Κατα Λουκαν 17

1 ειπεν δε προς τους μαθητας ανενδεκτον εστιν του μη ελθειν τα σκανδαλα ουαι δε δι ου ερχεται

Jésus dit encore à ses disciples: « Il est impossible qu’il n’arrive pas des scandales; mais malheur à celui par qui ils arrivent!

2 λυσιτελει αυτω ει μυλος ονικος περικειται περι τον τραχηλον αυτου και ερριπται εις την θαλασσαν η ινα σκανδαλιση ενα των μικρων τουτων

Il vaudrait mieux pour lui qu’on lui mit au cou une meule de moulin, et qu’on le jetât dans la mer, que de scandaliser un seul de ces petits.

3 προσεχετε εαυτοις εαν δε αμαρτη εις σε ο αδελφος σου επιτιμησον αυτω και εαν μετανοηση αφες αυτω

Prenez garde à vous-mêmes. Si ton frère a péché contre toi reprends-le, et s’il se repent, pardonne-lui.

4 και εαν επτακις της ημερας αμαρτη εις σε και επτακις της ημερας επιστρεψη επι σε λεγων μετανοω αφησεις αυτω

Et quand il pécherait contre toi sept fois le jour, s’il revient sept fois [le jour] te dire: Je me repens, tu lui pardonneras. »

5 και ειπον οι αποστολοι τω κυριω προσθες ημιν πιστιν

Les apôtres dirent au Seigneur: « Augmentez notre foi. »

6 ειπεν δε ο κυριος ει ειχετε πιστιν ως κοκκον σιναπεως ελεγετε αν τη συκαμινω ταυτη εκριζωθητι και φυτευθητι εν τη θαλασση και υπηκουσεν αν υμιν

Le Seigneur répondit: « Si vous aviez de la foi comme un grain de sénevé, vous diriez à ce mûrier: Déracine-toi, et te transplante dans la mer; et il vous obéirait.

7 τις δε εξ υμων δουλον εχων αροτριωντα η ποιμαινοντα ος εισελθοντι εκ του αγρου ερει ευθεως παρελθων αναπεσαι

Qui de vous, ayant un serviteur au labourage ou à la garde des troupeaux, lui dira, à son retour des champs: Viens vite, et mets-toi à table?

8 αλλ ουχι ερει αυτω ετοιμασον τι δειπνησω και περιζωσαμενος διακονει μοι εως φαγω και πιω και μετα ταυτα φαγεσαι και πιεσαι συ

Ne lui dira-t-il pas, au contraire: Prépare-moi à souper, ceins-toi, et me sers, jusqu’à ce que j’aie mangé et bu; après cela, toi, tu mangeras et boiras?

9 μη χαριν εχει τω δουλω εκεινω οτι εποιησεν τα διαταχθεντα αυτω ου δοκω

A-t-il de la reconnaissance à ce serviteur, parce qu’il a fait ce qui lui était ordonné?

10 ουτως και υμεις οταν ποιησητε παντα τα διαταχθεντα υμιν λεγετε οτι δουλοι αχρειοι εσμεν οτι ο ωφειλομεν ποιησαι πεποιηκαμεν

Je ne le pense pas. De même vous, quand vous aurez fait ce qui vous était commandé, dites: Nous sommes des serviteurs inutiles; nous avons fait ce que nous devions faire. »

11 και εγενετο εν τω πορευεσθαι αυτον εις ιερουσαλημ και αυτος διηρχετο δια μεσου σαμαρειας και γαλιλαιας

En se rendant à Jérusalem, Jésus côtoyait la frontière de la Samarie et de la Galilée.

12 και εισερχομενου αυτου εις τινα κωμην απηντησαν αυτω δεκα λεπροι ανδρες οι εστησαν πορρωθεν

Comme il entrait dans un village, dix lépreux vinrent à sa rencontre, et se tenant à distance,

13 και αυτοι ηραν φωνην λεγοντες ιησου επιστατα ελεησον ημας

ils élevèrent la voix en disant: « Jésus, Maître, ayez pitié de nous. »

14 και ιδων ειπεν αυτοις πορευθεντες επιδειξατε εαυτους τοις ιερευσιν και εγενετο εν τω υπαγειν αυτους εκαθαρισθησαν

Dès qu’il les eut aperçus: « Allez, leur dit-il, montrez-vous aux prêtres. » Et en y allant, ils furent guéris.

15 εις δε εξ αυτων ιδων οτι ιαθη υπεστρεψεν μετα φωνης μεγαλης δοξαζων τον θεον

L’un d’eux, lorsqu’il se vit guéri, revint sur ses pas, glorifiant Dieu à haute voix,

16 και επεσεν επι προσωπον παρα τους ποδας αυτου ευχαριστων αυτω και αυτος ην σαμαρειτης

et tombant le visage contre terre aux pieds de Jésus, il lui rendit grâces. Or c’était un Samaritain.

17 αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν ουχι οι δεκα εκαθαρισθησαν οι δε εννεα που

Prenant alors la parole, Jésus dit: « Est-ce que les dix n’ont pas été guéris? Et les neuf, où sont-ils?

18 ουχ ευρεθησαν υποστρεψαντες δουναι δοξαν τω θεω ει μη ο αλλογενης ουτος

Il ne s’est trouvé parmi eux que cet étranger pour revenir et rendre gloire à Dieu?

