< Jòb 29 >

1 Jòb tanmen pale ankò, li di:
Y Job nuevamente tomó la palabra y dijo:
2 -Ki moun ki va fè m' viv tan lontan an, lè Bondye t'ap voye je sou mwen an?
¡Si pudiera volver a ser como estaba en los meses pasados, en los días en que Dios me estaba cuidando!
3 Lè sa a, Bondye te toujou la avèk mwen. Limyè li te klere anwo tèt mwen, li t'ap moutre m' kote pou m' mete pye m' nan fènwa a.
Cuando su luz brillaba sobre mi cabeza, y cuando por su luz podía andar en la oscuridad.
4 Nan tan sa a, tout zafè m' t'ap mache byen. Bondye te zanmi m'. Li t'ap pwoteje kay mwen.
Cuando yo estaba en los días de mi juventud, cuando mi tienda fue cubierta por la mano de Dios;
5 Bondye ki gen tout pouvwa a te toujou la avèk mwen. Mwen t'ap viv nan mitan tout pitit gason m' yo.
Cuando él Todopoderoso estaba todavía conmigo, y mis hijos me rodeaban;
6 Bèf ak kabrit mwen yo te konn bay anpil lèt. Pye oliv mwen yo te donnen menm nan tè wòch.
Cuando mis pies se lavaron con leche, y ríos de aceite fluían de la roca para mí.
7 Lè mwen parèt pòtay lavil la, lè mwen pran plas mwen nan mitan chèf fanmi yo,
Cuando salía a la puerta, para subir al pueblo y tomar asiento en el lugar público.
8 wè yo wè m', jenn gason yo mete kò yo sou kote, granmoun yo leve kanpe pa respè pou mwen.
Los jóvenes me vieron y se escondían, y los ancianos se levantaron de sus asientos;
9 Notab yo sispann pale, yo fèmen bouch yo.
Los gobernantes se callaron, y se pusieron las manos en la boca;
10 Ata chèf yo pa ka pale ankò! Lang yo vin lou nan bouch yo.
Los jefes bajaron su voz, y sus lenguas se les pegaba al paladar de sus bocas.
11 Tout moun ki te wè m' t'ap mache fè lwanj mwen, tout moun ki te tande m' te kontan avè m'.
Porque cuando llegó a sus oídos, los hombres dijeron que yo era verdaderamente feliz; Y cuando vieron sus ojos, me dieron testimonio;
12 Mwen lonje men bay pòv malere ki nan ka ansanm ak timoun san papa ki san sekou.
Porque yo era un salvador de los pobres cuando él clamaba por ayuda, y por huérfano que no tenía ayuda.
13 Moun ki te nan pi gwo mizè t'ap fè lwanj mwen. Mwen te fè kè vèv yo kontan.
La bendición de aquel que estaba cerca de la destrucción vino sobre mí, y puse una canción de alegría en el corazón de la viuda.
14 Mwen te toujou fè sa ki dwat. Mwen pa t' janm nan patipri.
Me puse la justicia como mi ropa, y estaba llena de ella; Las decisiones correctas fueron para mí una bata y un tocado.
15 Se mwen ki te wè pou avèg yo. Se mwen ki te mache pou kokobe yo.
Yo era ojos para los ciegos, y pies para el que no tenía poder para caminar.
16 Mwen te yon papa pou pòv malere yo. Mwen te kanpe pou defann kòz etranje yo.
Yo era un padre para los pobres, examinaba la causa que no conocía.
17 Mwen te kraze pouvwa malveyan yo. Mwen sove moun ki te anba men yo.
Por mí se rompieron los grandes dientes del malvado, y le hice renunciar a lo que había quitado violentamente.
18 Mwen t'ap di nan kè m': M'a viv kont viv mwen. M'a mouri sou kabann mwen ak kè poze.
Entonces dije: Terminaré con mis hijos a mi alrededor, mis días serán como la arena en número;
19 Mwen te tankou yon pyebwa plante bò larivyè. Sou tout branch li yo se lawouze.
Mi raíz estará abierta a las aguas, y él rocío de la noche estará en mis ramas,
20 Moun pa ta janm sispann fè lwanj mwen. Mwen t'ap toujou gen tout fòs mwen sou mwen.
Mi gloria será siempre nueva, y mi arco se renueva fácilmente en mi mano.
21 Lè m'ap pale, tout moun fèmen bouch yo. Yo louvri zòrèy yo, y'ap tann konsa konsèy m'ap bay.
Los hombres me escucharon, esperando y guardando silencio para mis sugerencias.
22 Pawòl mwen tonbe nan kè yo tankou grenn lapli. Lè m' fin pale, pesonn pa gen anyen pou di ankò.
Después de haber dicho lo que tenía en mente, se quedaron callados y dejaron que mis palabras se adentren en sus corazones;
23 Yo t'ap tann mwen pale tankou tè sèk k'ap tann lapli. Yo rete bouch louvri pou ranmase sa m'ap di.
Me esperaban como a la lluvia, abriendo la boca como a las lluvias de primavera.
24 Lè yo dekouraje, mwen fè yon ti ri ak yo. Sa te kont pou remoute kouraj yo.
Cuando yo les sonreía, cuando no tenían esperanza, y la luz de mi cara nunca fue nublada por su miedo.
25 Mwen te kanpe alatèt yo. Mwen mennen yo tankou yon wa k'ap mennen sòlda li yo. Mwen di yo sa pou yo fè. Mwen te ba yo kouraj lè yo nan lafliksyon.
Tomé mi lugar como jefe, guiándolos en su camino, y fui como rey entre su ejército cuando estaban tristes yo los consolaba.

< Jòb 29 >