Κατα Λουκαν 5
1 εγενετο δε εν τω τον οχλον επικεισθαι αυτω του ακουειν τον λογον του θεου και αυτος ην εστως παρα την λιμνην γεννησαρετ
അനന്തരം യീശുരേകദാ ഗിനേഷരഥ്ദസ്യ തീര ഉത്തിഷ്ഠതി, തദാ ലോകാ ഈശ്വരീയകഥാം ശ്രോതും തദുപരി പ്രപതിതാഃ|
2 και ειδεν δυο πλοια εστωτα παρα την λιμνην οι δε αλιεις αποβαντες απ αυτων απεπλυναν τα δικτυα
തദാനീം സ ഹ്ദസ്യ തീരസമീപേ നൗദ്വയം ദദർശ കിഞ്ച മത്സ്യോപജീവിനോ നാവം വിഹായ ജാലം പ്രക്ഷാലയന്തി|
3 εμβας δε εις εν των πλοιων ο ην του σιμωνος ηρωτησεν αυτον απο της γης επαναγαγειν ολιγον και καθισας εδιδασκεν εκ του πλοιου τους οχλους
തതസ്തയോർദ്വയോ ർമധ്യേ ശിമോനോ നാവമാരുഹ്യ തീരാത് കിഞ്ചിദ്ദൂരം യാതും തസ്മിൻ വിനയം കൃത്വാ നൗകായാമുപവിശ്യ ലോകാൻ പ്രോപദിഷ്ടവാൻ|
4 ως δε επαυσατο λαλων ειπεν προς τον σιμωνα επαναγαγε εις το βαθος και χαλασατε τα δικτυα υμων εις αγραν
പശ്ചാത് തം പ്രസ്താവം സമാപ്യ സ ശിമോനം വ്യാജഹാര, ഗഭീരം ജലം ഗത്വാ മത്സ്യാൻ ധർത്തും ജാലം നിക്ഷിപ|
5 και αποκριθεις ο σιμων ειπεν αυτω επιστατα δι ολης της νυκτος κοπιασαντες ουδεν ελαβομεν επι δε τω ρηματι σου χαλασω το δικτυον
തതഃ ശിമോന ബഭാഷേ, ഹേ ഗുരോ യദ്യപി വയം കൃത്സ്നാം യാമിനീം പരിശ്രമ്യ മത്സ്യൈകമപി ന പ്രാപ്താസ്തഥാപി ഭവതോ നിദേശതോ ജാലം ക്ഷിപാമഃ|
6 και τουτο ποιησαντες συνεκλεισαν ιχθυων πληθος πολυ διερρηγνυτο δε το δικτυον αυτων
അഥ ജാലേ ക്ഷിപ്തേ ബഹുമത്സ്യപതനാദ് ആനായഃ പ്രച്ഛിന്നഃ|
7 και κατενευσαν τοις μετοχοις τοις εν τω ετερω πλοιω του ελθοντας συλλαβεσθαι αυτοις και ηλθον και επλησαν αμφοτερα τα πλοια ωστε βυθιζεσθαι αυτα
തസ്മാദ് ഉപകർത്തുമ് അന്യനൗസ്ഥാൻ സങ്ഗിന ആയാതുമ് ഇങ്ഗിതേന സമാഹ്വയൻ തതസ്ത ആഗത്യ മത്സ്യൈ ർനൗദ്വയം പ്രപൂരയാമാസു ര്യൈ ർനൗദ്വയം പ്രമഗ്നമ്|
8 ιδων δε σιμων πετρος προσεπεσεν τοις γονασιν του ιησου λεγων εξελθε απ εμου οτι ανηρ αμαρτωλος ειμι κυριε
തദാ ശിമോൻപിതരസ്തദ് വിലോക്യ യീശോശ്ചരണയോഃ പതിത്വാ, ഹേ പ്രഭോഹം പാപീ നരോ മമ നികടാദ് ഭവാൻ യാതു, ഇതി കഥിതവാൻ|
