Κατα Μαρκον 15
1 και ευθεως επι το πρωι συμβουλιον ποιησαντες οι αρχιερεις μετα των πρεσβυτερων και γραμματεων και ολον το συνεδριον δησαντες τον ιησουν απηνεγκαν και παρεδωκαν τω πιλατω
Dès le matin, les chefs des prêtres, auxquels s'étaient joints les Anciens et les Scribes, le Sanhédrin tout entier, qui avaient tenu conseil, chargèrent Jésus de liens, l'emmenèrent et le livrèrent à Pilate,
2 και επηρωτησεν αυτον ο πιλατος συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων ο δε αποκριθεις ειπεν αυτω συ λεγεις
qui l'interrogea: C'est toi qui es le Roi des Juifs?» Jésus répondit ainsi: «Tu le dis.»
3 και κατηγορουν αυτου οι αρχιερεις πολλα {VAR2: αυτος δε ουδεν απεκρινατο }
Les chefs des prêtres cependant formulaient contre lui des accusations en quantité.
4 ο δε πιλατος παλιν επηρωτησεν αυτον λεγων ουκ αποκρινη ουδεν ιδε ποσα σου καταμαρτυρουσιν
Pilate l'interrogea une seconde fois: «Tu ne réponds rien! Vois tout ce dont on t'accuse!»
5 ο δε ιησους ουκετι ουδεν απεκριθη ωστε θαυμαζειν τον πιλατον
Mais Jésus ne répondit plus rien, ce dont Pilate, fut très surpris.
6 κατα δε εορτην απελυεν αυτοις ενα δεσμιον ονπερ ητουντο
A chaque fête, il remettait en liberté un prisonnier, celui qu'on lui demandait.
7 ην δε ο λεγομενος βαραββας μετα των συστασιαστων δεδεμενος οιτινες εν τη στασει φονον πεποιηκεισαν
Or il y en avait un nommé Bar-Abbas, emprisonné avec les séditieux qui, dans une émeute, avaient commis un meurtre.
8 και αναβοησας ο οχλος ηρξατο αιτεισθαι καθως αει εποιει αυτοις
La foule, étant donc montée au tribunal, se mit à demander ce qu'on lui accordait toujours.
9 ο δε πιλατος απεκριθη αυτοις λεγων θελετε απολυσω υμιν τον βασιλεα των ιουδαιων
Pilate alors, qui comprit que c'était par une haine jalouse que les chefs des prêtres lui avaient livré Jésus,
10 εγινωσκεν γαρ οτι δια φθονον παραδεδωκεισαν αυτον οι αρχιερεις
fit à la foule cette proposition: «Voulez-vous que je vous délivre «le Roi des Juifs»?
11 οι δε αρχιερεις ανεσεισαν τον οχλον ινα μαλλον τον βαραββαν απολυση αυτοις
Mais les chefs des prêtres poussèrent la foule à demander de préférence la mise en liberté de Bar-Abbas.
12 ο δε πιλατος αποκριθεις παλιν ειπεν αυτοις τι ουν θελετε ποιησω ον λεγετε βασιλεα των ιουδαιων
Pilate se fit entendre de nouveau: «Que ferai-je donc de celui que vous appelez «le Roi des Juifs»?
13 οι δε παλιν εκραξαν σταυρωσον αυτον
Ils crièrent encore: «Crucifie-le!» —
14 ο δε πιλατος ελεγεν αυτοις τι γαρ κακον εποιησεν οι δε περισσοτερως εκραξαν σταυρωσον αυτον
«Qu'a-t-il donc fait de mal?» reprit Pilate. Mais ils n'en criaient que plus fort: «Crucifie-le!»
15 ο δε πιλατος βουλομενος τω οχλω το ικανον ποιησαι απελυσεν αυτοις τον βαραββαν και παρεδωκεν τον ιησουν φραγελλωσας ινα σταυρωθη
Pilate alors, voulant contenter la multitude, lui délivra Bar-Abbas, et, après avoir fait flageller Jésus, il l'abandonna au supplice de la croix.
16 οι δε στρατιωται απηγαγον αυτον εσω της αυλης ο εστιν πραιτωριον και συγκαλουσιν ολην την σπειραν
Les soldats emmenèrent Jésus à l'intérieur de la cour, c'est-à-dire dans le prétoire, où ils réunirent toute la cohorte.
