Κατα Ματθαιον 20

1 ομοια γαρ εστιν η βασιλεια των ουρανων ανθρωπω οικοδεσποτη οστις εξηλθεν αμα πρωι μισθωσασθαι εργατας εις τον αμπελωνα αυτου

« Car le royaume des cieux est semblable à un père de famille qui sortit de grand matin afin de louer des ouvriers pour sa vigne.

2 συμφωνησας δε μετα των εργατων εκ δηναριου την ημεραν απεστειλεν αυτους εις τον αμπελωνα αυτου

Étant convenu avec les ouvriers d’un denier par jour, il les envoya à sa vigne.

3 και εξελθων περι την τριτην ωραν ειδεν αλλους εστωτας εν τη αγορα αργους

Il sortit vers la troisième heure et en vit d’autres qui se tenaient sur la place sans rien faire.

4 κακεινοις ειπεν υπαγετε και υμεις εις τον αμπελωνα και ο εαν η δικαιον δωσω υμιν

Il leur dit: Allez aussi à ma vigne, et je vous donnerai ce qui sera juste;

5 οι δε απηλθον παλιν εξελθων περι εκτην και εννατην ωραν εποιησεν ωσαυτως

et ils y allèrent. Il sortit encore vers la sixième et vers la neuvième heure, et fit la même chose.

6 περι δε την ενδεκατην ωραν εξελθων ευρεν αλλους εστωτας αργους και λεγει αυτοις τι ωδε εστηκατε ολην την ημεραν αργοι

Enfin, étant sorti vers la onzième heure, il en trouva d’autres qui étaient là oisifs, et il leur dit: Pourquoi vous tenez-vous ici toute la journée sans rien faire?

7 λεγουσιν αυτω οτι ουδεις ημας εμισθωσατο λεγει αυτοις υπαγετε και υμεις εις τον αμπελωνα και ο εαν η δικαιον ληψεσθε

Ils lui répondirent: C’est que personne ne nous a loués. Il leur dit: Allez, vous aussi, à ma vigne.

8 οψιας δε γενομενης λεγει ο κυριος του αμπελωνος τω επιτροπω αυτου καλεσον τους εργατας και αποδος αυτοις τον μισθον αρξαμενος απο των εσχατων εως των πρωτων

Le soir étant venu, le maître de la vigne dit à son intendant: Appelle les ouvriers et paie leur salaire, en allant des derniers aux premiers.

9 και ελθοντες οι περι την ενδεκατην ωραν ελαβον ανα δηναριον

Ceux de la onzième heure vinrent et reçurent chacun un denier.

10 ελθοντες δε οι πρωτοι ενομισαν οτι πλειονα ληψονται και ελαβον και αυτοι ανα δηναριον

Les premiers, venant à leur tour, pensaient qu’ils recevraient davantage; mais ils reçurent aussi chacun un denier.

11 λαβοντες δε εγογγυζον κατα του οικοδεσποτου

En le recevant, ils murmuraient contre le père de famille,

12 λεγοντες οτι ουτοι οι εσχατοι μιαν ωραν εποιησαν και ισους ημιν αυτους εποιησας τοις βαστασασιν το βαρος της ημερας και τον καυσωνα

en disant: Ces derniers n’ont travaillé qu’une heure, et tu leur donnes autant qu’à nous, qui avons porté le poids du jour et de la chaleur.

13 ο δε αποκριθεις ειπεν ενι αυτων εταιρε ουκ αδικω σε ουχι δηναριου συνεφωνησας μοι

Mais le Maître s’adressant à l’un d’eux, répondit: Mon ami, je ne te fais pas d’injustice: n’es-tu pas convenu avec moi d’un denier?

14 αρον το σον και υπαγε θελω δε τουτω τω εσχατω δουναι ως και σοι

Prends ce qui te revient, et va-t’en. Pour moi, je veux donner à ce dernier autant qu’à toi.

15 η ουκ εξεστιν μοι ποιησαι ο θελω εν τοις εμοις η ο οφθαλμος σου πονηρος εστιν οτι εγω αγαθος ειμι

Ne m’est-il pas permis de faire de mon bien ce que je veux? Et ton œil sera-t-il mauvais parce que je suis bon?

16 ουτως εσονται οι εσχατοι πρωτοι και οι πρωτοι εσχατοι πολλοι γαρ εισιν κλητοι ολιγοι δε εκλεκτοι

Ainsi les derniers seront les premiers, et les premiers, les derniers; car il y a beaucoup d’appelés, mais peu d’élus. »

17 και αναβαινων ο ιησους εις ιεροσολυμα παρελαβεν τους δωδεκα μαθητας κατ ιδιαν εν τη οδω και ειπεν αυτοις

Pendant que Jésus montait à Jérusalem, il prit à part les douze disciples et leur dit en chemin:

18 ιδου αναβαινομεν εις ιεροσολυμα και ο υιος του ανθρωπου παραδοθησεται τοις αρχιερευσιν και γραμματευσιν και κατακρινουσιν αυτον θανατω

« Voici que nous montons à Jérusalem, et le Fils de l’homme sera livré aux Princes des prêtres et aux scribes. Ils le condamneront à mort,

19 και παραδωσουσιν αυτον τοις εθνεσιν εις το εμπαιξαι και μαστιγωσαι και σταυρωσαι και τη τριτη ημερα αναστησεται

et le livreront aux Gentils pour être moqué, flagellé et crucifié; et il ressuscitera le troisième jour. »

20 τοτε προσηλθεν αυτω η μητηρ των υιων ζεβεδαιου μετα των υιων αυτης προσκυνουσα και αιτουσα τι παρ αυτου

Alors la mère des fils de Zébédée s’approcha de Jésus avec ses fils, et se prosterna devant lui pour lui demander quelque chose.

