< Κατα Λουκαν 18 >

1 ελεγεν δε και παραβολην αυτοις προς το δειν παντοτε προσευχεσθαι και μη εκκακειν
Ele também lhes disse uma parábola que devem sempre rezar e não desistir,
2 λεγων κριτης τις ην εν τινι πολει τον θεον μη φοβουμενος και ανθρωπον μη εντρεπομενος
dizendo: “Havia um juiz em certa cidade que não temia a Deus e não respeitava o homem.
3 χηρα δε ην εν τη πολει εκεινη και ηρχετο προς αυτον λεγουσα εκδικησον με απο του αντιδικου μου
Uma viúva estava naquela cidade, e ela vinha frequentemente até ele, dizendo: “Defenda-me do meu adversário!
4 και ουκ ηθελησεν επι χρονον μετα δε ταυτα ειπεν εν εαυτω ει και τον θεον ου φοβουμαι και ανθρωπον ουκ εντρεπομαι
Ele não o faria por um tempo; mas depois disse a si mesmo: 'Embora eu não tema a Deus nem respeite o homem,
5 δια γε το παρεχειν μοι κοπον την χηραν ταυτην εκδικησω αυτην ινα μη εις τελος ερχομενη υπωπιαζη με
ainda porque esta viúva me incomoda, eu a defenderei, ou então ela me desgastará com sua contínua vinda'”.
6 ειπεν δε ο κυριος ακουσατε τι ο κριτης της αδικιας λεγει
O Senhor disse: “Ouçam o que o juiz iníquo diz”.
7 ο δε θεος ου μη ποιησει την εκδικησιν των εκλεκτων αυτου των βοωντων προς αυτον ημερας και νυκτος και μακροθυμων επ αυτοις
Deus não vai vingar seus escolhidos que estão clamando a ele dia e noite e, no entanto, ele exerce paciência com eles?
8 λεγω υμιν οτι ποιησει την εκδικησιν αυτων εν ταχει πλην ο υιος του ανθρωπου ελθων αρα ευρησει την πιστιν επι της γης
Eu lhes digo que Ele os vingará rapidamente. No entanto, quando o Filho do Homem vier, ele encontrará fé na terra?”.
9 ειπεν δε και προς τινας τους πεποιθοτας εφ εαυτοις οτι εισιν δικαιοι και εξουθενουντας τους λοιπους την παραβολην ταυτην
Ele também falou esta parábola a certas pessoas que estavam convencidas de sua própria retidão, e que desprezavam todas as outras:
10 ανθρωποι δυο ανεβησαν εις το ιερον προσευξασθαι ο εις φαρισαιος και ο ετερος τελωνης
“Dois homens subiram ao templo para rezar; um era fariseu, e o outro era cobrador de impostos.
11 ο φαρισαιος σταθεις προς εαυτον ταυτα προσηυχετο ο θεος ευχαριστω σοι οτι ουκ ειμι ωσπερ οι λοιποι των ανθρωπων αρπαγες αδικοι μοιχοι η και ως ουτος ο τελωνης
O fariseu ficou de pé e orou sozinho desta maneira: “Deus, agradeço-te que não sou como o resto dos homens: extorsionistas, injustos, adúlteros, ou mesmo como este cobrador de impostos”.
12 νηστευω δις του σαββατου αποδεκατω παντα οσα κτωμαι
Eu jejuo duas vezes por semana. Eu dou o dízimo de tudo o que recebo”.
13 και ο τελωνης μακροθεν εστως ουκ ηθελεν ουδε τους οφθαλμους εις τον ουρανον επαραι αλλ ετυπτεν εις το στηθος αυτου λεγων ο θεος ιλασθητι μοι τω αμαρτωλω
Mas o cobrador de impostos, de pé longe, nem levantava os olhos para o céu, mas batia no peito, dizendo: 'Deus, tenha misericórdia de mim, um pecador!
