх нема, — а ми двигаємо їхні прови́ни!

8 Moun k'ap gouvènen nou yo se esklav yo ye. Pesonn pa ka delivre nou anba men yo.

Раби запанува́ли над нами, і немає ніко́го, хто б ви́рятував з їхньої руки.

9 Se gwo danje lè nou soti al dèyè manje. Ansasen toupatou nan peyi a.

Нара́жуючи свою душу на меч у пустині, достаємо свій хліб.

10 Grangou ban nou lafyèb. Kò nou cho kou dife.

Шкіра наша, мов піч, — попали́лась з пекучого голоду,

11 Yo fè kadejak sou madanm nou sou mòn Siyon an. Nan tout ti bouk peyi Jida yo yo kenbe pitit fi nou yo.

Жінок на Сіоні безче́стили, дівчат — по Юдейських містах.

12 Yo pran chèf nou yo, yo pann yo. Yo derespekte granmoun nou yo.

Князі їхньою рукою пові́шені, лиця стари́х не пошано́вані.

13 Yo fòse jenn gason nou yo rale moulen. Ti gason nou yo ap titibe anba gwo chay bwa.

Юнаки́ носять камінь млино́вий, а хлопці під ношею дров спотика́ються.

14 Granmoun yo pa chita nan pòtay lavil la ankò. Jennmoun nou yo pa chante ankò.

Перестали сиді́ти старші́ в брамі, юнаки́ — свою пісню співати,

15 Pa gen kè kontan lakay nou. Nou pa danse ankò! Lapenn plen kè nou!

втіха нашого серця спини́лась, наш та́нець змінивсь на жало́бу.

16 Tou sa ki te konn ban nou kè kontan disparèt. Nou te peche, malè tonbe sou nou.

Спа́ла корона у нас з голови́, о горе, бо ми прогріши́лись, —

17 Nou malad nan fon kè nou, nou pa ka wè tèlman n'ap kriye,

тому́ наше серце боля́ще, тому́ наші очі поте́мніли,

18 paske mòn Siyon an tounen savann. Se bèt nan bwa ase ki rete la.

через го́ру Сіон, що спусто́шена, бро́дять лисиці по ній.

19 Men ou menm, Seyè, ou wa pou tou tan. W'ap gouvènen jouk sa kaba.

Пробува́єш Ти, Господи, вічно, Твій престо́л з роду в рід:

20 Poukisa ou lage nou pou tout tan sa a? Gen lè ou p'ap janm chonje nou ankò!

Нащо ж на́с забуваєш навік, покидаєш на довгі дні нас?

21 Seyè, fè nou tounen vin jwenn ou non! Fè nou tounen vin jwenn ou! Fè nou viv jan nou te konn viv nan tan lontan an non!

Приверни́ нас до Себе, о Господи, — і ве́рнемось ми, віднови́ наші дні, як давні́ше було́!

22 Eske ou voye nou jete pou tout bon? Pou di ou p'ap janm sispann fache sou nou?

Хіба́ Ти цілко́м нас відкинув, прогні́вавсь занадто на нас?