Προς Εβραιους 12
1 τοιγαρουν και ημεις τοσουτον εχοντες περικειμενον ημιν νεφος μαρτυρων ογκον αποθεμενοι παντα και την ευπεριστατον αμαρτιαν δι υπομονης τρεχωμεν τον προκειμενον ημιν αγωνα
અતો હેતોરેતાવત્સાક્ષિમેઘૈ ર્વેષ્ટિતાઃ સન્તો વયમપિ સર્વ્વભારમ્ આશુબાધકં પાપઞ્ચ નિક્ષિપ્યાસ્માકં ગમનાય નિરૂપિતે માર્ગે ધૈર્ય્યેણ ધાવામ|
2 αφορωντες εις τον της πιστεως αρχηγον και τελειωτην ιησουν ος αντι της προκειμενης αυτω χαρας υπεμεινεν σταυρον αισχυνης καταφρονησας εν δεξια τε του θρονου του θεου εκαθισεν
યશ્ચાસ્માકં વિશ્વાસસ્યાગ્રેસરઃ સિદ્ધિકર્ત્તા ચાસ્તિ તં યીશું વીક્ષામહૈ યતઃ સ સ્વસમ્મુખસ્થિતાનન્દસ્ય પ્રાપ્ત્યર્થમ્ અપમાનં તુચ્છીકૃત્ય ક્રુશસ્ય યાતનાં સોઢવાન્ ઈશ્વરીયસિંહાસનસ્ય દક્ષિણપાર્શ્વે સમુપવિષ્ટવાંશ્ચ|
3 αναλογισασθε γαρ τον τοιαυτην υπομεμενηκοτα υπο των αμαρτωλων εις αυτον αντιλογιαν ινα μη καμητε ταις ψυχαις υμων εκλυομενοι
યઃ પાપિભિઃ સ્વવિરુદ્ધમ્ એતાદૃશં વૈપરીત્યં સોઢવાન્ તમ્ આલોચયત તેન યૂયં સ્વમનઃસુ શ્રાન્તાઃ ક્લાન્તાશ્ચ ન ભવિષ્યથ|
4 ουπω μεχρις αιματος αντικατεστητε προς την αμαρτιαν ανταγωνιζομενοι
યૂયં પાપેન સહ યુધ્યન્તોઽદ્યાપિ શોણિતવ્યયપર્ય્યન્તં પ્રતિરોધં નાકુરુત|
5 και εκλελησθε της παρακλησεως ητις υμιν ως υιοις διαλεγεται υιε μου μη ολιγωρει παιδειας κυριου μηδε εκλυου υπ αυτου ελεγχομενος
તથા ચ પુત્રાન્ પ્રતીવ યુષ્માન્ પ્રતિ ય ઉપદેશ ઉક્તસ્તં કિં વિસ્મૃતવન્તઃ? "પરેશેન કૃતાં શાસ્તિં હે મત્પુત્ર ન તુચ્છય| તેન સંભર્ત્સિતશ્ચાપિ નૈવ ક્લામ્ય કદાચન|
6 ον γαρ αγαπα κυριος παιδευει μαστιγοι δε παντα υιον ον παραδεχεται
પરેશઃ પ્રીયતે યસ્મિન્ તસ્મૈ શાસ્તિં દદાતિ યત્| યન્તુ પુત્રં સ ગૃહ્લાતિ તમેવ પ્રહરત્યપિ| "
7 ει παιδειαν υπομενετε ως υιοις υμιν προσφερεται ο θεος τις γαρ εστιν υιος ον ου παιδευει πατηρ
યદિ યૂયં શાસ્તિં સહધ્વં તર્હીશ્વરઃ પુત્રૈરિવ યુષ્માભિઃ સાર્દ્ધં વ્યવહરતિ યતઃ પિતા યસ્મૈ શાસ્તિં ન દદાતિ તાદૃશઃ પુત્રઃ કઃ?
8 ει δε χωρις εστε παιδειας ης μετοχοι γεγονασιν παντες αρα νοθοι εστε και ουχ υιοι
સર્વ્વે યસ્યાઃ શાસ્તેરંશિનો ભવન્તિ સા યદિ યુષ્માકં ન ભવતિ તર્હિ યૂયમ્ આત્મજા ન કિન્તુ જારજા આધ્વે|
9 ειτα τους μεν της σαρκος ημων πατερας ειχομεν παιδευτας και εντρεπομεθα ου πολλω μαλλον υποταγησομεθα τω πατρι των πνευματων και ζησομεν
અપરમ્ અસ્માકં શારીરિકજન્મદાતારોઽસ્માકં શાસ્તિકારિણોઽભવન્ તે ચાસ્માભિઃ સમ્માનિતાસ્તસ્માદ્ ય આત્મનાં જનયિતા વયં કિં તતોઽધિકં તસ્ય વશીભૂય ન જીવિષ્યામઃ?
