Κατα Ματθαιον 15
1 Τότε προσέρχονται τῷ Ἰησοῦ οἱ ἀπὸ Ἱεροσολύμων γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι, λέγοντες,
ଅପରଂ ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରୀଯାଃ କତିପଯା ଅଧ୍ୟାପକାଃ ଫିରୂଶିନଶ୍ଚ ଯୀଶୋଃ ସମୀପମାଗତ୍ୟ କଥଯାମାସୁଃ,
2 Διὰ τί οἱ μαθηταί σου παραβαίνουσι τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων; Οὐ γὰρ νίπτονται τὰς χεῖρας αὐτῶν, ὅταν ἄρτον ἐσθίωσιν.
ତୱ ଶିଷ୍ୟାଃ କିମର୍ଥମ୍ ଅପ୍ରକ୍ଷାଲିତକରୈ ର୍ଭକ୍ଷିତ୍ୱା ପରମ୍ପରାଗତଂ ପ୍ରାଚୀନାନାଂ ୱ୍ୟୱହାରଂ ଲଙ୍ୱନ୍ତେ?
3 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς, Διὰ τί καὶ ὑμεῖς παραβαίνετε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν;
ତତୋ ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ଯୂଯଂ ପରମ୍ପରାଗତାଚାରେଣ କୁତ ଈଶ୍ୱରାଜ୍ଞାଂ ଲଙ୍ୱଧ୍ୱେ|
4 Ὁ γὰρ Θεὸς ἐνετείλατο, λέγων, Τίμα τὸν πατέρα σοῦ καὶ τὴν μητέρα· καί, Ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω·
ଈଶ୍ୱର ଇତ୍ୟାଜ୍ଞାପଯତ୍, ତ୍ୱଂ ନିଜପିତରୌ ସଂମନ୍ୟେଥାଃ, ଯେନ ଚ ନିଜପିତରୌ ନିନ୍ଦ୍ୟେତେ, ସ ନିଶ୍ଚିତଂ ମ୍ରିଯେତ;
5 ὑμεῖς δὲ λέγετε, Ὃς ἂν εἴπῃ τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί, Δῶρον, ὃ ἐὰν ἐξ ἐμοῦ ὠφεληθῇς, καὶ οὐ μὴ τιμήσῃ τὸν πατέρα αὐτοῦ ἢ τὴν μητέρα αὐτοῦ·
କିନ୍ତୁ ଯୂଯଂ ୱଦଥ, ଯଃ ସ୍ୱଜନକଂ ସ୍ୱଜନନୀଂ ୱା ୱାକ୍ୟମିଦଂ ୱଦତି, ଯୁୱାଂ ମତ୍ତୋ ଯଲ୍ଲଭେଥେ, ତତ୍ ନ୍ୟୱିଦ୍ୟତ,
6 καὶ ἠκυρώσατε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν·
ସ ନିଜପିତରୌ ପୁନ ର୍ନ ସଂମଂସ୍ୟତେ| ଇତ୍ଥଂ ଯୂଯଂ ପରମ୍ପରାଗତେନ ସ୍ୱେଷାମାଚାରେଣେଶ୍ୱରୀଯାଜ୍ଞାଂ ଲୁମ୍ପଥ|
7 ὑποκριταί, καλῶς προεφήτευσε περὶ ὑμῶν Ἠσαΐας, λέγων,
ରେ କପଟିନଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଯିଶଯିଯୋ ଯୁଷ୍ମାନଧି ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱଚନାନ୍ୟେତାନି ସମ୍ୟଗ୍ ଉକ୍ତୱାନ୍|
8 Ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν, καὶ τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ.
ୱଦନୈ ର୍ମନୁଜା ଏତେ ସମାଯାନ୍ତି ମଦନ୍ତିକଂ| ତଥାଧରୈ ର୍ମଦୀଯଞ୍ଚ ମାନଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି ତେ ନରାଃ|
9 Μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων.
କିନ୍ତୁ ତେଷାଂ ମନୋ ମତ୍ତୋ ୱିଦୂରଏୱ ତିଷ୍ଠତି| ଶିକ୍ଷଯନ୍ତୋ ୱିଧୀନ୍ ନ୍ରାଜ୍ଞା ଭଜନ୍ତେ ମାଂ ମୁଧୈୱ ତେ|
10 Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον, εἶπεν αὐτοῖς, Ἀκούετε καὶ συνίετε.
ତତୋ ଯୀଶୁ ର୍ଲୋକାନ୍ ଆହୂଯ ପ୍ରୋକ୍ତୱାନ୍, ଯୂଯଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ବୁଧ୍ୟଧ୍ବଂ|
11 Οὐ τὸ εἰσερχόμενον εἰς τὸ στόμα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον· ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ στόματος, τοῦτο κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.
