Κατα Λουκαν 5
1 εγενετο δε εν τω τον οχλον επικεισθαι αυτω του ακουειν τον λογον του θεου και αυτος ην εστως παρα την λιμνην γεννησαρετ
Comme la foule le pressait et écoutait la parole de Dieu, il se tenait au bord du lac de Génésareth.
2 και ειδεν δυο πλοια εστωτα παρα την λιμνην οι δε αλιεις αποβαντες απ αυτων απεπλυναν τα δικτυα
Il vit deux barques au bord du lac, mais les pêcheurs en étaient sortis et lavaient leurs filets.
3 εμβας δε εις εν των πλοιων ο ην του σιμωνος ηρωτησεν αυτον απο της γης επαναγαγειν ολιγον και καθισας εδιδασκεν εκ του πλοιου τους οχλους
Il monta dans l'une des barques, qui était celle de Simon, et lui demanda de s'éloigner un peu de la terre. Il s'assit et enseigna la foule depuis la barque.
4 ως δε επαυσατο λαλων ειπεν προς τον σιμωνα επαναγαγε εις το βαθος και χαλασατε τα δικτυα υμων εις αγραν
Lorsqu'il eut fini de parler, il dit à Simon: « Avance dans l'eau profonde et jetez vos filets pour la pêche. »
5 και αποκριθεις ο σιμων ειπεν αυτω επιστατα δι ολης της νυκτος κοπιασαντες ουδεν ελαβομεν επι δε τω ρηματι σου χαλασω το δικτυον
Simon lui répondit: « Maître, nous avons travaillé toute la nuit et nous n'avons rien pris; mais à ta parole, je vais jeter le filet. »
6 και τουτο ποιησαντες συνεκλεισαν ιχθυων πληθος πολυ διερρηγνυτο δε το δικτυον αυτων
Quand ils eurent fait cela, ils prirent une grande quantité de poissons, et leur filet se rompait.
7 και κατενευσαν τοις μετοχοις τοις εν τω ετερω πλοιω του ελθοντας συλλαβεσθαι αυτοις και ηλθον και επλησαν αμφοτερα τα πλοια ωστε βυθιζεσθαι αυτα
Ils firent signe à leurs compagnons de l'autre barque de venir les aider. Ils vinrent et remplirent les deux barques, de sorte qu'elles commencèrent à couler.
8 ιδων δε σιμων πετρος προσεπεσεν τοις γονασιν του ιησου λεγων εξελθε απ εμου οτι ανηρ αμαρτωλος ειμι κυριε
Simon Pierre, voyant cela, tomba aux genoux de Jésus, en disant: « Seigneur, retire-toi de moi, car je suis un homme pécheur. »
9 θαμβος γαρ περιεσχεν αυτον και παντας τους συν αυτω επι τη αγρα των ιχθυων η συνελαβον
Car il était stupéfait, ainsi que tous ceux qui étaient avec lui, de la prise de poissons qu'ils avaient faite;
10 ομοιως δε και ιακωβον και ιωαννην υιους ζεβεδαιου οι ησαν κοινωνοι τω σιμωνι και ειπεν προς τον σιμωνα ο ιησους μη φοβου απο του νυν ανθρωπους εση ζωγρων
de même que Jacques et Jean, fils de Zébédée, qui étaient associés à Simon. Jésus dit à Simon: « N'aie pas peur. Désormais, tu attraperas des gens vivants. »
11 και καταγαγοντες τα πλοια επι την γην αφεντες απαντα ηκολουθησαν αυτω
Quand ils eurent ramené leurs barques à terre, ils laissèrent tout, et le suivirent.
12 και εγενετο εν τω ειναι αυτον εν μια των πολεων και ιδου ανηρ πληρης λεπρας και ιδων τον ιησουν πεσων επι προσωπον εδεηθη αυτου λεγων κυριε εαν θελης δυνασαι με καθαρισαι
Comme il était dans une des villes, voici qu'il y avait un homme atteint de lèpre. Lorsqu'il vit Jésus, il tomba sur sa face et le supplia en disant: « Seigneur, si tu le veux, tu peux me rendre pur. »
13 και εκτεινας την χειρα ηψατο αυτου ειπων θελω καθαρισθητι και ευθεως η λεπρα απηλθεν απ αυτου
Il étendit la main et le toucha, en disant: « Je le veux. Sois purifié. » Aussitôt, la lèpre le quitta.