17 και ενδυουσιν αυτον πορφυραν και περιτιθεασιν αυτω πλεξαντες ακανθινον στεφανον
Ils l'habillèrent d'un manteau couleur de pourpre et lui mirent une couronne d'épines qu'ils avaient tressée.
18 και ηρξαντο ασπαζεσθαι αυτον χαιρε βασιλευ των ιουδαιων
Puis ils lui rendirent leurs hommages: «Salut! Roi des Juifs!»
19 και ετυπτον αυτου την κεφαλην καλαμω και ενεπτυον αυτω και τιθεντες τα γονατα προσεκυνουν αυτω
Avec un roseau ils lui donnaient des coups sur la tète; ils crachaient sur lui, et, se mettant à genoux, ils se prosternaient devant lui.
20 και οτε ενεπαιξαν αυτω εξεδυσαν αυτον την πορφυραν και ενεδυσαν αυτον τα ιματια τα ιδια και εξαγουσιν αυτον ινα σταυρωσωσιν αυτον
Quand ils eurent fini de se moquer de lui, ils lui ôtèrent le manteau de pourpre et lui remirent ses vêtements. Ils l'emmenèrent pour le crucifier
21 και αγγαρευουσιν παραγοντα τινα σιμωνα κυρηναιον ερχομενον απ αγρου τον πατερα αλεξανδρου και ρουφου ινα αρη τον σταυρον αυτου
et ils obligèrent un passant, un certain Simon de Cyrène, le père d'Alexandre et de Rufus, qui revenait des champs, à porter sa croix.
22 και φερουσιν αυτον επι γολγοθα τοπον ο εστιν μεθερμηνευομενον κρανιου τοπος
Ils le conduisirent ainsi à Golgotha, c'est un endroit dont le nom signifie: Le Crâne.
23 και εδιδουν αυτω πιειν εσμυρνισμενον οινον ο δε ουκ ελαβεν
Là ils lui donnèrent du vin mêlé de myrrhe; mais il n'en prit pas.
24 και σταυρωσαντες αυτον διεμεριζον τα ιματια αυτου βαλλοντες κληρον επ αυτα τις τι αρη
Ils le crucifièrent, puis se partagèrent ses vêtements, en tirant au sort la part de chacun.
25 ην δε ωρα τριτη και εσταυρωσαν αυτον
C'est à la troisième heure qu'ils le crucifièrent,
26 και ην η επιγραφη της αιτιας αυτου επιγεγραμμενη ο βασιλευς των ιουδαιων
et l'inscription indiquant son crime était ainsi conçue: LE ROI DES JUIFS.
27 και συν αυτω σταυρουσιν δυο ληστας ενα εκ δεξιων και ενα εξ ευωνυμων αυτου
Avec lui deux brigands furent crucifiés, l'un à sa droite, l'autre à sa gauche.
28 και επληρωθη η γραφη η λεγουσα και μετα ανομων ελογισθη
(ainsi s'accomplit la parole de l'Ecriture: il a été compté parmi les impies.)
29 και οι παραπορευομενοι εβλασφημουν αυτον κινουντες τας κεφαλας αυτων και λεγοντες ουα ο καταλυων τον ναον και εν τρισιν ημεραις οικοδομων
Les passants l'injuriaient; ils lui disaient, en gesticulant de la tète: «Ohé! toi qui détruis le Temple et le rebâtis en trois jours,
30 σωσον σεαυτον και καταβα απο του σταυρου
sauve-toi toi-même en descendant de la croix!»
31 ομοιως δε και οι αρχιερεις εμπαιζοντες προς αλληλους μετα των γραμματεων ελεγον αλλους εσωσεν εαυτον ου δυναται σωσαι
Les chefs des prêtres avec les Scribes se moquaient aussi de lui et se disaient l'un à l'autre: «Il en a sauvé d'autres et il ne peut pas se sauver lui-même!» —
32 ο χριστος ο βασιλευς του ισραηλ καταβατω νυν απο του σταυρου ινα ιδωμεν και πιστευσωμεν και οι συνεσταυρωμενοι αυτω ωνειδιζον αυτον
«Que «le Christ», que «le Roi d'Israël» descende maintenant de la croix, afin que nous voyions et que nous croyions!» Ceux mêmes que l'on avait crucifiés avec lui l'insultaient.
33 γενομενης δε ωρας εκτης σκοτος εγενετο εφ ολην την γην εως ωρας εννατης
Quand fut venue la sixième heure, des ténèbres se firent sur tout le pays jusqu'à la neuvième heure.