9 θαμβος γαρ περιεσχεν αυτον και παντας τους συν αυτω επι τη αγρα των ιχθυων η συνελαβον
യതോ ജാലേ പതിതാനാം മത്സ്യാനാം യൂഥാത് ശിമോൻ തത്സങ്ഗിനശ്ച ചമത്കൃതവന്തഃ; ശിമോനഃ സഹകാരിണൗ സിവദേഃ പുത്രൗ യാകൂബ് യോഹൻ ചേമൗ താദൃശൗ ബഭൂവതുഃ|
10 ομοιως δε και ιακωβον και ιωαννην υιους ζεβεδαιου οι ησαν κοινωνοι τω σιμωνι και ειπεν προς τον σιμωνα ο ιησους μη φοβου απο του νυν ανθρωπους εση ζωγρων
തദാ യീശുഃ ശിമോനം ജഗാദ മാ ഭൈഷീരദ്യാരഭ്യ ത്വം മനുഷ്യധരോ ഭവിഷ്യസി|
11 και καταγαγοντες τα πλοια επι την γην αφεντες απαντα ηκολουθησαν αυτω
അനന്തരം സർവ്വാസു നൗസു തീരമ് ആനീതാസു തേ സർവ്വാൻ പരിത്യജ്യ തസ്യ പശ്ചാദ്ഗാമിനോ ബഭൂവുഃ|
12 και εγενετο εν τω ειναι αυτον εν μια των πολεων και ιδου ανηρ πληρης λεπρας και ιδων τον ιησουν πεσων επι προσωπον εδεηθη αυτου λεγων κυριε εαν θελης δυνασαι με καθαρισαι
തതഃ പരം യീശൗ കസ്മിംശ്ചിത് പുരേ തിഷ്ഠതി ജന ഏകഃ സർവ്വാങ്ഗകുഷ്ഠസ്തം വിലോക്യ തസ്യ സമീപേ ന്യുബ്ജഃ പതിത്വാ സവിനയം വക്തുമാരേഭേ, ഹേ പ്രഭോ യദി ഭവാനിച്ഛതി തർഹി മാം പരിഷ്കർത്തും ശക്നോതി|
13 και εκτεινας την χειρα ηψατο αυτου ειπων θελω καθαρισθητι και ευθεως η λεπρα απηλθεν απ αυτου
തദാനീം സ പാണിം പ്രസാര്യ്യ തദങ്ഗം സ്പൃശൻ ബഭാഷേ ത്വം പരിഷ്ക്രിയസ്വേതി മമേച്ഛാസ്തി തതസ്തത്ക്ഷണം സ കുഷ്ഠാത് മുക്തഃ|
14 και αυτος παρηγγειλεν αυτω μηδενι ειπειν αλλα απελθων δειξον σεαυτον τω ιερει και προσενεγκε περι του καθαρισμου σου καθως προσεταξεν μωσης εις μαρτυριον αυτοις
പശ്ചാത് സ തമാജ്ഞാപയാമാസ കഥാമിമാം കസ്മൈചിദ് അകഥയിത്വാ യാജകസ്യ സമീപഞ്ച ഗത്വാ സ്വം ദർശയ, ലോകേഭ്യോ നിജപരിഷ്കൃതത്വസ്യ പ്രമാണദാനായ മൂസാജ്ഞാനുസാരേണ ദ്രവ്യമുത്മൃജസ്വ ച|
15 διηρχετο δε μαλλον ο λογος περι αυτου και συνηρχοντο οχλοι πολλοι ακουειν και θεραπευεσθαι υπ αυτου απο των ασθενειων αυτων
തഥാപി യീശോഃ സുഖ്യാതി ർബഹു വ്യാപ്തുമാരേഭേ കിഞ്ച തസ്യ കഥാം ശ്രോതും സ്വീയരോഗേഭ്യോ മോക്തുഞ്ച ലോകാ ആജഗ്മുഃ|