14 και αυτος παρηγγειλεν αυτω μηδενι ειπειν αλλα απελθων δειξον σεαυτον τω ιερει και προσενεγκε περι του καθαρισμου σου καθως προσεταξεν μωσης εις μαρτυριον αυτοις
Il lui ordonna de ne le dire à personne: « Mais va, montre-toi au prêtre, et offre pour ta purification ce que Moïse a prescrit, en témoignage pour eux. »
15 διηρχετο δε μαλλον ο λογος περι αυτου και συνηρχοντο οχλοι πολλοι ακουειν και θεραπευεσθαι υπ αυτου απο των ασθενειων αυτων
Mais la nouvelle de sa venue se répandait de plus en plus, et de grandes foules s'assemblaient pour l'entendre et pour être guéries par lui de leurs infirmités.
16 αυτος δε ην υποχωρων εν ταις ερημοις και προσευχομενος
Mais il se retira dans le désert et pria.
17 και εγενετο εν μια των ημερων και αυτος ην διδασκων και ησαν καθημενοι φαρισαιοι και νομοδιδασκαλοι οι ησαν εληλυθοτες εκ πασης κωμης της γαλιλαιας και ιουδαιας και ιερουσαλημ και δυναμις κυριου ην εις το ιασθαι αυτους
Un de ces jours-là, il enseignait. Il y avait là, assis, des pharisiens et des docteurs de la loi, venus de tous les villages de Galilée, de Judée et de Jérusalem. La puissance du Seigneur était avec lui pour les guérir.
18 και ιδου ανδρες φεροντες επι κλινης ανθρωπον ος ην παραλελυμενος και εζητουν αυτον εισενεγκειν και θειναι ενωπιον αυτου
Voici que des hommes apportaient un paralytique sur un lit de camp, et ils cherchaient à le faire entrer pour le déposer devant Jésus.
19 και μη ευροντες δια ποιας εισενεγκωσιν αυτον δια τον οχλον αναβαντες επι το δωμα δια των κεραμων καθηκαν αυτον συν τω κλινιδιω εις το μεσον εμπροσθεν του ιησου
Ne trouvant pas le moyen de le faire entrer à cause de la foule, ils montèrent sur le toit de la maison et le firent descendre par les tuiles, avec son lit, jusqu'au milieu, devant Jésus.
20 και ιδων την πιστιν αυτων ειπεν αυτω ανθρωπε αφεωνται σοι αι αμαρτιαι σου
Voyant leur foi, Jésus lui dit: « Homme, tes péchés te sont pardonnés. »
21 και ηρξαντο διαλογιζεσθαι οι γραμματεις και οι φαρισαιοι λεγοντες τις εστιν ουτος ος λαλει βλασφημιας τις δυναται αφιεναι αμαρτιας ει μη μονος ο θεος
Les scribes et les pharisiens se mirent à raisonner, disant: « Qui est celui-ci, qui profère des blasphèmes? Qui peut pardonner les péchés, sinon Dieu seul? »
22 επιγνους δε ο ιησους τους διαλογισμους αυτων αποκριθεις ειπεν προς αυτους τι διαλογιζεσθε εν ταις καρδιαις υμων
Mais Jésus, percevant leurs pensées, leur répondit: « Pourquoi raisonnez-vous ainsi dans vos cœurs?
23 τι εστιν ευκοπωτερον ειπειν αφεωνται σοι αι αμαρτιαι σου η ειπειν εγειραι και περιπατει
Quel est le plus facile de dire: « Tes péchés te sont pardonnés », ou de dire: « Lève-toi et marche »?
24 ινα δε ειδητε οτι εξουσιαν εχει ο υιος του ανθρωπου επι της γης αφιεναι αμαρτιας ειπεν τω παραλελυμενω σοι λεγω εγειραι και αρας το κλινιδιον σου πορευου εις τον οικον σου
Mais, afin que vous sachiez que le Fils de l'homme a sur la terre le pouvoir de pardonner les péchés, il dit au paralysé: « Je te le dis, lève-toi, prends ton lit, et va dans ta maison. »
25 και παραχρημα αναστας ενωπιον αυτων αρας εφ ω κατεκειτο απηλθεν εις τον οικον αυτου δοξαζων τον θεον
Aussitôt, il se leva en leur présence, prit ce qu'il avait déposé, et s'en alla dans sa maison, glorifiant Dieu.