ଯନ୍ମୁଖଂ ପ୍ରୱିଶତି, ତତ୍ ମନୁଜମ୍ ଅମେଧ୍ୟଂ ନ କରୋତି, କିନ୍ତୁ ଯଦାସ୍ୟାତ୍ ନିର୍ଗଚ୍ଛତି, ତଦେୱ ମାନୁଷମମେଧ୍ୟୀ କରୋତୀ|
12 Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἶπον αὐτῷ, Οἶδας ὅτι οἱ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες τὸν λόγον ἐσκανδαλίσθησαν;
ତଦାନୀଂ ଶିଷ୍ୟା ଆଗତ୍ୟ ତସ୍ମୈ କଥଯାଞ୍ଚକ୍ରୁଃ, ଏତାଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ଫିରୂଶିନୋ ୱ୍ୟରଜ୍ୟନ୍ତ, ତତ୍ କିଂ ଭୱତା ଜ୍ଞାଯତେ?
13 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε, Πᾶσα φυτεία, ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος, ἐκριζωθήσεται.
ସ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍, ମମ ସ୍ୱର୍ଗସ୍ଥଃ ପିତା ଯଂ କଞ୍ଚିଦଙ୍କୁରଂ ନାରୋପଯତ୍, ସ ଉତ୍ପାୱ୍ଦ୍ୟତେ|
14 Ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται.
ତେ ତିଷ୍ଠନ୍ତୁ, ତେ ଅନ୍ଧମନୁଜାନାମ୍ ଅନ୍ଧମାର୍ଗଦର୍ଶକା ଏୱ; ଯଦ୍ୟନ୍ଧୋଽନ୍ଧଂ ପନ୍ଥାନଂ ଦର୍ଶଯତି, ତର୍ହ୍ୟୁଭୌ ଗର୍ତ୍ତେ ପତତଃ|
15 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ, Φράσον ἡμῖν τὴν παραβολὴν ταύτην.
ତଦା ପିତରସ୍ତଂ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍, ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତମିମମସ୍ମାନ୍ ବୋଧଯତୁ|
16 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν, Ἀκμὴν καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε;
ଯୀଶୁନା ପ୍ରୋକ୍ତଂ, ଯୂଯମଦ୍ୟ ଯାୱତ୍ କିମବୋଧାଃ ସ୍ଥ?
17 Οὔπω νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸ εἰσπορευόμενον εἰς τὸ στόμα εἰς τὴν κοιλίαν χωρεῖ, καὶ εἰς ἀφεδρῶνα ἐκβάλλεται;
କଥାମିମାଂ କିଂ ନ ବୁଧ୍ୟଧ୍ବେ? ଯଦାସ୍ୟଂ ପ୍ରେୱିଶତି, ତଦ୍ ଉଦରେ ପତନ୍ ବହିର୍ନିର୍ୟାତି,
18 Τὰ δὲ ἐκπορευόμενα ἐκ τοῦ στόματος ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχεται, κἀκεῖνα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.
କିନ୍ତ୍ୱାସ୍ୟାଦ୍ ଯନ୍ନିର୍ୟାତି, ତଦ୍ ଅନ୍ତଃକରଣାତ୍ ନିର୍ୟାତତ୍ୱାତ୍ ମନୁଜମମେଧ୍ୟଂ କରୋତି|
19 Ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι·
ଯତୋଽନ୍ତଃକରଣାତ୍ କୁଚିନ୍ତା ବଧଃ ପାରଦାରିକତା ୱେଶ୍ୟାଗମନଂ ଚୈର୍ୟ୍ୟଂ ମିଥ୍ୟାସାକ୍ଷ୍ୟମ୍ ଈଶ୍ୱରନିନ୍ଦା ଚୈତାନି ସର୍ୱ୍ୱାଣି ନିର୍ୟ୍ୟାନ୍ତି|
20 ταῦτά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον· τὸ δὲ ἀνίπτοις χερσὶ φαγεῖν οὐ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.
ଏତାନି ମନୁଷ୍ୟମପୱିତ୍ରୀ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି କିନ୍ତ୍ୱପ୍ରକ୍ଷାଲିତକରେଣ ଭୋଜନଂ ମନୁଜମମେଧ୍ୟଂ ନ କରୋତି|
21 Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος.
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁସ୍ତସ୍ମାତ୍ ସ୍ଥାନାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାଯ ସୋରସୀଦୋନ୍ନଗରଯୋଃ ସୀମାମୁପତସ୍ୟୌ|
22 Καὶ ἰδού, γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ, λέγουσα, Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαβίδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται.