16 αυτος δε ην υποχωρων εν ταις ερημοις και προσευχομενος
അഥ സ പ്രാന്തരം ഗത്വാ പ്രാർഥയാഞ്ചക്രേ|
17 και εγενετο εν μια των ημερων και αυτος ην διδασκων και ησαν καθημενοι φαρισαιοι και νομοδιδασκαλοι οι ησαν εληλυθοτες εκ πασης κωμης της γαλιλαιας και ιουδαιας και ιερουσαλημ και δυναμις κυριου ην εις το ιασθαι αυτους
അപരഞ്ച ഏകദാ യീശുരുപദിശതി, ഏതർഹി ഗാലീല്യിഹൂദാപ്രദേശയോഃ സർവ്വനഗരേഭ്യോ യിരൂശാലമശ്ച കിയന്തഃ ഫിരൂശിലോകാ വ്യവസ്ഥാപകാശ്ച സമാഗത്യ തദന്തികേ സമുപവിവിശുഃ, തസ്മിൻ കാലേ ലോകാനാമാരോഗ്യകാരണാത് പ്രഭോഃ പ്രഭാവഃ പ്രചകാശേ|
18 και ιδου ανδρες φεροντες επι κλινης ανθρωπον ος ην παραλελυμενος και εζητουν αυτον εισενεγκειν και θειναι ενωπιον αυτου
പശ്ചാത് കിയന്തോ ലോകാ ഏകം പക്ഷാഘാതിനം ഖട്വായാം നിധായ യീശോഃ സമീപമാനേതും സമ്മുഖേ സ്ഥാപയിതുഞ്ച വ്യാപ്രിയന്ത|
19 και μη ευροντες δια ποιας εισενεγκωσιν αυτον δια τον οχλον αναβαντες επι το δωμα δια των κεραμων καθηκαν αυτον συν τω κλινιδιω εις το μεσον εμπροσθεν του ιησου
കിന്തു ബഹുജനനിവഹസമ്വാധാത് ന ശക്നുവന്തോ ഗൃഹോപരി ഗത്വാ ഗൃഹപൃഷ്ഠം ഖനിത്വാ തം പക്ഷാഘാതിനം സഖട്വം ഗൃഹമധ്യേ യീശോഃ സമ്മുഖേ ഽവരോഹയാമാസുഃ|
20 και ιδων την πιστιν αυτων ειπεν αυτω ανθρωπε αφεωνται σοι αι αμαρτιαι σου
തദാ യീശുസ്തേഷാമ് ഈദൃശം വിശ്വാസം വിലോക്യ തം പക്ഷാഘാതിനം വ്യാജഹാര, ഹേ മാനവ തവ പാപമക്ഷമ്യത|
21 και ηρξαντο διαλογιζεσθαι οι γραμματεις και οι φαρισαιοι λεγοντες τις εστιν ουτος ος λαλει βλασφημιας τις δυναται αφιεναι αμαρτιας ει μη μονος ο θεος
തസ്മാദ് അധ്യാപകാഃ ഫിരൂശിനശ്ച ചിത്തൈരിത്ഥം പ്രചിന്തിതവന്തഃ, ഏഷ ജന ഈശ്വരം നിന്ദതി കോയം? കേവലമീശ്വരം വിനാ പാപം ക്ഷന്തും കഃ ശക്നോതി?
22 επιγνους δε ο ιησους τους διαλογισμους αυτων αποκριθεις ειπεν προς αυτους τι διαλογιζεσθε εν ταις καρδιαις υμων
തദാ യീശുസ്തേഷാമ് ഇത്ഥം ചിന്തനം വിദിത്വാ തേഭ്യോകഥയദ് യൂയം മനോഭിഃ കുതോ വിതർകയഥ?