19 και ειπεν αυτω αναστας πορευου η πιστις σου σεσωκεν σε

Et il lui dit: Lève-toi, va; ta foi t’a sauvé. »

20 επερωτηθεις δε υπο των φαρισαιων ποτε ερχεται η βασιλεια του θεου απεκριθη αυτοις και ειπεν ουκ ερχεται η βασιλεια του θεου μετα παρατηρησεως

Les Pharisiens lui ayant demandé quand viendrait le royaume de Dieu, il leur répondit: « Le royaume de Dieu ne vient pas de manière à frapper les regards.

21 ουδε ερουσιν ιδου ωδε η ιδου εκει ιδου γαρ η βασιλεια του θεου εντος υμων εστιν

On ne dira pas: Il est ici, ou: Il est là; car voyez, le royaume de Dieu est au milieu de vous. »

22 ειπεν δε προς τους μαθητας ελευσονται ημεραι οτε επιθυμησετε μιαν των ημερων του υιου του ανθρωπου ιδειν και ουκ οψεσθε

Il dit encore à ses disciples: « Viendra un temps où vous désirerez voir un seul des jours du Fils de l’homme, et vous ne le verrez pas.

23 και ερουσιν υμιν ιδου ωδε η ιδου εκει μη απελθητε μηδε διωξητε

On vous dira: Il est ici, et: Il est là; gardez-vous d’y aller et de courir après.

24 ωσπερ γαρ η αστραπη η αστραπτουσα εκ της υπ ουρανον εις την υπ ουρανον λαμπει ουτως εσται και ο υιος του ανθρωπου εν τη ημερα αυτου

Car, comme la lueur de l’éclair brille d’un bout du ciel à l’autre, ainsi en sera-t-il du Fils de l’homme en son jour.

25 πρωτον δε δει αυτον πολλα παθειν και αποδοκιμασθηναι απο της γενεας ταυτης

Mais il faut auparavant qu’il souffre beaucoup, et qu’il soit rejeté par cette génération.

26 και καθως εγενετο εν ταις ημεραις του νωε ουτως εσται και εν ταις ημεραις του υιου του ανθρωπου

Et comme il arriva aux jours de Noé, ainsi arrivera-t-il aux jours du Fils de l’homme.

27 ησθιον επινον εγαμουν εξεγαμιζοντο αχρι ης ημερας εισηλθεν νωε εις την κιβωτον και ηλθεν ο κατακλυσμος και απωλεσεν απαντας

Les hommes mangeaient et buvaient, ils se mariaient et mariaient leur filles, jusqu’au jour où Noé entra dans l’arche; et le déluge vint qui les fit périr tous.

28 ομοιως και ως εγενετο εν ταις ημεραις λωτ ησθιον επινον ηγοραζον επωλουν εφυτευον ωκοδομουν

Et comme il arriva aux jours de Loth: les hommes mangeaient et buvaient, ils achetaient et vendaient, ils plantaient et bâtissaient;

29 η δε ημερα εξηλθεν λωτ απο σοδομων εβρεξεν πυρ και θειον απ ουρανου και απωλεσεν απαντας

mais le jour où Loth sortit de Sodome, une pluie de feu et de soufre tomba du ciel, et les fit périr tous:

30 κατα ταυτα εσται η ημερα ο υιος του ανθρωπου αποκαλυπτεται

ainsi en sera-t-il au jour où le Fils de l’homme paraîtra.

31 εν εκεινη τη ημερα ος εσται επι του δωματος και τα σκευη αυτου εν τη οικια μη καταβατω αραι αυτα και ο εν τω αγρω ομοιως μη επιστρεψατω εις τα οπισω

En ce jour, que celui qui sera sur le toit, et dont les effets seront dans la maison, ne descende pas pour les prendre; et que celui qui sera aux champs ne revienne pas non plus en arrière.

32 μνημονευετε της γυναικος λωτ

Souvenez-vous de la femme de Loth.

33 ος εαν ζητηση την ψυχην αυτου σωσαι απολεσει αυτην και ος εαν απολεση αυτην ζωογονησει αυτην

Quiconque cherchera à sauver sa vie, la perdra, et quiconque l’aura perdu, la régénérera.

34 λεγω υμιν ταυτη τη νυκτι εσονται δυο επι κλινης μιας ο εις παραληφθησεται και ο ετερος αφεθησεται

Je vous le dis: en cette nuit-là, de deux personnes qui seront dans le même lit, l’une sera prise et l’autre laissée;

35 δυο εσονται αληθουσαι επι το αυτο {VAR2: η } μια παραληφθησεται και η ετερα αφεθησεται

de deux femmes qui moudront ensemble, l’une sera prise et l’autre laissée; [de deux hommes qui seront dans un champ, l’un sera pris et l’autre laissé]. »

36 {VAR2: δυο εσονται εν τω αγρω ο εις παραληφθησεται και ο ετερος αφεθησεται }

Ils lui dirent: « Où sera-ce, Seigneur? »

37 και αποκριθεντες λεγουσιν αυτω που κυριε ο δε ειπεν αυτοις οπου το σωμα εκει συναχθησονται οι αετοι

Il répondit: « Où sera le corps, là s’assembleront les aigles. »