ତଦା ତତ୍ସୀମାତଃ କାଚିତ୍ କିନାନୀଯା ଯୋଷିଦ୍ ଆଗତ୍ୟ ତମୁଚ୍ଚୈରୁୱାଚ, ହେ ପ୍ରଭୋ ଦାଯୂଦଃ ସନ୍ତାନ, ମମୈକା ଦୁହିତାସ୍ତେ ସା ଭୂତଗ୍ରସ୍ତା ସତୀ ମହାକ୍ଲେଶଂ ପ୍ରାପ୍ନୋତି ମମ ଦଯସ୍ୱ|
23 Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτόν, λέγοντες, Ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν.
କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁସ୍ତାଂ କିମପି ନୋକ୍ତୱାନ୍, ତତଃ ଶିଷ୍ୟା ଆଗତ୍ୟ ତଂ ନିୱେଦଯାମାସୁଃ, ଏଷା ଯୋଷିଦ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଉଚ୍ଚୈରାହୂଯାଗଚ୍ଛତି, ଏନାଂ ୱିସୃଜତୁ|
24 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.
ତଦା ସ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍, ଇସ୍ରାଯେଲ୍ଗୋତ୍ରସ୍ୟ ହାରିତମେଷାନ୍ ୱିନା କସ୍ୟାପ୍ୟନ୍ୟସ୍ୟ ସମୀପଂ ନାହଂ ପ୍ରେଷିତୋସ୍ମି|
25 Ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνηει αὐτῷ λέγουσα, Κύριε, βοήθει μοι.
ତତଃ ସା ନାରୀସମାଗତ୍ୟ ତଂ ପ୍ରଣମ୍ୟ ଜଗାଦ, ହେ ପ୍ରଭୋ ମାମୁପକୁରୁ|
26 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις.
ସ ଉକ୍ତୱାନ୍, ବାଲକାନାଂ ଭକ୍ଷ୍ୟମାଦାଯ ସାରମେଯେଭ୍ୟୋ ଦାନଂ ନୋଚିତଂ|
27 Ἡ δὲ εἶπε, Ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν.
ତଦା ସା ବଭାଷେ, ହେ ପ୍ରଭୋ, ତତ୍ ସତ୍ୟଂ, ତଥାପି ପ୍ରଭୋ ର୍ଭଞ୍ଚାଦ୍ ଯଦୁଚ୍ଛିଷ୍ଟଂ ପତତି, ତତ୍ ସାରମେଯାଃ ଖାଦନ୍ତି|
28 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ, Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις· γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. Καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.
ତତୋ ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍, ହେ ଯୋଷିତ୍, ତୱ ୱିଶ୍ୱାସୋ ମହାନ୍ ତସ୍ମାତ୍ ତୱ ମନୋଭିଲଷିତଂ ସିଦ୍ୟ୍ୟତୁ, ତେନ ତସ୍ୟାଃ କନ୍ୟା ତସ୍ମିନ୍ନେୱ ଦଣ୍ଡେ ନିରାମଯାଭୱତ୍|
29 Καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς ἦλθε παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας· καὶ ἀναβὰς εἰς τὸ ὄρος ἐκάθητο ἐκεῖ.
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶସ୍ତସ୍ମାତ୍ ସ୍ଥାନାତ୍ ପ୍ରସ୍ଥାଯ ଗାଲୀଲ୍ସାଗରସ୍ୟ ସନ୍ନିଧିମାଗତ୍ୟ ଧରାଧରମାରୁହ୍ୟ ତତ୍ରୋପୱିୱେଶ|
30 Καὶ προσῆλθον αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, ἔχοντες μεθ᾿ ἑαυτῶν χωλούς, τυφλούς, κωφούς, κυλλούς, καὶ ἑτέρους πολλούς, καὶ ἔρριψαν αὐτοὺς παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς·
ପଶ୍ଚାତ୍ ଜନନିୱହୋ ବହୂନ୍ ଖଞ୍ଚାନ୍ଧମୂକଶୁଷ୍କକରମାନୁଷାନ୍ ଆଦାଯ ଯୀଶୋଃ ସମୀପମାଗତ୍ୟ ତଚ୍ଚରଣାନ୍ତିକେ ସ୍ଥାପଯାମାସୁଃ, ତତଃ ସା ତାନ୍ ନିରାମଯାନ୍ ଅକରୋତ୍|
31 ὥστε τοὺς ὄχλους θαυμάσαι, βλέποντας κωφοὺς λαλοῦντας, κυλλοὺς ὑγιεῖς, χωλοὺς περιπατοῦντας, καὶ τυφλοὺς βλέποντας· καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν Ἰσραήλ.