23 τι εστιν ευκοπωτερον ειπειν αφεωνται σοι αι αμαρτιαι σου η ειπειν εγειραι και περιπατει
തവ പാപക്ഷമാ ജാതാ യദ്വാ ത്വമുത്ഥായ വ്രജ ഏതയോ ർമധ്യേ കാ കഥാ സുകഥ്യാ?
24 ινα δε ειδητε οτι εξουσιαν εχει ο υιος του ανθρωπου επι της γης αφιεναι αμαρτιας ειπεν τω παραλελυμενω σοι λεγω εγειραι και αρας το κλινιδιον σου πορευου εις τον οικον σου
കിന്തു പൃഥിവ്യാം പാപം ക്ഷന്തും മാനവസുതസ്യ സാമർഥ്യമസ്തീതി യഥാ യൂയം ജ്ഞാതും ശക്നുഥ തദർഥം (സ തം പക്ഷാഘാതിനം ജഗാദ) ഉത്തിഷ്ഠ സ്വശയ്യാം ഗൃഹീത്വാ ഗൃഹം യാഹീതി ത്വാമാദിശാമി|
25 και παραχρημα αναστας ενωπιον αυτων αρας εφ ω κατεκειτο απηλθεν εις τον οικον αυτου δοξαζων τον θεον
തസ്മാത് സ തത്ക്ഷണമ് ഉത്ഥായ സർവ്വേഷാം സാക്ഷാത് നിജശയനീയം ഗൃഹീത്വാ ഈശ്വരം ധന്യം വദൻ നിജനിവേശനം യയൗ|
26 και εκστασις ελαβεν απαντας και εδοξαζον τον θεον και επλησθησαν φοβου λεγοντες οτι ειδομεν παραδοξα σημερον
തസ്മാത് സർവ്വേ വിസ്മയ പ്രാപ്താ മനഃസു ഭീതാശ്ച വയമദ്യാസമ്ഭവകാര്യ്യാണ്യദർശാമ ഇത്യുക്ത്വാ പരമേശ്വരം ധന്യം പ്രോദിതാഃ|
27 και μετα ταυτα εξηλθεν και εθεασατο τελωνην ονοματι λευιν καθημενον επι το τελωνιον και ειπεν αυτω ακολουθει μοι
തതഃ പരം ബഹിർഗച്ഛൻ കരസഞ്ചയസ്ഥാനേ ലേവിനാമാനം കരസഞ്ചായകം ദൃഷ്ട്വാ യീശുസ്തമഭിദധേ മമ പശ്ചാദേഹി|
28 και καταλιπων απαντα αναστας ηκολουθησεν αυτω
തസ്മാത് സ തത്ക്ഷണാത് സർവ്വം പരിത്യജ്യ തസ്യ പശ്ചാദിയായ|
29 και εποιησεν δοχην μεγαλην ο λευις αυτω εν τη οικια αυτου και ην οχλος τελωνων πολυς και αλλων οι ησαν μετ αυτων κατακειμενοι
അനന്തരം ലേവി ർനിജഗൃഹേ തദർഥം മഹാഭോജ്യം ചകാര, തദാ തൈഃ സഹാനേകേ കരസഞ്ചായിനസ്തദന്യലോകാശ്ച ഭോക്തുമുപവിവിശുഃ|
30 και εγογγυζον οι γραμματεις αυτων και οι φαρισαιοι προς τους μαθητας αυτου λεγοντες διατι μετα τελωνων και αμαρτωλων εσθιετε και πινετε
തസ്മാത് കാരണാത് ചണ്ഡാലാനാം പാപിലോകാനാഞ്ച സങ്ഗേ യൂയം കുതോ ഭംഗ്ധ്വേ പിവഥ ചേതി കഥാം കഥയിത്വാ ഫിരൂശിനോഽധ്യാപകാശ്ച തസ്യ ശിഷ്യൈഃ സഹ വാഗ്യുദ്ധം കർത്തുമാരേഭിരേ|
31 και αποκριθεις ο ιησους ειπεν προς αυτους ου χρειαν εχουσιν οι υγιαινοντες ιατρου αλλ οι κακως εχοντες