34 και τη ωρα τη εννατη εβοησεν ο ιησους φωνη μεγαλη λεγων ελωι ελωι λαμμα σαβαχθανι ο εστιν μεθερμηνευομενον ο θεος μου ο θεος μου εις τι με εγκατελιπες
A la neuvième heure, Jésus jeta un cri et dit d'une voix forte: «Héloï! lema sabachthanei!» ce qui signifie: «Mon Dieu! Mon Dieu! pourquoi m'as-tu abandonné?»
35 και τινες των παρεστηκοτων ακουσαντες ελεγον ιδου ηλιαν φωνει
Quelques-uns des assistants l'entendant: «Le voilà qui appelle Élie», dirent-ils.
36 δραμων δε εις και γεμισας σπογγον οξους περιθεις τε καλαμω εποτιζεν αυτον λεγων αφετε ιδωμεν ει ερχεται ηλιας καθελειν αυτον
Il y en eut un qui courut tremper une éponge dans du vinaigre et, l'attachant à un roseau, il lui donna à boire, en disant: «Laissez et voyons si Élie va venir le descendre!»
37 ο δε ιησους αφεις φωνην μεγαλην εξεπνευσεν
Jésus cependant, ayant jeté un grand cri, expira.
38 και το καταπετασμα του ναου εσχισθη εις δυο απο ανωθεν εως κατω
Et le rideau du Temple se déchira en deux depuis le haut jusqu'en bas.
39 ιδων δε ο κεντυριων ο παρεστηκως εξ εναντιας αυτου οτι ουτως κραξας εξεπνευσεν ειπεν αληθως ο ανθρωπος ουτος υιος ην θεου
Voyant comment il avait expiré, le centurion, qui se tenait en face de lui, dit: «Cet homme-là était véritablement Fils de Dieu.»
40 ησαν δε και γυναικες απο μακροθεν θεωρουσαι εν αις ην και μαρια η μαγδαληνη και μαρια η του ιακωβου του μικρου και ιωση μητηρ και σαλωμη
Il y avait là également des femmes qui regardaient de loin. Parmi elles, Marie Magdeleine, Marie, mère de Jacques le Petit et de Josès, et Salomé,
41 αι και οτε ην εν τη γαλιλαια ηκολουθουν αυτω και διηκονουν αυτω και αλλαι πολλαι αι συναναβασαι αυτω εις ιεροσολυμα
qui le suivaient et le servaient lorsqu'il était en Galilée; plusieurs autres encore qui étaient montées avec lui à Jérusalem.
42 και ηδη οψιας γενομενης επει ην παρασκευη ο εστιν προσαββατον
Déjà il se faisait tard, et comme c'était un jour de «Préparation», c'est-à-dire une veille de sabbat,
43 ηλθεν ιωσηφ ο απο αριμαθαιας ευσχημων βουλευτης ος και αυτος ην προσδεχομενος την βασιλειαν του θεου τολμησας εισηλθεν προς πιλατον και ητησατο το σωμα του ιησου
Joseph, celui qui est d'Arimathée, membre estimé du Grand-Conseil, et qui lui aussi attendait le Royaume de Dieu, alla hardiment se présenter à Pilate et lui demanda le corps de Jésus.
44 ο δε πιλατος εθαυμασεν ει ηδη τεθνηκεν και προσκαλεσαμενος τον κεντυριωνα επηρωτησεν αυτον ει παλαι απεθανεν
Surpris qu'il fût mort sitôt, Pilate fit appeler le centurion et lui demanda s'il était mort depuis longtemps.
45 και γνους απο του κεντυριωνος εδωρησατο το σωμα τω ιωσηφ
Informé par le centurion, il donna le corps à Joseph.
46 και αγορασας σινδονα και καθελων αυτον ενειλησεν τη σινδονι και κατεθηκεν αυτον εν μνημειω ο ην λελατομημενον εκ πετρας και προσεκυλισεν λιθον επι την θυραν του μνημειου
Celui-ci, ayant acheté un linceul, descendit le corps de la croix, l'enveloppa du linceul et le déposa dans un sépulcre taillé dans le roc, puis il roula une pierre contre la porte du tombeau.
47 η δε μαρια η μαγδαληνη και μαρια ιωση εθεωρουν που τιθεται
Or, Marie Magdeleine et Marie, mère de Josès, regardaient où on le mettait.