ଇତ୍ଥଂ ମୂକା ୱାକ୍ୟଂ ୱଦନ୍ତି, ଶୁଷ୍କକରାଃ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟମାଯାନ୍ତି, ପଙ୍ଗୱୋ ଗଚ୍ଛନ୍ତି, ଅନ୍ଧା ୱୀକ୍ଷନ୍ତେ, ଇତି ୱିଲୋକ୍ୟ ଲୋକା ୱିସ୍ମଯଂ ମନ୍ୟମାନା ଇସ୍ରାଯେଲ ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ବଭାଷିରେ|
32 Ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ εἶπε, Σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν ὄχλον, ὅτι ἤδη ἡμέρας τρεῖς προσμένουσί μοι, καὶ οὐκ ἔχουσι τί φάγωσι· καὶ ἀπολῦσαι αὐτοὺς νήστεις οὐ θέλω, μήποτε ἐκλυθῶσιν ἐν τῇ ὁδῷ.
ତଦାନୀଂ ଯୀଶୁଃ ସ୍ୱଶିଷ୍ୟାନ୍ ଆହୂଯ ଗଦିତୱାନ୍, ଏତଜ୍ଜନନିୱହେଷୁ ମମ ଦଯା ଜାଯତେ, ଏତେ ଦିନତ୍ରଯଂ ମଯା ସାକଂ ସନ୍ତି, ଏଷାଂ ଭକ୍ଷ୍ୟୱସ୍ତୁ ଚ କଞ୍ଚିଦପି ନାସ୍ତି, ତସ୍ମାଦହମେତାନକୃତାହାରାନ୍ ନ ୱିସ୍ରକ୍ଷ୍ୟାମି, ତଥାତ୍ୱେ ୱର୍ତ୍ମମଧ୍ୟେ କ୍ଲାମ୍ୟେଷୁଃ|
33 Καὶ λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, Πόθεν ἡμῖν ἐν ἐρημίᾳ ἄρτοι τοσοῦτοι, ὥστε χορτάσαι ὄχλον τοσοῦτον;
ତଦା ଶିଷ୍ୟା ଊଚୁଃ, ଏତସ୍ମିନ୍ ପ୍ରାନ୍ତରମଧ୍ୟ ଏତାୱତୋ ମର୍ତ୍ୟାନ୍ ତର୍ପଯିତୁଂ ୱଯଂ କୁତ୍ର ପୂପାନ୍ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟାମଃ?
34 Καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Πόσους ἄρτους ἔχετε; Οἱ δὲ εἶπον, Ἑπτά, καὶ ὀλίγα ἰχθύδια.
ଯୀଶୁରପୃଚ୍ଛତ୍, ଯୁଷ୍ମାକଂ ନିକଟେ କତି ପୂପା ଆସତେ? ତ ଊଚୁଃ, ସପ୍ତପୂପା ଅଲ୍ପାଃ କ୍ଷୁଦ୍ରମୀନାଶ୍ଚ ସନ୍ତି|
35 Καὶ ἐκέλευσε τοῖς ὄχλοις ἀναπεσεῖν ἐπὶ τὴν γῆν·
ତଦାନୀଂ ସ ଲୋକନିୱହଂ ଭୂମାୱୁପୱେଷ୍ଟୁମ୍ ଆଦିଶ୍ୟ
36 καὶ λαβὼν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους καὶ τοὺς ἰχθύας, εὐχαριστήσας ἔκλασε, καὶ ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, οἱ δὲ μαθηταὶ τῷ ὄχλῳ.
ତାନ୍ ସପ୍ତପୂପାନ୍ ମୀନାଂଶ୍ଚ ଗୃହ୍ଲନ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯଗୁଣାନ୍ ଅନୂଦ୍ୟ ଭଂକ୍ତ୍ୱା ଶିଷ୍ୟେଭ୍ୟୋ ଦଦୌ, ଶିଷ୍ୟା ଲୋକେଭ୍ୟୋ ଦଦୁଃ|
37 Καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν· καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων, ἑπτὰ σπυρίδας πλήρεις.
ତତଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଭୁକ୍ତ୍ୱା ତୃପ୍ତୱନ୍ତଃ; ତଦୱଶିଷ୍ଟଭକ୍ଷ୍ୟେଣ ସପ୍ତଡଲକାନ୍ ପରିପୂର୍ୟ୍ୟ ସଂଜଗୃହୁଃ|
38 Οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν τετρακισχίλιοι ἄνδρες, χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων.
ତେ ଭୋକ୍ତାରୋ ଯୋଷିତୋ ବାଲକାଂଶ୍ଚ ୱିହାଯ ପ୍ରାଯେଣ ଚତୁଃସହସ୍ରାଣି ପୁରୁଷା ଆସନ୍|
39 Καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἐνέβη εἰς τὸ πλοῖον, καὶ ἦλθεν εἰς τὰ ὅρια Μαγδαλά.
ତତଃ ପରଂ ସ ଜନନିୱହଂ ୱିସୃଜ୍ୟ ତରିମାରୁହ୍ୟ ମଗ୍ଦଲାପ୍ରଦେଶଂ ଗତୱାନ୍|