14 λεγω υμιν κατεβη ουτος δεδικαιωμενος εις τον οικον αυτου η εκεινος οτι πας ο υψων εαυτον ταπεινωθησεται ο δε ταπεινων εαυτον υψωθησεται
Digo-vos que este homem desceu à sua casa justificado e não ao outro; pois todo aquele que se exalta será humilhado, mas aquele que se humilha será exaltado”.
15 προσεφερον δε αυτω και τα βρεφη ινα αυτων απτηται ιδοντες δε οι μαθηται επετιμησαν αυτοις
Eles também estavam trazendo seus bebês até ele, para que ele pudesse tocá-los. Mas quando os discípulos o viram, os repreenderam.
16 ο δε ιησους προσκαλεσαμενος αυτα ειπεν αφετε τα παιδια ερχεσθαι προς με και μη κωλυετε αυτα των γαρ τοιουτων εστιν η βασιλεια του θεου
Jesus os convocou, dizendo: “Permitam que as criancinhas venham até mim e não as impeçam, pois o Reino de Deus pertence a tais crianças.
17 αμην λεγω υμιν ος εαν μη δεξηται την βασιλειαν του θεου ως παιδιον ου μη εισελθη εις αυτην
Com certeza, eu lhes digo, quem não receber o Reino de Deus como uma criancinha, de modo algum entrará nele”.
18 και επηρωτησεν τις αυτον αρχων λεγων διδασκαλε αγαθε τι ποιησας ζωην αιωνιον κληρονομησω (aiōnios g166)
Um certo governante lhe perguntou, dizendo: “Bom Mestre, o que devo fazer para herdar a vida eterna”? (aiōnios g166)
19 ειπεν δε αυτω ο ιησους τι με λεγεις αγαθον ουδεις αγαθος ει μη εις ο θεος
Jesus lhe perguntou: “Por que você me chama de bom? Ninguém é bom, exceto um: Deus.
20 τας εντολας οιδας μη μοιχευσης μη φονευσης μη κλεψης μη ψευδομαρτυρησης τιμα τον πατερα σου και την μητερα σου
Você conhece os mandamentos: 'Não cometa adultério', 'Não assassine', 'Não roube', 'Não dê falso testemunho', 'Honre seu pai e sua mãe'”.
21 ο δε ειπεν ταυτα παντα εφυλαξαμην εκ νεοτητος μου
Ele disse: “Eu tenho observado todas essas coisas desde a minha juventude”.
22 ακουσας δε ταυτα ο ιησους ειπεν αυτω ετι εν σοι λειπει παντα οσα εχεις πωλησον και διαδος πτωχοις και εξεις θησαυρον εν ουρανω και δευρο ακολουθει μοι
Quando Jesus ouviu estas coisas, ele lhe disse: “Ainda lhe falta uma coisa. Venda tudo o que você tem e distribua-o aos pobres. Então você terá um tesouro no céu; depois venha, siga-me”.
23 ο δε ακουσας ταυτα περιλυπος εγενετο ην γαρ πλουσιος σφοδρα
Mas quando ouviu estas coisas, ficou muito triste, pois era muito rico.
24 ιδων δε αυτον ο ιησους περιλυπον γενομενον ειπεν πως δυσκολως οι τα χρηματα εχοντες εισελευσονται εις την βασιλειαν του θεου
Jesus, vendo que ficou muito triste, disse: “Como é difícil para aqueles que têm riquezas entrar no Reino de Deus!
25 ευκοπωτερον γαρ εστιν καμηλον δια τρυμαλιας ραφιδος εισελθειν η πλουσιον εις την βασιλειαν του θεου εισελθειν
Pois é mais fácil para um camelo entrar através do olho de uma agulha do que para um homem rico entrar no Reino de Deus”.
26 ειπον δε οι ακουσαντες και τις δυναται σωθηναι
Aqueles que ouviram dizer: “Então quem pode ser salvo?”
27 ο δε ειπεν τα αδυνατα παρα ανθρωποις δυνατα εστιν παρα τω θεω
Mas ele disse: “As coisas que são impossíveis com os homens são possíveis com Deus”.
28 ειπεν δε ο πετρος ιδου ημεις αφηκαμεν παντα και ηκολουθησαμεν σοι
Peter disse: “Veja, nós deixamos tudo e o seguimos”.