26 και εκστασις ελαβεν απαντας και εδοξαζον τον θεον και επλησθησαν φοβου λεγοντες οτι ειδομεν παραδοξα σημερον
La stupeur s'empara de tous, et ils glorifièrent Dieu. Ils étaient remplis de crainte, et disaient: « Nous avons vu aujourd'hui des choses étranges. »
27 και μετα ταυτα εξηλθεν και εθεασατο τελωνην ονοματι λευιν καθημενον επι το τελωνιον και ειπεν αυτω ακολουθει μοι
Après cela, il sortit et vit un publicain, nommé Lévi, assis au bureau des impôts, et il lui dit: « Suis-moi! »
28 και καταλιπων απαντα αναστας ηκολουθησεν αυτω
Il laissa tout, se leva et le suivit.
29 και εποιησεν δοχην μεγαλην ο λευις αυτω εν τη οικια αυτου και ην οχλος τελωνων πολυς και αλλων οι ησαν μετ αυτων κατακειμενοι
Lévi fit pour lui un grand festin dans sa maison. Il y avait une grande foule de collecteurs d'impôts et d'autres personnes qui étaient couchées avec eux.
30 και εγογγυζον οι γραμματεις αυτων και οι φαρισαιοι προς τους μαθητας αυτου λεγοντες διατι μετα τελωνων και αμαρτωλων εσθιετε και πινετε
Les scribes et les pharisiens murmuraient contre ses disciples, en disant: « Pourquoi mangez-vous et buvez-vous avec les publicains et les pécheurs? »
31 και αποκριθεις ο ιησους ειπεν προς αυτους ου χρειαν εχουσιν οι υγιαινοντες ιατρου αλλ οι κακως εχοντες
Jésus leur répondit: « Ceux qui sont en bonne santé n'ont pas besoin de médecin, mais ceux qui sont malades, si.
32 ουκ εληλυθα καλεσαι δικαιους αλλα αμαρτωλους εις μετανοιαν
Je ne suis pas venu appeler les justes, mais les pécheurs, à la repentance. »
33 οι δε ειπον προς αυτον διατι οι μαθηται ιωαννου νηστευουσιν πυκνα και δεησεις ποιουνται ομοιως και οι των φαρισαιων οι δε σοι εσθιουσιν και πινουσιν
Ils lui dirent: « Pourquoi les disciples de Jean jeûnent-ils souvent et prient-ils, de même que les disciples des pharisiens, mais les vôtres mangent et boivent? »
34 ο δε ειπεν προς αυτους μη δυνασθε τους υιους του νυμφωνος εν ω ο νυμφιος μετ αυτων εστιν ποιησαι νηστευειν
Il leur dit: « Pouvez-vous faire jeûner les amis de l'époux pendant que l'époux est avec eux?
35 ελευσονται δε ημεραι και οταν απαρθη απ αυτων ο νυμφιος τοτε νηστευσουσιν εν εκειναις ταις ημεραις
Mais les jours viendront où l'époux leur sera enlevé. Alors ils jeûneront en ces jours-là. »
36 ελεγεν δε και παραβολην προς αυτους οτι ουδεις επιβλημα ιματιου καινου επιβαλλει επι ιματιον παλαιον ει δε μηγε και το καινον σχιζει και τω παλαιω ου συμφωνει επιβλημα το απο του καινου
Il leur raconta aussi une parabole. « Personne ne met un morceau d'un vêtement neuf sur un vieux vêtement, sinon il déchirera le nouveau, et le morceau du nouveau ne sera pas assorti au vieux.
37 και ουδεις βαλλει οινον νεον εις ασκους παλαιους ει δε μηγε ρηξει ο νεος οινος τους ασκους και αυτος εκχυθησεται και οι ασκοι απολουνται
Personne ne met du vin nouveau dans de vieilles outres, sinon le vin nouveau fera éclater les outres, il se répandra et les outres seront détruites.
38 αλλα οινον νεον εις ασκους καινους βλητεον και αμφοτεροι συντηρουνται
Mais le vin nouveau doit être mis dans des outres à vin frais, et les deux se conservent.
39 και ουδεις πιων παλαιον ευθεως θελει νεον λεγει γαρ ο παλαιος χρηστοτερος εστιν
Aucun homme qui a bu du vin vieux ne désire aussitôt du vin nouveau, car il dit: « Le vieux est meilleur ». »