തസ്മാദ് യീശുസ്താൻ പ്രത്യവോചദ് അരോഗലോകാനാം ചികിത്സകേന പ്രയോജനം നാസ്തി കിന്തു സരോഗാണാമേവ|
32 ουκ εληλυθα καλεσαι δικαιους αλλα αμαρτωλους εις μετανοιαν
അഹം ധാർമ്മികാൻ ആഹ്വാതും നാഗതോസ്മി കിന്തു മനഃ പരാവർത്തയിതും പാപിന ഏവ|
33 οι δε ειπον προς αυτον διατι οι μαθηται ιωαννου νηστευουσιν πυκνα και δεησεις ποιουνται ομοιως και οι των φαρισαιων οι δε σοι εσθιουσιν και πινουσιν
തതസ്തേ പ്രോചുഃ, യോഹനഃ ഫിരൂശിനാഞ്ച ശിഷ്യാ വാരംവാരമ് ഉപവസന്തി പ്രാർഥയന്തേ ച കിന്തു തവ ശിഷ്യാഃ കുതോ ഭുഞ്ജതേ പിവന്തി ച?
34 ο δε ειπεν προς αυτους μη δυνασθε τους υιους του νυμφωνος εν ω ο νυμφιος μετ αυτων εστιν ποιησαι νηστευειν
തദാ സ താനാചഖ്യൗ വരേ സങ്ഗേ തിഷ്ഠതി വരസ്യ സഖിഗണം കിമുപവാസയിതും ശക്നുഥ?
35 ελευσονται δε ημεραι και οταν απαρθη απ αυτων ο νυμφιος τοτε νηστευσουσιν εν εκειναις ταις ημεραις
കിന്തു യദാ തേഷാം നികടാദ് വരോ നേഷ്യതേ തദാ തേ സമുപവത്സ്യന്തി|
36 ελεγεν δε και παραβολην προς αυτους οτι ουδεις επιβλημα ιματιου καινου επιβαλλει επι ιματιον παλαιον ει δε μηγε και το καινον σχιζει και τω παλαιω ου συμφωνει επιβλημα το απο του καινου
സോപരമപി ദൃഷ്ടാന്തം കഥയാമ്ബഭൂവ പുരാതനവസ്ത്രേ കോപി നുതനവസ്ത്രം ന സീവ്യതി യതസ്തേന സേവനേന ജീർണവസ്ത്രം ഛിദ്യതേ, നൂതനപുരാതനവസ്ത്രയോ ർമേലഞ്ച ന ഭവതി|
37 και ουδεις βαλλει οινον νεον εις ασκους παλαιους ει δε μηγε ρηξει ο νεος οινος τους ασκους και αυτος εκχυθησεται και οι ασκοι απολουνται
പുരാതന്യാം കുത്വാം കോപി നുതനം ദ്രാക്ഷാരസം ന നിദധാതി, യതോ നവീനദ്രാക്ഷാരസസ്യ തേജസാ പുരാതനീ കുതൂ ർവിദീര്യ്യതേ തതോ ദ്രാക്ഷാരസഃ പതതി കുതൂശ്ച നശ്യതി|
38 αλλα οινον νεον εις ασκους καινους βλητεον και αμφοτεροι συντηρουνται
തതോ ഹേതോ ർനൂതന്യാം കുത്വാം നവീനദ്രാക്ഷാരസഃ നിധാതവ്യസ്തേനോഭയസ്യ രക്ഷാ ഭവതി|
39 και ουδεις πιων παλαιον ευθεως θελει νεον λεγει γαρ ο παλαιος χρηστοτερος εστιν
അപരഞ്ച പുരാതനം ദ്രാക്ഷാരസം പീത്വാ കോപി നൂതനം ന വാഞ്ഛതി, യതഃ സ വക്തി നൂതനാത് പുരാതനമ് പ്രശസ്തമ്|