10 οι μεν γαρ προς ολιγας ημερας κατα το δοκουν αυτοις επαιδευον ο δε επι το συμφερον εις το μεταλαβειν της αγιοτητος αυτου
તે ત્વલ્પદિનાનિ યાવત્ સ્વમનોઽમતાનુસારેણ શાસ્તિં કૃતવન્તઃ કિન્ત્વેષોઽસ્માકં હિતાય તસ્ય પવિત્રતાયા અંશિત્વાય ચાસ્માન્ શાસ્તિ|
11 πασα δε παιδεια προς μεν το παρον ου δοκει χαρας ειναι αλλα λυπης υστερον δε καρπον ειρηνικον τοις δι αυτης γεγυμνασμενοις αποδιδωσιν δικαιοσυνης
શાસ્તિશ્ચ વર્ત્તમાનસમયે કેનાપિ નાનન્દજનિકા કિન્તુ શોકજનિકૈવ મન્યતે તથાપિ યે તયા વિનીયન્તે તેભ્યઃ સા પશ્ચાત્ શાન્તિયુક્તં ધર્મ્મફલં દદાતિ|
12 διο τας παρειμενας χειρας και τα παραλελυμενα γονατα ανορθωσατε
અતએવ યૂયં શિથિલાન્ હસ્તાન્ દુર્બ્બલાનિ જાનૂનિ ચ સબલાનિ કુરુધ્વં|
13 και τροχιας ορθας ποιησατε τοις ποσιν υμων ινα μη το χωλον εκτραπη ιαθη δε μαλλον
યથા ચ દુર્બ્બલસ્ય સન્ધિસ્થાનં ન ભજ્યેત સ્વસ્થં તિષ્ઠેત્ તથા સ્વચરણાર્થં સરલં માર્ગં નિર્મ્માત|
14 ειρηνην διωκετε μετα παντων και τον αγιασμον ου χωρις ουδεις οψεται τον κυριον
અપરઞ્ચ સર્વ્વૈઃ સાર્થમ્ એક્યભાવં યચ્ચ વિના પરમેશ્વરસ્ય દર્શનં કેનાપિ ન લપ્સ્યતે તત્ પવિત્રત્વં ચેષ્ટધ્વં|
15 επισκοπουντες μη τις υστερων απο της χαριτος του θεου μη τις ριζα πικριας ανω φυουσα ενοχλη και δια ταυτης μιανθωσιν πολλοι
યથા કશ્ચિદ્ ઈશ્વરસ્યાનુગ્રહાત્ ન પતેત્, યથા ચ તિક્તતાયા મૂલં પ્રરુહ્ય બાધાજનકં ન ભવેત્ તેન ચ બહવોઽપવિત્રા ન ભવેયુઃ,
16 μη τις πορνος η βεβηλος ως ησαυ ος αντι βρωσεως μιας απεδοτο τα πρωτοτοκια αυτου
યથા ચ કશ્ચિત્ લમ્પટો વા એકકૃત્વ આહારાર્થં સ્વીયજ્યેષ્ઠાધિકારવિક્રેતા ય એષૌસ્તદ્વદ્ અધર્મ્માચારી ન ભવેત્ તથા સાવધાના ભવત|
17 ιστε γαρ οτι και μετεπειτα θελων κληρονομησαι την ευλογιαν απεδοκιμασθη μετανοιας γαρ τοπον ουχ ευρεν καιπερ μετα δακρυων εκζητησας αυτην
યતઃ સ એષૌઃ પશ્ચાદ્ આશીર્વ્વાદાધિકારી ભવિતુમ્ ઇચ્છન્નપિ નાનુગૃહીત ઇતિ યૂયં જાનીથ, સ ચાશ્રુપાતેન મત્યન્તરં પ્રાર્થયમાનોઽપિ તદુપાયં ન લેભે|
18 ου γαρ προσεληλυθατε ψηλαφωμενω ορει και κεκαυμενω πυρι και γνοφω και σκοτω και θυελλη
અપરઞ્ચ સ્પૃશ્યઃ પર્વ્વતઃ પ્રજ્વલિતો વહ્નિઃ કૃષ્ણાવર્ણો મેઘો ઽન્ધકારો ઝઞ્ભ્શ તૂરીવાદ્યં વાક્યાનાં શબ્દશ્ચ નૈતેષાં સન્નિધૌ યૂયમ્ આગતાઃ|
19 και σαλπιγγος ηχω και φωνη ρηματων ης οι ακουσαντες παρητησαντο μη προστεθηναι αυτοις λογον