21 ο δε ειπεν αυτη τι θελεις λεγει αυτω ειπε ινα καθισωσιν ουτοι οι δυο υιοι μου εις εκ δεξιων σου και εις εξ ευωνυμων εν τη βασιλεια σου

Il lui dit: « Que veux-tu? » Elle répondit: « Ordonne que mes deux fils, que voici, soient assis l’un à ta droite, l’autre à ta gauche, dans ton royaume. »

22 αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν ουκ οιδατε τι αιτεισθε δυνασθε πιειν το ποτηριον ο εγω μελλω πινειν και το βαπτισμα ο εγω βαπτιζομαι βαπτισθηναι λεγουσιν αυτω δυναμεθα

Jésus leur dit: « Vous ne savez pas ce que vous demandez. Pouvez-vous boire le calice que je dois boire? — Nous le pouvons », lui dirent-ils.

23 και λεγει αυτοις το μεν ποτηριον μου πιεσθε και το βαπτισμα ο εγω βαπτιζομαι βαπτισθησεσθε το δε καθισαι εκ δεξιων μου και εξ ευωνυμων μου ουκ εστιν εμον δουναι αλλ οις ητοιμασται υπο του πατρος μου

Il leur répondit: « Vous boirez en effet mon calice; quant à être assis à ma droite ou à ma gauche, ce n’est pas à moi de l’accorder; si ce n’est à ceux à qui mon Père l’a préparé. »

24 και ακουσαντες οι δεκα ηγανακτησαν περι των δυο αδελφων

Ayant entendu cela, les dix autres furent indignés contre les deux frères.

25 ο δε ιησους προσκαλεσαμενος αυτους ειπεν οιδατε οτι οι αρχοντες των εθνων κατακυριευουσιν αυτων και οι μεγαλοι κατεξουσιαζουσιν αυτων

Mais Jésus les appela et leur dit: « Vous savez que les chefs des nations leur commandent en maîtres, et que les grands exercent l’empire sur elles.

26 ουχ ουτως δε εσται εν υμιν αλλ ος εαν θελη εν υμιν μεγας γενεσθαι εστω υμων διακονος

Il n’en sera pas ainsi parmi vous; mais quiconque veut être grand parmi vous, qu’il se fasse votre serviteur;

27 και ος εαν θελη εν υμιν ειναι πρωτος εστω υμων δουλος

et quiconque veut être le premier parmi vous, qu’il se fasse votre esclave.

28 ωσπερ ο υιος του ανθρωπου ουκ ηλθεν διακονηθηναι αλλα διακονησαι και δουναι την ψυχην αυτου λυτρον αντι πολλων

C’est ainsi que le Fils de l’homme est venu, non pour être servi, mais pour servir, et donner sa vie pour la rançon de la multitude. »

29 και εκπορευομενων αυτων απο ιεριχω ηκολουθησεν αυτω οχλος πολυς

Comme ils sortaient de Jéricho, une grande foule le suivit.

30 και ιδου δυο τυφλοι καθημενοι παρα την οδον ακουσαντες οτι ιησους παραγει εκραξαν λεγοντες ελεησον ημας κυριε υιος δαβιδ

Et voilà que deux aveugles, qui étaient assis sur le bord du chemin, entendant dire que Jésus passait, se mirent à crier: « Seigneur, fils de David, ayez pitié de nous. »

31 ο δε οχλος επετιμησεν αυτοις ινα σιωπησωσιν οι δε μειζον εκραζον λεγοντες ελεησον ημας κυριε υιος δαβιδ

La foule les gourmandait pour les faire taire; mais ils criaient plus fort: « Seigneur, fils de David, ayez pitié de nous. »

32 και στας ο ιησους εφωνησεν αυτους και ειπεν τι θελετε ποιησω υμιν

Jésus, s’étant arrêté, les appela et dit: « Que voulez-vous que je vous fasse? —

33 λεγουσιν αυτω κυριε ινα ανοιχθωσιν ημων οι οφθαλμοι

Seigneur, lui dirent-ils, que nos yeux s’ouvrent. »

34 σπλαγχνισθεις δε ο ιησους ηψατο των οφθαλμων αυτων και ευθεως ανεβλεψαν αυτων οι οφθαλμοι και ηκολουθησαν αυτω

Emu de compassion, Jésus toucha leurs yeux, et aussitôt ils recouvrèrent la vue et le suivirent.