29 ο δε ειπεν αυτοις αμην λεγω υμιν οτι ουδεις εστιν ος αφηκεν οικιαν η γονεις η αδελφους η γυναικα η τεκνα ενεκεν της βασιλειας του θεου
Ele lhes disse: “Certamente não há ninguém que tenha saído de casa, ou esposa, ou irmãos, ou pais, ou filhos, pelo amor de Deus,
30 ος ου μη απολαβη πολλαπλασιονα εν τω καιρω τουτω και εν τω αιωνι τω ερχομενω ζωην αιωνιον (aiōn g165, aiōnios g166)
que não receberá muitas vezes mais neste tempo, e no mundo que virá, a vida eterna”. (aiōn g165, aiōnios g166)
31 παραλαβων δε τους δωδεκα ειπεν προς αυτους ιδου αναβαινομεν εις ιεροσολυμα και τελεσθησεται παντα τα γεγραμμενα δια των προφητων τω υιω του ανθρωπου
Ele tomou os doze de lado e lhes disse: “Eis que vamos a Jerusalém, e todas as coisas que estão escritas através dos profetas a respeito do Filho do Homem serão completadas”.
32 παραδοθησεται γαρ τοις εθνεσιν και εμπαιχθησεται και υβρισθησεται και εμπτυσθησεται
Pois ele será entregue aos gentios, será escarnecido, tratado com vergonha e cuspido”.
33 και μαστιγωσαντες αποκτενουσιν αυτον και τη ημερα τη τριτη αναστησεται
Eles o flagelarão e o matarão. No terceiro dia, ele ressuscitará”.
34 και αυτοι ουδεν τουτων συνηκαν και ην το ρημα τουτο κεκρυμμενον απ αυτων και ουκ εγινωσκον τα λεγομενα
Eles não entenderam nada disso. Este ditado foi escondido deles e eles não entenderam as coisas que foram ditas.
35 εγενετο δε εν τω εγγιζειν αυτον εις ιεριχω τυφλος τις εκαθητο παρα την οδον προσαιτων
Ao se aproximar de Jericó, um certo cego sentou-se à beira da estrada, mendigando.
36 ακουσας δε οχλου διαπορευομενου επυνθανετο τι ειη τουτο
Ao ouvir uma multidão passar, ele perguntou o que isso significava.
37 απηγγειλαν δε αυτω οτι ιησους ο ναζωραιος παρερχεται
Disseram-lhe que Jesus de Nazaré estava passando.
38 και εβοησεν λεγων ιησου υιε δαβιδ ελεησον με
Ele gritou: “Jesus, filho de Davi, tem piedade de mim”.
39 και οι προαγοντες επετιμων αυτω ινα σιωπηση αυτος δε πολλω μαλλον εκραζεν υιε δαβιδ ελεησον με
Aqueles que lideraram o caminho o repreenderam, que ele deveria ficar quieto; mas ele gritou ainda mais: “Filho de Davi, tem piedade de mim!”
40 σταθεις δε ο ιησους εκελευσεν αυτον αχθηναι προς αυτον εγγισαντος δε αυτου επηρωτησεν αυτον
Parado, Jesus ordenou que o trouxessem até ele. Quando se aproximou, ele lhe perguntou:
41 λεγων τι σοι θελεις ποιησω ο δε ειπεν κυριε ινα αναβλεψω
“O que você quer que eu faça?”. Ele disse: “Senhor, que eu possa ver novamente”.
42 και ο ιησους ειπεν αυτω αναβλεψον η πιστις σου σεσωκεν σε
Jesus lhe disse: “Recebe tua vista. Tua fé te curou”.
43 και παραχρημα ανεβλεψεν και ηκολουθει αυτω δοξαζων τον θεον και πας ο λαος ιδων εδωκεν αινον τω θεω
Imediatamente ele recebeu sua visão e o seguiu, glorificando a Deus. Todas as pessoas, quando o viram, louvaram a Deus.

< Κατα Λουκαν 18 >