તં શબ્દં શ્રુત્વા શ્રોતારસ્તાદૃશં સમ્ભાષણં યત્ પુન ર્ન જાયતે તત્ પ્રાર્થિતવન્તઃ|
20 ουκ εφερον γαρ το διαστελλομενον καν θηριον θιγη του ορους λιθοβοληθησεται η βολιδι κατατοξευθησεται
યતઃ પશુરપિ યદિ ધરાધરં સ્પૃશતિ તર્હિ સ પાષાણાઘાતૈ ર્હન્તવ્ય ઇત્યાદેશં સોઢું તે નાશક્નુવન્|
21 και ουτως φοβερον ην το φανταζομενον μωσης ειπεν εκφοβος ειμι και εντρομος
તચ્ચ દર્શનમ્ એવં ભયાનકં યત્ મૂસસોક્તં ભીતસ્ત્રાસયુક્તશ્ચાસ્મીતિ|
22 αλλα προσεληλυθατε σιων ορει και πολει θεου ζωντος ιερουσαλημ επουρανιω και μυριασιν αγγελων
કિન્તુ સીયોન્પર્વ્વતો ઽમરેશ્વરસ્ય નગરં સ્વર્ગસ્થયિરૂશાલમમ્ અયુતાનિ દિવ્યદૂતાઃ
23 πανηγυρει και εκκλησια πρωτοτοκων εν ουρανοις απογεγραμμενων και κριτη θεω παντων και πνευμασιν δικαιων τετελειωμενων
સ્વર્ગે લિખિતાનાં પ્રથમજાતાનામ્ ઉત્સવઃ સમિતિશ્ચ સર્વ્વેષાં વિચારાધિપતિરીશ્વરઃ સિદ્ધીકૃતધાર્મ્મિકાનામ્ આત્માનો
24 και διαθηκης νεας μεσιτη ιησου και αιματι ραντισμου κρειττονα λαλουντι παρα τον αβελ
નૂતનનિયમસ્ય મધ્યસ્થો યીશુઃ, અપરં હાબિલો રક્તાત્ શ્રેયઃ પ્રચારકં પ્રોક્ષણસ્ય રક્તઞ્ચૈતેષાં સન્નિધૌ યૂયમ્ આગતાઃ|
25 βλεπετε μη παραιτησησθε τον λαλουντα ει γαρ εκεινοι ουκ εφυγον τον επι της γης παραιτησαμενοι χρηματιζοντα πολλω μαλλον ημεις οι τον απ ουρανων αποστρεφομενοι
સાવધાના ભવત તં વક્તારં નાવજાનીત યતો હેતોઃ પૃથિવીસ્થિતઃ સ વક્તા યૈરવજ્ઞાતસ્તૈ ર્યદિ રક્ષા નાપ્રાપિ તર્હિ સ્વર્ગીયવક્તુઃ પરાઙ્મુખીભૂયાસ્માભિઃ કથં રક્ષા પ્રાપ્સ્યતે?
26 ου η φωνη την γην εσαλευσεν τοτε νυν δε επηγγελται λεγων ετι απαξ εγω σειω ου μονον την γην αλλα και τον ουρανον
તદા તસ્ય રવાત્ પૃથિવી કમ્પિતા કિન્ત્વિદાનીં તેનેદં પ્રતિજ્ઞાતં યથા, "અહં પુનરેકકૃત્વઃ પૃથિવીં કમ્પયિષ્યામિ કેવલં તન્નહિ ગગનમપિ કમ્પયિષ્યામિ| "
27 το δε ετι απαξ δηλοι των σαλευομενων την μεταθεσιν ως πεποιημενων ινα μεινη τα μη σαλευομενα
સ એકકૃત્વઃ શબ્દો નિશ્ચલવિષયાણાં સ્થિતયે નિર્મ્મિતાનામિવ ચઞ્ચલવસ્તૂનાં સ્થાનાન્તરીકરણં પ્રકાશયતિ|
28 διο βασιλειαν ασαλευτον παραλαμβανοντες εχωμεν χαριν δι ης λατρευωμεν ευαρεστως τω θεω μετα αιδους και ευλαβειας
અતએવ નિશ્ચલરાજ્યપ્રાપ્તૈરસ્માભિઃ સોઽનુગ્રહ આલમ્બિતવ્યો યેન વયં સાદરં સભયઞ્ચ તુષ્ટિજનકરૂપેણેશ્વરં સેવિતું શક્નુયામ|
29 και γαρ ο θεος ημων πυρ καταναλισκον
યતોઽસ્માકમ્ ઈશ્વરઃ સંહારકો વહ્નિઃ|
